From Russia with love

Er nog steeds niet geheel bewust van dat het grote moment ein-de-lijk daar was stapten we met de andere passagiers (voornamelijk veel luidruchtige Argentijnse voetbalsupporters het vliegtuig in). We zaten nog maar goed en wel toen we werden verrast met een uitgebreide maaltijd inclusief 3 augurken -> zó Russisch, fantastisch dit! Naast ons zat een jonge gast uit Liverpool die vorig jaar dezelfde reis had gemaakt dus we vroegen hem gretig naar zijn ervaringen. De tijd vloog voorbij en na een paar uurtjes landden we in Minsk waar we moesten overstappen. Dit vliegveld is zo surrealistisch! Alsof we ons in een rare droom bevonden. Het fletse TL-licht reflecteerde op de marmeren vloeren en muren en de lege ogen van de verkopers staarden ons aan. Het was een soort uitgestorven doolhof met overal verschillende gangetjes die weer ergens anders naartoe leiden. Nergens geluid, nergens leven. Uiteindelijk vonden we in het doolhof de paspoortcontrole om in de Russische zone te komen. Hier werden we wederom streng gecontroleerd en stapten we op het vliegtuig naar Moskou. Eenmaal geland moesten we vanaf daar de trein pakken naar het centrum en vergaapten we ons aan de prachtig roze gekleurde lucht. In de trein naar het centrum raakten we aan de praat met een koppel dat in Israël woont en speciaal naar Moskou komt voor het WK - zoals zovelen. Toen we bij het eindstation waren namen we afscheid en snoven ik en Carlijn de lucht in van de wereldstad Moskou. Wat ruikt deze stad lekker!

Toen ons hostel nog vinden natuurlijk. Na lang zoeken en de hulp van 3 verschillende supervriendelijke Russen die nauwelijks Engels spraken vonden we rond half 12 eindelijk de deur van het gebouw. Er was buiten niets aangegeven dus vandaar dat we het niet konden vinden. Je moet je er niet te veel van voorstellen maar we hebben een bed dus dat is prima.
De volgende dag op tijd op gestaan om onze dag in Moskou goed te besteden. De metro blijkt helemaal niet zo lastig te zijn als je wat cyrillisch kent én is bovendien erg prachtig! Gigantische eindeloze marmeren gangen. En dan die geur en die warme wind, daar word ik zo blij van! Mensen die mij goed kennen, kennen ook mijn voorliefde voor metro's dus ik voelde me hier als een vis in het water. Toen we de metro uit kwamen was alles nog steeds gigantisch. We wandelden de straten van Moskou en keken onze ogen uit. Alles is zo groot hier. En zo ontzettend schoon. Je ziet geen vuiltje op straat! Toch lijkt het soms alsof je 30 jaar terug in de tijd bent gegaan als je  een gebouw binnen stapt. Sommige interieurs dateren echt van voor mijn tijd terwijl andere barrerjes en winkeltjes hartstikke hipster zijn met cactussen en van die lampen aan touwen.

Eerst bezochten we het Kremlin waar onze ogen een hoop glanzend goud en iconen bewonderden. Na alle historie duizelde het ons een beetje en deden we in het park in de zon een powernapje. Helemaal uitgerust gingen we op weg naar de Basiliuskathedraal (die kerk met die gekleurde toefjes). Wilde er bijna m'n tanden inzetten want het ziet er echt uit om op te eten! Het is echt zo'n schattig en lekker gebouw (als je dat woord kunt gebruiken om de mooie architectuur te beschrijven). Over lekker gesproken, misschien een beetje kortzichtig maar we hebben zeker al een paar lekkere Russen gespot. Vooral de politie en het leger doet het goed bij ons. Je ziet ze hier overal rondlopen in hele strakke broeken en met te groten petten. Hun strakke kaaklijnen en helderblauwe ogen zorgen voor hele sprekende en intrigerende gezichten. Met strakke gebaren en felle blikken bewaren ze de orde. Wat nu nodig is want het is zó druk in de stad.

Overal voetbalsupporters. En dan voornamelijk heel veel dominante Zuid-Amerikaanse brullende mannen wier ballen bijna knapten van het testosteron. Maar echt. Je merkt toch ook een hoop cultuurverschillen.

Omdat ons hoofd even te vol zat van alle indrukken en we alle voetbalherrie een beetje beu waren gingen we op een terras zitten voor een biertje. Waar we uiteindelijk zijn blijven plakken. Ik was natuurlijk helemaal mijn nopjes omdat de ober heel vleiend had gezegd dat mijn Спаси́бо (dankjewel) perfect was! En hij leerde ons nog wat Russisch en wij hem Engels. Daarna wilden we nog even chillen in het park voordat we aan de voetbalgekte begonnen. Maar toen haalde ik op het Rode plein in de voetbalmenigte voor de lol mijn Belgische vlag tevoorschijn en stoven er gelijk allerlei supporters op me die met me op de foto wilden. Belgische vlaggen zien ze blijkbaar niet iedere dag. Leverde hele leuke gesprekken op. In de buurt van het plein is een soort marktje met houten huisjes waar ze souvenirs en eten verkopen. Het zit er echt heel schattig uit. Denk dat dat een terugkerend woord gaat zijn. Had echt niet verwacht dat ik ook maar íéts in Rusland schattig zou vinden. En wat een sfeer hing er in de stad! De zon was onder gegaan en we liepen door een drukke winkelstraat die was versierd met duizenden lichtjes. Overal zingende, dansende en drinkende mensen. Alsof er een festival was. Zo mooi om te zien. En vooral mooi dat het niet uitmaakte van welk land je kwam en iedereen lol had.

Ondanks de gezelligheid hebben we allebei ook ontzettend veel zin om op de trein te stappen en de rust van de uitgestrekte vlaktes op te zoeken. Hopelijk hebben we daar net zo'n toffe ontmoetingen als hier in de stad. Alle mensen zijn zo ontzettend aardig hier! Ik kan alleen maar positief zijn over het begin van de reis en kijk met grote verwachting uit naar wat komen gaat. Next stop: Jekaterinenburg.