Reims, wat ben je ontzettend mooi

Ik moet even diep in mijn geheugen graven als ik nog iets wil vertellen over de afgelopen dagen, er is inmiddels namelijk al zoveel gebeurd!

Woensdag vertrok ik op een druilerige ochtend met de 3 generaties (opa Henk, papa Boudewijn en zoon Thijmen naar het plaatsje Château Porcien dat ongeveer 30 km verderop lag. De eerste dag dat het zo'n beetje de hele dag regende dus hopende dat de wandelschoenen allemaal waterdicht waren stapten we de kilometers weg. Af en toe klimmen en dalen omdat we ons nog in de uitloop van de Ardennen bevonden en naarmate de dag vorderde zagen we de grond onze voeten veranderen. Het bruine zand werd steeds lichter en veranderde op een gegeven moment in een grijsachtige klei die lekker aan je schoenen bleef plakken. We lunchten in een middeleeuwse markthal en trotseerden ook de rest van de dag het miezerige weer. Het landschap daarentegen was adembenemend. Deze vlaktes zijn zo nietszeggend als je er met de auto voorbij raast, maar als je er wandelt zijn ze overweldigend. Ze zijn zo weids en zo eindeloos, zo groen en zo stil. Ik vond het fijn dat ik met de heren mee mocht lopen, we kletsten redelijk wat en zo liepen we de kilometers weg zonder dat ik het door had. De weinige dorpjes waar we deze dag voorbij kwamen hadden 0,0 voorzieningen. Geen winkels, geen cafées, nada. Ik kan me echt niet voorstellen om in zo' n dorp te wonen. Er liep ook niemand over straat dus af en toe leek het net alsof we door een spookdorpje liepen. Net voordat we het dorpje binnenkwamen zagen we twee andere pelgrims voor ons lopen. Ik had nog nooit iemand voor me zien lopen dus dat was wel een bijzonder gezicht!

Toen we aankwamen in het dorpje (en ik toch wel een beetje heel erg blij was omdat de laatste kilometers toch wel een beetje heel erg zwaar waren) gingen we naar het gemeentehuis om naar onderdak te informeren. Er was een pelgrimslokaal waar we met 4 konden verblijven. Het koppel dat voor ons liep (Kees en Anja) waren net iets later dan ons binnengekomen en zouden eigenlijk in een dorp 3 km terug moeten overnachten. We besloten ze uit te nodigen in ons pelgrimslokaal van zo'n 12m2, hartstikke knus en gezellig maar stiekem toch wel erg krap voor 6 personen.
Omdat alle restaurants dicht waren want het was woensdag (rare dag om dicht te zijn, maar bon...) en we toch wel zin hadden in iets warms hebben we kip van het spit gehaald bij de carrefour. Wat was dit lekker kluiven. Stukje stokbrood erbij en mijn maag was weer gevuld. Tijdens het kletsen werd er tegen de nooduitgang van ons lokaaltje geleund die daardoor plots openging en waardoor de omvang van ons vertrek zeker verviervoudigd werd. Achter de nooduitgang verschool zich namelijk een sportzaal! Genoeg ruimte om te slapen dus!

Na een korte nacht hebben we (bij gebrek aan een tafel of stoelen) ontbeten op de vloer, hebben we daarna het hokje (want dat was het eigenlijk wel) opgeruimd en zijn we vertrokken naar Bazancourt. De regen was gelukkig voorbij en als de zon scheen was het best warm. De landschappen waren weer zo eindeloos en zo prachtig als de dag ervoor. Veel grasvlaktes en korenbloemvelden zo ver het oog kon zien. Ik vond het weer fijn om met de heren aan te haken en we praatten over vanalles en nog wat. Opa Henk heeft me vaak laten lachen met zijn droge opmerkingen en zijn grapjes. Boudewijn heeft me veel tips gegeven over mijn blaren, mijn backpack, de route, de slaapplaatsen en wat niet eigenlijk? Thijmen was een bron van energie. Die jongen kon na een hele dag wandelen nog steeds een sprintje trekken of een balletje trappen. Ik voelde me heel erg mindervalide vergeleken met hem! Het fijne tempo van opa Henk kon ik beter bijhouden. Wel vond ik het schattig dat Thijmen mij aansprak met mevrouw en u tegen mij zei. Ben ik dan al zo oud?!

