Joyeux Noël!
Door: Rachelle
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
19 December 2014 | Frankrijk, Parijs
En toen was het ineens 19 december! Dat betekent dat mijn advent-kalender bijna leeg is en dat ik morgen naar huis ga! Vanavond de laatste avond hier en dan twee weken weg uit deze drukte en eindelijk rust. Tenminste, dat zou je denken, maar heel mijn vakantie is al volgepland met leuke dingen en na de vakantie zijn de tentamenweken, dus geen tijd om te niksen. Maar dat vind ik ook helemaal niet erg, wil mijn twee weken in Nederland zo goed mogelijk benutten en ik kijk er echt héél erg naar uit om mijn familie en vrienden en onze Bo weer te zien.
Jullie hebben nog wat van me te goed, want ik heb al verschrikkelijk lang geen blog meer geschreven vanwege de drukte hier. Mijn kamer is een bende omdat ik 3 weken mijn huishoudelijke taken links heb laten liggen en zelfs mijn plantje heeft het gebrek aan water en liefde niet overleefd. Hoop dat mijn afwezigheid iets minder impact op jullie heeft gehad dan op mijn plantje. Maar desalniettemin wil ik het graag goedmaken, dus bereid je maar voor op een lang verhaal!
Vorige keer vertelde ik dat er een aantal dingen op de planning stonden (eind november was dat). Zal kort even vertellen hoe het was.
25. nov.: Het theater in de Comédie Française was nog iets te hoog gegrepen, maar voor 5,- heb je dat ook weer eens gezien, bovendien is het aan de binnenkant wel een mooi gebouw en dan krijg je er nog een hele theatervoorstelling bij ook! Ik kende het verhaal van Antigone niet en uiteindelijk begreep ik de grote lijnen wel, maar in het midden was er een dialoog van een half uur waar ik niet veel van kon maken (en ja, je voelt je dom als iedereen lacht en jij de grap niet snapt!).
28. nov.: Ook stond die week de tentoonstelling van Emile Bernard in Musée de l’Orangerie op de planning. Het was een interessante tentoonstelling omdat ik hem alleen kende van symbolistische werken, maar hij heeft een heel divers oeuvre, dus het was wel eens leuk om die werken ook te zien. Daarna ook nog even de vaste tentoonstelling meegepakt (die precies past bij mijn interesses: eind 19e – begin 20e eeuw) en vooral de Nympheas (waterlelies) van Monet waren schitterend, daar zou ik er thuis ook wel een van willen hebben. Ondanks dat ik mensen debiel vind die foto’s van schilderijen maken (sorry voor de mensen die dat doen, maar het is echt zo), vond ik het wel raar dat het verboden was om er foto’s van te maken, want de schilderijen lijden daar echt niet onder. Om toch een indruk te geven van hoe de zaal eruit zag, zal ik geheel legaal, een foto Musée de l’Orangerie toevoegen.
29. nov.: Naar de kerstmarkt op de Champs-Elysées geweest. De eerste koude avond hier, en dat heb ik geweten; de volgende dag was ik meteen verkouden, ziek, zwak en misselijk tot het weekend erna. En was het dat waard? Dat weet ik niet zo goed. Het was nogal veel van hetzelfde en superdruk, dus we raakten elkaar de hele tijd kwijt. En duur (4,- voor Glühwein) en dus ook nog mega-koud! Máár, ik heb er wel de lekkerste wafel ooit gegeten, met een enorme berg slagroom. De dag erna nog naar een rommelmarkt geweest, maar ik hou niet zo van rommel en het was bovendien weer heel koud, dus na een uurtje zijn we naar La Grande Mosquée de Paris gegaan om voor 2,- euro een muntthee te drinken en overheerlijke zoetigheden te eten!
Vanaf dat weekend begon het leven hier een beetje op een soapserie te lijken. Zaterdagavond kwamen we thuis en er was een dikke party aan de gang op de 4e verdieping (en wij waren niet uitgenodigd !#$%). Tant pis, maar om kwart over 4 was het feestje nog steeds aan de gang en ik werd wakker van een boze buurvrouw die op de deur van het appartement van de 4e verdieping aan het rammen was en aan het dreigen was om de politie te bellen.
En op maandagochtend werd ik wakker van geroep op de binnenplaats: “Non, je te dis non!” werd er constant gegild. Volgens mijn huisgenootje was de gillende vrouw tegen haar ex-man aan het blèren omdat hij weer bij haar terug wilde, maar zo te horen had ze daar niet zo veel zin in. Het is ook altijd hetzelfde met die mannen hè?
