Het kriebelt!

Als voorbereiding op deze blog las ik onlangs mijn laatste Santiago-episode waarin ik aan het einde stelde dat ik mezelf op de een of andere manier moest gaan bezighouden na de zomer. Nou, dat is zeker gelukt hoor. Sinds ik terug ben is het knallen en door-door-dóórgaan. Ik dineerde vaak in de auto onderweg van stage naar werk of een of andere avondcursus, kwam alleen thuis om te slapen en aan het woord ‘weekend’ had ik alleen nog maar vage herinneringen. Een sleur is het niet te noemen want de verschillende baantjes/stages/cursussen en vrijwilligerswerkzaamheden zijn heel afwisselend. Maar dios mío wat mistte ik de camino en het avontuur.

Het begon ontzettend te kriebelen om dat avontuur weer op te zoeken, nieuwe mensen te ontmoeten, andere gewoonten en gebruiken te leren kennen, me te verbazen over andere culturen en tradities en voornamelijk om onderweg te zijn. Omdat ik vorig weekend voor het eerst in een hele lange tijd weer eens twee dagen vrij was, was het tijd om de knoop door te hakken en de reis te regelen naar mijn volgende bucketlistbestemming – als je het zo wilt noemen.

Toen mijn broer zo’n 10 jaar geleden zijn interesse uitsprak over dit land was ik eigenlijk ook gelijk verkocht. Toen ik twee jaar geleden op Breda Photo vrijwilliger was voor het randprogramma en mensen mij aan de lopende band hun verhalen en ervaringen deelden over dit land begon het nog méér te kriebelen. Toen vorig jaar iemand uit het reisgenootschap naar Jordanië óók nog eens vertelde dat er een waanzinnige treinreis gemaakt kon worden wilde ik het liefst er meteen heen. Dan heb ik het over land met de koudste hoofdstad ter wereld: Mongolië.
Het werd een heel gepuzzel en geregel en dat gaat ook nog wel even door (visa, hostels, excursies terugvlucht etc.), maar de vlieg- en treintickets zijn vastgelegd en zo ook mijn reis met de TRANSMONGOLIË-EXPRESS.

Ik vind het ontzettend gaaf dat ik deze droomreis niet alleen maak maar met mijn kornuit Carlijn. Iemand die ik dóór en dóór ken maar die me altijd de wereld op een andere manier laat zien. Toen we de tickets geboekt hadden konden we ook alleen maar fantastische dingen bedenken die we zouden gaan meemaken. Ik ben zelf heel erg benieuwd naar de fantastische landschappen, de mensen die we gaan tegenkomen en de vele bizarre dingen die we waarschijnlijk weer gaan beleven. Iedere keer als ik eraan denk verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en kan ik gewoon niet wachten om nú al in het vliegtuig te stappen, maar er moet – zoals ik zei – nog een hoop geregeld worden.

Halverwege juni pakken we (met een tussenstopje in Minsk) het vliegtuig naar Moskou. Hier blijven we 2 daagjes waarna we op de eerste trein stappen. Voor onze eerste rit hebben we een 3e klas ticket geboekt om deze uurtjes door te brengen in een coupé met zo’n 20 locals. Ben echt ontzettend benieuwd hoe het socializen met de Russen/Mongolen/Chinezen gaat verlopen! Uiteraard nemen we wat lekkere dingen uit Nederland mee en tegen wodka zeg ik nooit nee dus dat moet wel goed komen. Na iets meer dan een dag komen we aan in Jekaterinburg. Hier blijven we ook weer 2 dagen om deze stad die ontzettend veel te bieden heeft te verkennen. Daarna zitten we wat langer in de trein en vermaken we onszelf in een 2e klas coupé die we delen met 2 anderen. Het is zo’n 3 dagen boemelen naar Irkoetsk waar we onszelf wat vakantiedaagjes gunnen om te genieten van waarschijnlijk het móóiste meer dat mijn ogen ooit gaan zien: Baikalmeer. Google maar, het is prachtig. Het is fantastisch. En gigantisch. You’ll love it. Een aantal dagen – en waarschijnlijk nog een vette excursie – verder stappen we weer op de trein en ruilen we Rusland in voor het OH ZO MOOIE MONGOLIË. We blijven maar heel kort in de hoofdstad, Ulaanbaatar, en zijn van plan een excursie te maken naar het uitgestrekte platteland, verschillende tempels en natuurgebieden te bezoeken en te slapen bij nomaden in een ger (hoe vet is dat?!). Hoewel een klein weekje in Mongolië volgens mij toch echt veel te kort is (heb ik wel een reden om ooit terug te gaan), gaan we daarna verder naar Beijing waar we ook nog zoveel mogelijk dingen gaan ondernemen. Ik weet er al een paar en daar word ik heel vrolijk van – maar zal nog maar niet alles verklappen.

Beijing is voor deze reis mijn eindbestemming. Terwijl Carlijn aan de oostkust een boot gaat fixen naar Japan. Nu ik het zo neer schrijf klinkt het toch allemaal best wel spannend en vooral ontzettend leuk. Zoals ik al zei, ik kan écht niet meer wachten en ben vooral zó ontzettend benieuwd. Daarom eerst in de tussentijd nog even naar Curaçao, Parijs en Londen om mijn reiskriebels een beetje in toom te houden!


Ik houd jullie op de hoogte!


Rachelle