Al op tijd kwamen we aan bij het gemeentehuis van Bazancourt waar we informeerden naar een pelgrimslokaal. Hier waren 3 bedden waardoor Thijmen op een matje op de grond sliep (arme stakker!) en wij op een bed waarvan de lattenbodem af en toe niet goed zijn werk deed. Omdat we nieuwsgierig waren in wat voor soort gebouw we waren beland deden we een deur in ons vertrek open. Toen we hier doorliepen keken we ineens een grote hal in. We stonden op een toneel! Met gordijnen en spots, alles erop en eraan! Zoiets verzin je toch niet?
De douches waren heerlijk warm en na mijn blarenpleistervoorraad te hebben aangevuld en wat boodschapjes gehaald te hebben, heb ik voor het eerst het kaartspel Hartenjagen gedaan. De mannen betwijfelden of het echt de eerste keer was vanwege mijn ongeloofelijke beginnersgeluk. Na een intensief potje kaarten hadden we honger gekregen en wilden we naar een restaurant gaan, maar: alles dicht. Behalve 1 kebabtent. Hier kregen we een overvolle bord kebab met friet en een salade die we allemaal niet opkregen. Om 20u hebben we nog een poosje een stilte gehouden aangezien het 5 mei was die dag.

De volgende ochtend was de derde en laatste keer ontbijten met Henk, Boudewijn en Thijmen. We hadden weer een tafel en stoelen dus dat was iets luxer dan de dag ervoor. We hoefden deze dag maar zo'n 18 km naar Reims, dus dat was een fijne korte dag. Onderweg kwamen we Anja en Kees nog tegen waarmee we samen richting de stad liepen. Ik heb nog geprobeerd om met wandelstokken te lopen maar dat is niets voor mij. Kost allemaal veel te veel energie om zo te zwaaien met je armen. We zagen Reims steeds dichterbij komen en rond half 2 arriveerden we bij de kathedraal waarvoor ik heel blij heb geposeerd omdat ik toch maar Reims bereikt heb en al zo'n 370km op de teller heb staan. Mijn stappenteller kan het bijna niet meer bijhouden allemaal! Moest ook even de kathedraal aantikken om het officieel te maken natuurlijk en binnen kreeg ik stempel nummer 8 in mijn pelgrimspaspoortje. Ik heb nog een kaarsje aangestoken en toen hebben we nog een biertje op het terras gedronken. Later ontdekte ik dat al de ophef die er op het plein nog nasudderde te wijten was aan een verrassingsbezoekje van mevrouw Le Pen. Dit weekend zijn de verkiezingen dus dat is best spannend!

Een tijdje later kwam Youssef (een jongen die in Reims woont en die ik via via ken*) mij ophalen. Wat een geweldige kerel is dat! Zo verwelkomend en zo behulpzaam met al mijn problemen (sim-kaart, powerbank etc.). Alles wat ik wilde doen en nog moest doen pakten we aan en tegelijkertijd kreeg ik ook nog een mooie rondleiding door Reims. We reden langs verschillende Châteaux de Champagne en Oh la la wat zijn ze mooi! (Google Château de Pommery maar eens; als je nog niet jaloers was, dan word je het wel!). Ik heb heerlijk gegeten, heerlijk gebadderd, mijn kleren gewassen, nog wat nieuwe spulltjes gekocht in een sportwinkel en zijn zelfgemaakte taart geproefd die ook heerlijk was! Kortom, een en al heerlijkheid, ik bevind me echt in een 5-sterrenhotel en kan lekker bijtanken voor de komende 2 weken naar Vézelay. Die hopelijk net zo avontuurlijk, spectaculair, zonnig en liefdevol gaan zijn als mijn eerste twee weken.

Ik heb onderweg al een aantal mensen leren kennen, pelgrims, maar ook de mensen bij wie ik mocht overnachten en stuk voor stuk helpen ze allemaal een beetje mee aan mijn Camino. Maken de tocht gemakkelijker, leuker, laten me er nóg meer van genieten en zorgen ervoor dat ik nog LANGE NIET naar huis wil. Deze mensen wil ik hier enorm voor bedanken! Daarnaast wil ik ook zeggen dat ik het fantastisch en ontroerend vind dat zoveel mensen dit lezen en mij succes wensen. Ik vind het fijn dat jullie me een extra duwtje in mijn rug geven en altijd zo leuk reageren!

Ik hou jullie op de hoogte.

Kussen uit Reims


Rachelle

*(Nogmaals bedankt Conny en Mohammed en natuurlijk vooral Youssef voor de gastvrijheid!)