En toen ik die ochtend naar school liep stonden er een groot aantal journalisten, cameraploegen en radiomannen bij het ziekenhuis bij mij in de buurt. Dus ik dacht al dat er misschien een bekendheid in het ziekenhuis was ondergebracht, maar blijkbaar willen ze het ziekenhuis gaan sluiten omdat het te vervallen is. Wat daar zo spannend aan is, weet ik ook niet.
Verder in het soapleven hebben zich ook diverse verdwijningen voorgedaan. Zo is onze luchtverfrisser op het toilet op een miraculeuze wijze verdwenen! Er is nog geen verdachte aangewezen, ik denk dat de zaak geseponeerd zal worden. Niet dat dat nu zo belangrijk is, maar dat kan je dus ook overkomen als je in Parijs studeert.
1. dec.: had ik een presentatie die helaas weer niet goed ging. De kritiek van de prof. snapte ik echter niet zo goed en ook de Franse student was het er niet mee eens, maar hier kun je echt niet tegen een docent ingaan, dat is een soort heiligschennis, dus we hebben ons er maar bij neergelegd. Ten tweede was het niet echt eerlijk want ze is gespecialiseerd in Gustave Klimt, en daar moesten wij net juist een presentatie over houden.
2. dec.: had ik eigenlijk een cocktailfeestje: alle cocktails 5,-, en ik mis mijn Gin&Tonic heel erg, dus ik wilde er erg graag heen, maar door mijn ziek-, zwak- en misselijkheid ben ik maar op tijd in mijn bed gekropen. Huilie huilie!
5. dec.: Pakjesavond! En ook in Parijs was Sinterklaas lang geweest! Ik had namelijk (van mijn huisgenootje) de leukste, zachtste en warmste sloffen gekregen. Nu snapte ik ook waarom ze een aantal dagen ervoor zo verbaast naar mijn voeten keek (een echte modeflater; met superdikke sokken in mijn teenslippers, onder het mom van: niemand ziet het toch). Maar dankzij mijn warme slofjes was ik binnen een mum van tijd weer beter!
6. dec.: Met Marine naar een spektakel in de Eglise Saint-Germain-des-Prés geweest. Deze bestaat nu 1000 jaar en in de kerk werden er verschillende periodes uitgebeeld en de verschillende manieren waarop de kerk gebruikt werd in deze 1000 jaar. Helaas was het alleen dat weekend te zien!
7. dec.: Even tijd om weer de stad in te gaan en de andere kant van de rivier op te zoeken (Rive Droite), dat betekende een bezoekje aan het Musée National d’Art Moderne in het Centre Pompidou, gelegen in de pittoreske en gezellige wijk ‘Les Halles’ (maar niet heus). Ik had geluk, op dat moment waren er maar liefs 4 tijdelijke exposities: Marcel Duchamp, Frank Gehry, Robert Delauney en een retroperspectief van Jeff Koons. Door al die overdaad aan tentoonstellingen heb ik helaas niet veel gezien van de vaste collectie, want na 4 uur wilde mijn geest nog wel, maar mijn lichaam niet meer. De tentoonstellingen van Duchamp en Koons waren echt vet! Het is echt zo geweldig om kunstwerken in het echt zien nadat je er eindeloze colleges over hebt gevolgd! In de expositie van Duchamp werd ook nog met beeldmateriaal en filmpjes gewerkt die ik vorig jaar in mei/juni nog bestudeerd had. En als je dan Nederlanders naast je hoort die er niets van begrijpen wil je het zo graag uitleggen, maar dat komt misschien betweterig over? De expositie over het werk van Koons was ook super. Had van Koons alleen nog maar het ei gezien in Boijmans (R’dam), dus om zoveel werken bij elkaar te zien was wel een unieke ervaring. Wel jammer dat ik in mijn eentje was en dat ik niemand had om mee te grappen over de “Made in Heaven”-series (zoek maar op als je durft). Daarna heb ik met mijn laatste beetje energie het atelier van Brancusi bezocht, wat noodzakelijk was, omdat ik over een maandje een rapport moet inleveren voor Conservation Préventive, en ik wil de conservatie van ateliers gaan behandelen.
