La vie du bon côté

Eindelijk relaxen nu ik mijn laatste bachelor-tentamens achter de rug heb. De examens zijn gelukkig allemaal goed gegaan – deze keer had ik wel fatsoenlijk geleerd dus dat worden mooie voldoendes hopelijk. Ook heb ik ontdekt dat de cijfers niet simpelweg door 2 gedeeld worden (omdat hier cijfers worden gegeven op een schaal van 20), maar dat er een speciale grade-converter voor bestaat die aangeeft dat bijvoorbeeld mijn 14/20 het vorige semester in Nederland gewoon een 8 is! Dus Rachelle is in haar nopjes natuurlijk. Moet nog een aantal documenten in orde maken (voornamelijk Erasmusdingen) maar kan niet wachten tot ik dat bachelor-diploma in mijn handjes heb! Ook voor jullie zal het fijn zijn want nu hoeven jullie tenminste niet meer al mijn gezeur over studie-gerelateerde onderwerpen te lezen ;).

Ruim een week geleden heb ik tussen de examens door even ontspanning gezocht in Musée Zadkine (vlakbij Jardin de Luxembourg). Het is klein en gratis museum en ideaal voor mensen die niet zo ‘into art’ zijn maar toch iets cultureels willen doen als ze in Parijs zijn. Ik was er zelf denk ik maar hooguit een uurtje binnen maar het was wel fijn om even iets anders te doen dan te leren. Die avond ben ik nog naar Arènes de Lutèce geweest (in het Nederlands heet het de Arena van Lutetia). Dat is een amfitheater uit de 1e eeuw n. Chr. en het oudst bewaard gebleven gebouw in Parijs. De tribunes zijn niet authentiek maar een groot aantal muren stamt nog wel uit de Romeinse tijd. Het is vlak bij mij in de buurt en toevallig was er die avond een gospelkoor aan het zingen dus er hing een gezellige sfeer.

Zaterdagmiddag heb ik weer eens een wandeling gemaakt en heb ik weer een aantal parkjes ontdekt bij mij in de buurt zoals Square René- Le Gall en Parc de Choisy en het verbaast me iedere keer weer dat er toch behoorlijk veel groen is in zo’n wereldstad.

Zaterdagavond ben ik naar La nuit européenne des musées geweest. Deze avond waren een groot aantal museums gratis voor het publiek toegankelijk. We hebben ervoor gekozen om die avond naar de expositie van Velázquez te gaan in het Grand Palais, omdat die anders 9,- kost. We hebben anderhalf uur in de rij gestaan voor we binnen waren en daar was het superdruk. Ik hou er niet van om in een museum te zijn als het zo druk is (daarom houd ik ook niet zo van het Louvre omdat het daar altijd druk is), want je kunt dan nooit het schilderij rustig bekijken. Ik heb een aantal fanatieke kunstliefhebbers in mijn groep dus we waren pas na 4 uur klaar (dat is erg lang voor een tijdelijke expositie) en kwamen dus om 1 uur ’s nachts het museum uit. Helaas ging de niet langs het grote glazen koepelplafond van dit museum dat ik heel graag wilde zien, dus ik zal nog een keertje terug moeten. Mijn huisgenootje was er ook geweest met haar vrienden, maar in alle drukte ben ik haar niet eens tegengekomen. Ook hebben een aantal vrienden al in mijn boekje geschreven dat ik had gekregen toen ik in Nederland vertrok. Want ik mag nu toch wel zeggen dat het einde in zicht is. Veel van mijn vrienden vertrekken namelijk ook al deze maand of begin juni. Morgen heb ik een afscheidsfeestje van een meisje dat na 3 jaar Parijs terug naar Mexico gaat en het lijkt me echt heel raar om van iedereen hier afscheid te gaan nemen. Gelukkig komen er in juni nog familie en vrienden uit Nederland langs waarmee ik leuke dingen kan gaan doen. Er zijn wel een aantal dingen die ik een beetje beu ben (zoals de Eiffeltoren), dus stiekem hoop ik dat we daar niet meer heen gaan, maar dingen gaan doen die voor mij zelf ook nog nieuw zijn.

