Jekaterinenburg inside out

Yekaterinburg inside out

(Lees ook eerst even het verslag Hostel Cozy Town als je dat nog niet gedaan hebt).

Door de stad loopt een rode lijn die je langs alle bezienswaardigheden leidt. Als je geluk hebt kom je af en toe ook nog een mannetje tegen in een legergroen pakje met rode accenten en zwarte opgepoetste laarzen. Ik censureer mezelf nu even terwijl ik citeer wat ik tegen Carlijn zei omdat ik niet naar een kamp in Siberië gestuurd wil worden - maar ik zei dat ik dat best wel aantrekkelijk vond. Iets in die richting...

's Avonds belandden we op aanraden van Roman in het Uralskiye Pelmeni restaurant. Een erg hippe tent waar we de specialiteit uit het Oeral "pelmeni" konden proeven een soort ravioli maar dan net iets anders en erg lekker! Daarna zijn we verder gaan borrelen in de Grott Bar, minstens net zo'n hippe tent waar Carlijn een whiskey dronk en ik een IPA'tje.

Op dag 2 stonden er eigenlijk bootje varen en de dierentuin op de planning. Maar toen ik hoorde dat de Taiwanees Yaming een taxi zou nemen om wat plaatsjes buiten de stad te bezoeken nodigde ik onszelf uit om mee te gaan omdat ik heel graag nog wat meer wilde zien. De taxichauffeur bracht ons als een echte wegpiraat buiten het centrum door te schakelen met links terwijl hij met de telefoon in zijn rechterhand aan het bellen was. De wegen zien er hier overigens niet veel anders uit dan bij ons. Af en toe een paar kraters en wat mensen die langs de snelweg fietsen of lopen maar verder niets speciaals.

Gelukkig kwamen we levend aan bij Ganina Yama, een orthodox kloostercomplex bestaande uit houten huisjes en kapellen waar de Romanovs herdacht worden. Voor het kloostercomplex hoef je geen Roebel te betalen, maar je mag altijd iets doneren natuurlijk. Bij de ingang krijgen de vrouwen een lange rode rok en een sjaaltje om het hoofd en zag ik er echt ontzettend degelijk uit! Het was een hele fijne en rustige plek in de bossen. We struinden over de bospaden en bezochten wat kappeltjes waar mijn neus prikte van de wierrook.

Toen ik naar het toilet wilde en de deur open deed en ik mijn blik naar beneden moest laten glijden om de wc-pot te vinden (gat in de grond). Dacht ik hèhè! Ik was al benieuwd wanneer ik een dergelijke sanitaire voorziening zou tegenkomen! Ik was alleen niet zo gecharmeerd van de poep op de plaatsen waar je je voeten hoorden te staan, maar dat terzijde.

Vanaf het klooster namen we een taxi naar de geografische grens tussen Europa en Azië. In het begin was er enige miscommunicatie met de taxichauffeur Eugène, maar uiteindelijk bracht hij ons naar de 2 verschillende grenspunten. Eerst naar het punt langs de snelweg Novy Moscovsky Trakt, waar de bomen versierd waren met duizenden gekleurde linten van mensen die zo hun liefde willen bezegelen (à la Pont des Arts in Parijs). En even verderop in Vershina het andere punt met een gigantisch obilisk en de woorden АЗИЯ (Azië) en ЕВРОПА (Europa). Hier hebben ik en Carlijn elkaar op de grens een kusje gegeven (net als die Nederlandse poppetjes). In Baarle-Nassau/Hertog lopen we natuurlijk dagelijks de grens over maar deze grens tussen 2 continenten is toch andere koek. Supergaaf om hier te zijn geweest!

Eugène was een beetje kribbig geworden omdat we best wel een eindje hadden moeten rijden en we overal redelijk lang gestopt waren, maar op de terugweg ontdooide hij en liet hij allemaal foto's zien van zijn dochter, zijn badkamer, zijn keuken en zijn bassin, zoals hij zijn zwembadje in de tuin noemde. Veel Russen die we tegenkwamen laten foto's zien op hun telefoon. Zo leuk!

Eenmaal aangekomen bij het hostel was het tijd om afscheid te nemen van alle lieve en behulpzame studenten en Yaming. Toen ik hem heel Hollands drie kussen wilde geven deinsde hij bijna 2 meter achteruit. Cultuurverschilletje? In ieder geval een leermoment dat ik niet zomaar iedereen moet willen kussen.

Tot onze grote verrassing had Roman (ons treinmaatje) een mailte naar het hostel gestuurd met zijn contactgegevens voor het geval we vragen hebben over ons verblijf in Rusland. Superlief natuurlijk!

Met onze backpack en rugzak liepen we naar het centrum en onderweg werden we flink aangestaard. Ze zien daar natuurlijk niet iedere dag zulke gekke dames. We hebben heerlijk gegeten bij Grott bar (ik wilde bijna mijn bordje aflikken) en vervolgen daarna onze weg naar het station. Hier liepen we toevallig Alexander de taxichauffeur weer tegen het lijf! Die wederom in het Engels begon te ratelen. We maakten kort een praatje, hij wenstte ons een goede reis en zo was het cirkeltje eigenlijk weer rond. We liepen naar het station waar niet veel later de trein van Moskou naar Chita kwam binnengereden en stapten allebei met een weemoedig gevoel op de trein. Je raakt zo snel gehecht aan de plaats en de mensen die je ontmoet! En we hebben uiteindelijk in een korte tijd Jekaterinenburg goed leren kennen.

In Jekaterinenburg laat ik weer een stukje van mijn hart achter. Zo blijft er natuurlijk wel weinig van over..