Verder de hele week weer druk bezig geweest voor school en boeken gezocht voor het vak XXe siècle, waar ik gaan bal van snap. Ik dacht dat ik de enigste was, maar blijkbaar hebben Franse studenten er ook moeite mee. Het ligt vooral aan meneertje Dagen (klemtoon op de laatste lettergreep) Die hoort zichzelf nogal graag praten (vandaar dat we ook geen vragen mogen stellen waarschijnlijk). Bah, ik walg echt van docenten die zichzelf zo geweldig vinden en laten blijken dat ze boven de studenten staan. Hij kan dit toch niet lezen, dus ik kan me hier lekker uitlaten over hem! Er zit verder totaal geen structuur in zijn colleges; er is geen rode draad en zijn colleges bestaan uit een opeenvolging van kunstwerken uit de jaren ’40 (voornamelijk van Franse meesters (bah chauvinist)). En als hij dan ook nog een mooi verhaaltje eromheen kon breien dan zou dat nog wel te behappen zijn geweest, maar het enigste wat-ie zegt: hier is een rode lijn te zien, of, hier ligt een schedel op een tafel (Picasso). Net of we dat zelf niet kunnen zien?! Inhoud en structuur gewenst s’il vous plaît!
12. dec.: Het beste feestje tot nu toe ondanks de koude pizza, en de mensen die ik allemaal voor de eerste keer zag (behalve Pamela, een Mexicaanse vriendin). Deze avond zorgde bij mij echt voor het “Erasmus-gevoel”. Aanwezig waren: Frankrijk, Italië, Noorwegen, Albanië Mexico, Colombia, Spanje, Costa Rica en Nederland/België (moi). Het zijn trouwens geen echte Erasmusstudenten, want ze doen heel hun Bachelor en Master gewoon hier. Tot nu toe kende ik voornamelijk Duitstalige Erasmusstudenten (denk dat 75% van Erasmus hier uit Duitsland of Oostenrijk komt). En die klitten allemaal aan elkaar, dus voor je het weet word je bezet door een Duitse meerderheid. In die 70 jaar is er dus nog niet veel veranderd. Nee grapje natuurlijk! Ze zijn allemaal heel aardig, en ik had nooit gedacht dat in Parijs mijn Duits ook nog van pas zou te komen. Maar een avondje met andere nationaliteiten is ook wel eens leuk en kon ik mijn Spaans ook nog eens gebruiken.
Deze avond heb ik ook de LEKKERSTE Guacamole ooit gegeten, gemaakt door Tito een Mexicaan, maar dat moet je als Zuid-Amerikaan natuurlijk wel kunnen maken. Een meisje uit Noorwegen dipte ook mijn stroopwafels een keer in de Guacamole, maar dat was niet zo’n goede combi. Tito vertelde ook dat hij een half jaar stage had gelopen in Amsterdam, dus hij sprak een aantal woordjes Nederlands en hij vertelde dat hij gek was op haring met uitjes! Er waren nog twee anderen die nu op de universiteit lessen Nederlands volgen (zou niet weten waarom) en ik heb dus geprobeerd om ze het een en het ander bij te brengen. Al snel werd er gesmeekt om vieze woorden, dus mijn Franse/Spaanse/Italiaanse vieze-woorden-vocabulaire is ook weer uitgebreid.
Die avond deden we ook een soort surprise. Ik had voor een meisje een doos chocolaatjes en een boek over Vermeer gekocht, waar ze echt heel gelukkig mee was. En ikzelf had een set gekregen om zelf Macarons mee te maken, dus die ga ik deze vakantie even uitproberen, ben benieuwd.
Het was echt een geweldige avond, naast dat het gezellig was en ik veel heb gelachen, vind ik het ook altijd superleuk om van andere culturen, talen en gebruiken te leren. Zo ligt mevrouw Colombia (Juanita) deze kerst te studeren aan het strand in de zon en heb ik ook nog een superzoet gebakje gegeten dat een specialiteit was van mevrouw Albanië (Julia). Dans un mot: FORMIDABLE!
14. dec.: Blijkbaar nog niet genoeg cultuur gezien, dus er stond een avondje Opéra op de planning met mijn Duitse vrienden: Hänsel et Gretel. Was wel een leuk stuk, maar omdat we kaartjes hadden van 10,- met beperkte zichtbaarheid konden we het rechterdeel van het toneel niet goed zien. Dus toen het afgelopen was en iedereen naar voren kwam voor het applaus zag ik personages voorbij komen die ik in het stuk zelf niet gezien had. Dat was wel jammer, maar voor tien euro mag je niet sukkelen.