Na zondag eens een keer fatsoenlijk uitgeslapen te hebben besloot ik om toch nog iets van Parijs te willen zien en het was tegen mijn verwachting in supermooi weer, dus ik besloot om naar La Défense te gaan. Dé zakenwijk aan de rand van Parijs met voornamelijk veel moderne gebouwen en veel moderne street art die gratis toegankelijk is, dus een echte aanrader voor als je fan bent van moderne kunst. Ik had eerst altijd het vooroordeel dat La Défense echt niet mijn ding was en dat ik meer van het 19e-eeuwse Parijs hield, maar het viel echt niet tegen! Ik ben er met de metro naartoe gegaan en vanaf de voorlaatste halte gaat de metro bovengronds en het voelde net alsof ik in een futuristische film zat. De hele metro werd ineens verlicht door het felle zonlicht en de hoge, moderne gebouwen raasden aan ons voorbij. Ik stapte uit bij de rand van La Défense en liep vanaf daar richting de Arche (een groot vierkant monument/gebouw). Als eerst kwam ik bij een bassin van de kunstenaar Takis, het is een groot wateroppervlak met een stuk of 50 langwerpige sculpturen en vrij indrukwekkend. Daarnaast was het water ook heel aanlokkelijk omdat de zon erg fel was en bovendien werd het licht weerkaatst door alle moderne gebouwen met spiegelglazen. Als je met je rug naar La Défense toestaat kun je in de verte de Arc de Triomphe zien en ik zag een hele grote vlag wapperen in verband met 8 mei (dan wordt hier de Tweede Wereldoorlog herdacht). Ik ben verder gelopen en kwam toen verschillende andere moderne kunstwerken tegen. Verder staan in La Défense een aantal grote cilindervormige ‘schoorstenen’ die zijn ‘opgemaakt’ door verschillende kunstenaars. Deze schoorstenen zorgen voor schone lucht in het gigantische winkelcentrum dat zich onder de grond bevindt. Voorbeelden van zulke schoorstenen zijn ‘Le Moretti’ van Raymond Moretti, ‘Vive le Vent’ van Michel Deverne of ‘Les Trois Arbres’ van Guy-Rachel Grataloup. Ik heb er zelf 3 gespot maar er zijn er nog meer. Ook zijn er sculpturen te zien van Alexander Calder en Joan Miró! Verder is er ook nog een fragment uit de Berlijnse muur te zien, maar dat heb ik helaas niet kunnen vinden. Ik raad je wel aan om als je er heen gaat om kunst te zien, dat je van tevoren opzoekt waar het precies staat, omdat je er al snel voorbij loopt. Ik kwam ook nog langs een grote bak water (Fontaine Monumentale van Yaacov Agam) waar er vanaf 15u een soort fonteinshow werd gegeven. Uiteindelijk kwam ik aan bij de Grande Arche die echt gigantisch is van dichtbij. En ik weet niet hoe het komt, maar ik had altijd het idee dat na deze Arche Parijs ophield te bestaan en er verder niets meer was. Maar gelukkig was dat niet zo en was het fijn om te zien dat ook na dit enorme gebouw nog teken is van leven (ook al zijn de huisjes wel très petites).

Toen ik La Défense had gezien, was ik eigenlijk nog niet uitgekeken en besloot om met de metro helemaal naar een ander uiteinde te gaan namelijk Château de Vincennes. Niet alleen is dit aan een andere kant van Parijs, ook ging ik een stuk terug in de tijd omdat ik uitstapte bij een middeleeuws kasteel. Ik was er in september al geweest met een paar meiden van de 6e verdieping maar het was toch fijn om er nog een keer naartoe te gaan. Vanaf het kasteel ben ik naar Bois de Vincennes gelopen, een enorm park. Het was toch wel iets verder weg dan ik dacht (omdat ik in september dat stuk had gefietst en dat ging natuurlijk veel sneller). Onderweg kwam ik nog langs een grote dierentuin waar een enorme rots de lucht in stak en ik zag ook een grote serre-achtige overkoepeling die waarschijnlijk voor de tropische dieren bedoeld was. Het deed me een beetje denken aan Burger’s Zoo in Arnhem. Uiteindelijk kwam ik aan in het park en zocht een plekje om aan het meer in het gras te gaan liggen (tussen alle andere Parijzenaren). Beter kun je je zondagmiddag niet doorbrengen: lekker in de zon, het geluid van pauwen op de achtergrond en een uitzicht op een meer met roeibootjes. Het staat nog op mijn to-do list om met mijn vriend daar romantisch in een bootje te gaan roeien en daarna lekker te picknicken en te relaxen in het park. Maar dan moet ik eerst nog iemand vinden die dat met mij zou willen doen!

Vandaag heb ik mijn verslag geschreven voor mijn studie in het buitenland, dus dat kan ik ook alweer afvinken van het lijstje met dingen die ik nog moet doen voordat ik af kan studeren. Morgen ga ik een grote lenteschoonmaak houden en ’s avonds heb ik het afscheidsfeestje van die vriendin uit Mexico. Wat trouwens grappig is, is dat ze een cursus Nederlands heeft gevolgd aan de universiteit, en ze vertelde me zaterdag woorden die ze schattig vindt: vliegtuig, lucifer en mandarijntje. Ik moest er wel om lachen, maar ik vind het echt geweldig om buitelanders tegen te komen die zo geïnteresseerd zijn in Nederland en de Nederlandse taal! Woensdagochtend vertrek ik zelf voor een weekje naar Nederland. Voornamelijk om dingen te regelen voor de universiteit , andere administratieve dingetjes en ik heb ook een paar sollicitatiegesprekken voor een baantje in de zomervakantie en tussendoor natuurlijk ook wat leuke dingentjes doen natuurlijk zoals Sushi eten met m’n zus, naar de bios, en met mijn broer de Dodendraadroute fietsen.

Daarna vertrek ik weer voor een klein maandje naar Parijs en dan zit het er helaas alweer op. Kan nog niet geloven dat ik Parijs alweer zo snel moet verlaten en weet al dat ik het heel erg ga missen. Maar eerst nog even profiteren van de tijd die ik hier nog mag doorbrengen en leuke dingen doen met de mensen die nog langskomen. Met andere woorden: la vie du bon côté!

A bientôt!

Rachelle