Aftellen

Natuurlijk ben ik sinds ik de reis geboekt heb, al dan niet onbewust, aan het aftellen... Maar ineens was het juni en nog minder dan twee weken voordat de reis begint! Eigenlijk zijn we (Carlijn en ik) gewoon aan het wachten voor we ein-de-lijk weg kunnen en gelukkig werk ik van Pinksteren tot aan het vertrek iedere dag en zijn de avonden ook lekker volgepland, dus de tijd vliegt. Net als wij, op 14 juni van Amsterdam naar Moskou via Minsk welteverstaan. En dan met de trein naar Jekaterinenburg, Irkoetsk, Ulaanbaatar en nemen we afscheid in het bruisende Beijing waar ik saai terug naar Nederland ga en Carlijn in Japan volgens mij gaat janken van al het moois dat ze mee gaat maken (dat zou ik doen tenminste, maar Carlijn is een bikkel). Gelukkig is er voor mij genoeg tijd om te janken ergens tussen Moskou en Beijing. En om te lachen uiteraard. Heel véél te lachen. En te genieten, met een hoofdletter G.

Afgelopen vrijdag ging ik mijn paspoort ophalen en toen ik buiten stond kon ik het niet laten om met mijn vingers de verschillende visa te strelen (geef toe, dat zouden jullie ook doen). Dit betekende ook dat al het geregel officieel is afgerond. Alleen nog die backpack inpakken en gáán. De laatste paar weken ben ik toevallig zoveel mensen tegengekomen die dezelfde reis hebben gemaakt en me voorzien hebben van nuttige tips. Ook probeer ik wat Russisch onder de knie te krijgen door het Cyrillische alfabet in mijn geheugen te prenten en wat standaardzinnen in mijn hoofd te stampen. Ik heb er geen vertrouwen in dat ik de antwoorden dan ook daadwerkelijk ga verstaan, maar het gaat om het idee. Bovendien vind ik het zelf altijd ontzettend asociaal als ik naar een land ga en niet eens een goedendag of dankjewel in de taal kan zeggen. Een principekwestie. Om een lang verhaal kort te maken. Ik ben al helemaal voorbereid op de eerste 10 dagen in Rusland. Het zou zo maar kunnen dat - terwijl ik dit schrijf - er een vodka on the rocks met een stukje sinaasappelschil naast mijn laptop staat. Wat betreft Mongolië en China... Daar begin ik onderweg denk ik maar eens mee. Hoewel ik bang ben dat ik mensen ga beledigen als ik in het Chinees iets zou willen zeggen. Iemand toevallig tips voor een lekker drankje dat ik dan kan drinken tijdens het schrijven van mijn blogs?

Ik ben zo ontzettend benieuwd naar de verschillende culturen. Naar de mensen die we tegen gaan komen die andere talen spreken, andere gewoontes kennen, ander eten en drinken gewend zijn, andere dansjes doen en ons waarschijnlijk zoveel kunnen leren en dat wij op onze beurt hen iets kunnen vertellen over de manier waarop wij ons leven leiden zoals we dat doen. En als onze medereizigers of locals niet willen luisteren naar onze oraties hebben we altijd de filmcamera van Carlijn nog, waarmee ze een documentaire zal filmen. Daarnaast zal ik jullie zo goed als ik kan, tekstueel proberen mee te sleuren met ons op reis.

Nu rest eigenlijk alleen nog het inpakken van de backpack. Ik ken mezelf wel een beetje dus ik hoop niet dat ik last-minute nog teveel onzindingen inpak die de rugzak nodeloos zwaar maken maar een stok kaarten, een schaakbordje en Nederlandse dropjes om uit te delen mogen in ieder geval niet ontbreken. Zit er nog over na te denken om een stel debiele foto's mee te nemen van ons met op de achterkant een (e-mail)adres zodat de mensen die we tegenkomen (als ze dat zouden willen) ons oldskool een brief of e-mail kunnen sturen en ze zich tegelijkertijd nog goed voor de geest kunnen halen hoe die gekke trienen er ook alweer uitzagen (vandaar de foto. Niet omdat ik mezelf zo fotogeniek vind ofzo). Een soort postcrossing, maar dan met mensen die je echt hebt ontmoet. Superleuk toch? En misschien zeggen ze daar keihard nee tegen, zou zo maar kunnen. Ik ga maar eens een inpaklijstje samenstellen en wat debiele foto's printen.

Ik spreek jullie weer als ik in Rusland ben (zo gaaf om dit te zeggen).

До свида́ния!