16. dec.: Voor het eerst naar de bioscoop geweest (alweer met mijn Duitse vrienden). In de wijk Montmartre (waar ik me ’s avond niet heel erg veilig voelde) zijn we naar de kunstzinnige bioscoop l’Entrepôt geweest. Het was een Engelstalige film over een aantal werken van Edward Hopper die uitgebeeld werden. Het werk ‘Nighthawkes’ had ik echt verwacht, maar die zat er helaas niet bij. Net zoals in een museum is het leuk om werken te zien waar je al het een en het ander over weet. En ook nog eens wat ontspanning, want ik was namelijk de hele dinsdag bezig geweest voor mijn presentatie van donderdag 18. december!
18. dec.: De volgende dag des oordeels. Bij Het Sekreet moest ik namelijk een solo-presentatie geven. En na twee slechte presentaties mét de hulp van Franse studenten verwachte ik ook niet veel anders van een presentatie die ik helemaal alleen moest maken en presenteren. En hoewel ik wist dat de inhoud van het mijn presentatie goed was en er geen Franse fouten inzaten (omdat mijn huisgenootje zo lief was geweest om het even na te kijken) was ik toch verschrikkelijk zenuwachtig! Ik ben volgens mij nog nooit zo zenuwachtig ergens voor geweest. En ik gloeide zelf helemaal, volgens mij waren mijn wangen super rood en dat heb ik normaal nooit. Het Sekreet zou Het Sekreet niet zijn als ze mij niet na 2 minuten al zou interrumperen. Gelukkig was het omdat ik te snel praatte (mijn tekst was namelijk voor een half uur maar het moest in 20 minuten). Voor de rest ging de presentatie heel goed en zelfs Monsieur Handsome (die normaal altijd naar zijn MacBook staart) keek een paar keer mijn kant uit – of het was uit interesse of hij hoorde dat ik een domme fout maakte, weet ik niet. En ook Het Sekreet vond het “très bien”. Dus ik was helemaal happy! En altijd als ik een opdracht of examen heb afgesloten word ik overspoeld met het idee: EEUWIGE VRIJHEID!!! Helaas was dat deze dag maar voor een uurtje, want na het college moest ik nog snel aan het werk voor school om mijn samenvattingen op tijd af te krijgen. Bovendien twijfel ik nu wel een beetje aan de capaciteiten van de Franse studenten. Dat bedoel ik niet lullig, maar het was altijd wel zo dat mijn kritiek uiteindelijk nooit verwerkt werd, en ik dacht altijd: ze zullen het wel beter weten. Maar dat ik geen perfect Frans spreek wil nog niet zeggen dat ik dom ben en niet weet hoe ik een fatsoenlijke presentatie in elkaar moet zetten
En toen was het ineens 19 december! Vanochtend een grote poule gehad met schermen, om de beste eruit te pikken. Uiteindelijk 5e geworden van de 20 ongeveer, met alleen maar jongens boven mij en ik heb zelfs van de nummer 1 gewonnen! Er zaten een aantal tegenstanders bij waar ik nog nooit tegen had geschermd dus dat was af en toe best lastig. En sommigen bakken er echt niets van maar juist daardoor wonnen ze van mij. Dat zijn vooral mensen die lopen te hakken met hun floret alsof het een of ander zwaard is, en daar kun je moeilijk tegen verdedigen, maar dat is eigenlijk ook geen schermen te noemen. Een jongen (Olivier) behandelde zijn floret net als een zweep en na 5 seconde petste die al tegen mijn onbeschermde been, waarop nu een rode striem te zien is van een aantal centimeter! Net nu ik eindelijk van de bloeduitstorting op mijn hals af was! De poule was erg zwaar, na anderhalf uur wedstrijden gespeeld te hebben was mijn rechterarm zo lam als wat en lukte het nauwelijks nog om me te verdedigen. Plus als ik met een Franse student in een 'combat' zat en een andere Franse student was ook Frans verliep de tellimg niet helemaal eerlijk. Een keer had mijn floret zelfs krom gestaan door het raken van mijn tegenstander, maar die beweerde dat ze niets had gevoeld en de arbitrair had het "niet gezien". Maar uiteindelijk dus een mooie vijfde plaats gehaald. Misschien dat ik er volgend semester wel mee door ga, maar ik zou ook heel graag weer atletiek gaan doen, dus dat moet ik nog even bekijken.
Vanmiddag had ik met Erik afgesproken, een vriend uit Breda. Was fijn om weer eens Nederlands te praten! Heb hem de Sorbonne kunnen binnensmokkelen en verder heb ik nog wat souvenirtjes gekocht. Vond het jammer dat ik niet meer tijd met hem had kunnen doorbrengen.
