Laat het gevecht beginnen

Om kwart over 7 werd ik wakker van de medepelgrims, want mijn telefoon lag beneden op te laden door gebrek aan stopcontacten dus een wekker kon ik niet zetten. Net iets over 8 liepen we door het plaatsje Hagetmau om een bakker te zoeken, maar ze waren beide dicht! In Parijs is er de regel dat de bakkers uit dezelfde buurt met elkaar moeten overleggen wanneer ze dicht zijn, zodat de mensen altijd ergens en niet al te ver hun brood kunnen halen. Maar hier hebben we niet zoveel aan die regel, dus dat betekende geen ontbijt voor ons. Gelukkig hadden we nog ieders 1 banaan en die heb ik zo traag mogelijk opgegeten. Maar toch moesten we met knorrende magen 2 flinke beklimmingen doen voordat we zo'n 15km verderop onze inkopen konden doen voor een uitgebreide brunch. Dit hadden we wel verdiend en het was mijn 50e dag dus reden voor een lekkere traktatie. We aten onszelf misselijk en begonnen na een klein uurtje aan de laatste 12,5km. Ik liep vandaag echt heel lekker en het was een fijne route met naast al die asfalt wegen zelfs nog een paar bospaden! In het bos zagen we aan bomen leistenen hangen waarop verschillende citaten waren geschreven van onder andere Oscar Wilde en Victor Hugo (zie foto). Ook zagen we bekende voetstappen in het zand. Namelijk die van Georgs Franse vriend Michel. Hij heeft de meest bizarre wandelschoenen die ik ooit heb gezien! De schoenen zijn superdun en klein en iedere teen zit apart. Zoals een handschoen, maar dan voor je voeten. De voetafdruk lijkt daarom op een afdruk van een blote voet. Dit betekende dus dat het complete gezelschap de bus had genomen naar het plaatsje waar wij gebruncht hadden en enorm op ons voor lag. Op zich niet zo heel erg natuurlijk, maar in de refuge in Orthez waarvoor je niet kon reserveren is maar plaats voor 6 man, en wij zijn met 7!

Rond 3u kwamen we in Orthez aan en moesten we even zoeken naar het Office du Tourisme. Natuurlijk waren de 5 mannen al lang gearriveerd en kregen we te horen dat er nog maar 1 plaats was in die pelgrimsherberg. Er was nog een andere maar die was ook al vol. 3x raden waar die mee gevuld was. DE 5 ITIALIANEN! Die hadden we ruim een week geleden ingehaald toen we de dagelijkse kilometerknallers maakten maar blijkbaar zijn zij ook niet vies van een ritje met de bus. Iedereen moet dat voor zichzelf weten natuurlijk, maar ik vind het zwaar oneerlijk dat de mensen die al die kilometers te voet afleggen het onderspit moeten delven! Stelletje gemenerds! Er was geen andere optie dan een hotel, gelukkig is het niet al te duur en kunnen we vanavond weer eens slapen zonder snurkers. Dus we profiteren er maar van.

De komende twee dagen toch nog maar iets vastleggen, aangezien dat nog moet kunnen. Moeten ze natuurlijk wel de telefoon opnemen want na mijn vele pogingen nog niemand te pakken gekregen. En anders doen we die kilometers wel op een holletje!