Morgen de hele dag aan de poets: 3 wassen draaien, afval wegbrengen, badkamer en toilet poetsen, keuken opruimen, vegen en dweilen. En natuurlijk mijn koffer inpakken! Ik kijk er erg naar uit om naar huis te gaan, nog precies 24 uur en dan ben ik nu thuis. Dan 2 weken met feestjes, LOVE, foodies, Family, cadeautjes, GEZELLIGHEID, vrienden, OLIEBOLLEN, champagne, vuurwerk, WARMTE, en nog veel meer! Dus hier zullen jullie het even mee moeten doen; tot over twee weken, tot volgend jaar!
Je vous souhaite un joyeux Noël et très bon nouvel an!
Bises
Rachelle
Jullie hebben nog wat van me te goed, want ik heb al verschrikkelijk lang geen blog meer geschreven vanwege de drukte hier. Mijn kamer is een bende omdat ik 3 weken mijn huishoudelijke taken links heb laten liggen en zelfs mijn plantje heeft het gebrek aan water en liefde niet overleefd. Hoop dat mijn afwezigheid iets minder impact op jullie heeft gehad dan op mijn plantje. Maar desalniettemin wil ik het graag goedmaken, dus bereid je maar voor op een lang verhaal!
Vorige keer vertelde ik dat er een aantal dingen op de planning stonden (eind november was dat). Zal kort even vertellen hoe het was.
25. nov.: Het theater in de Comédie Française was nog iets te hoog gegrepen, maar voor 5,- heb je dat ook weer eens gezien, bovendien is het aan de binnenkant wel een mooi gebouw en dan krijg je er nog een hele theatervoorstelling bij ook! Ik kende het verhaal van Antigone niet en uiteindelijk begreep ik de grote lijnen wel, maar in het midden was er een dialoog van een half uur waar ik niet veel van kon maken (en ja, je voelt je dom als iedereen lacht en jij de grap niet snapt!).
28. nov.: Ook stond die week de tentoonstelling van Emile Bernard in Musée de l’Orangerie op de planning. Het was een interessante tentoonstelling omdat ik hem alleen kende van symbolistische werken, maar hij heeft een heel divers oeuvre, dus het was wel eens leuk om die werken ook te zien. Daarna ook nog even de vaste tentoonstelling meegepakt (die precies past bij mijn interesses: eind 19e – begin 20e eeuw) en vooral de Nympheas (waterlelies) van Monet waren schitterend, daar zou ik er thuis ook wel een van willen hebben. Ondanks dat ik mensen debiel vind die foto’s van schilderijen maken (sorry voor de mensen die dat doen, maar het is echt zo), vond ik het wel raar dat het verboden was om er foto’s van te maken, want de schilderijen lijden daar echt niet onder. Om toch een indruk te geven van hoe de zaal eruit zag, zal ik geheel legaal, een foto Musée de l’Orangerie toevoegen.
29. nov.: Naar de kerstmarkt op de Champs-Elysées geweest. De eerste koude avond hier, en dat heb ik geweten; de volgende dag was ik meteen verkouden, ziek, zwak en misselijk tot het weekend erna. En was het dat waard? Dat weet ik niet zo goed. Het was nogal veel van hetzelfde en superdruk, dus we raakten elkaar de hele tijd kwijt. En duur (4,- voor Glühwein) en dus ook nog mega-koud! Máár, ik heb er wel de lekkerste wafel ooit gegeten, met een enorme berg slagroom. De dag erna nog naar een rommelmarkt geweest, maar ik hou niet zo van rommel en het was bovendien weer heel koud, dus na een uurtje zijn we naar La Grande Mosquée de Paris gegaan om voor 2,- euro een muntthee te drinken en overheerlijke zoetigheden te eten!
Vanaf dat weekend begon het leven hier een beetje op een soapserie te lijken. Zaterdagavond kwamen we thuis en er was een dikke party aan de gang op de 4e verdieping (en wij waren niet uitgenodigd !#$%). Tant pis, maar om kwart over 4 was het feestje nog steeds aan de gang en ik werd wakker van een boze buurvrouw die op de deur van het appartement van de 4e verdieping aan het rammen was en aan het dreigen was om de politie te bellen.
En op maandagochtend werd ik wakker van geroep op de binnenplaats: “Non, je te dis non!” werd er constant gegild. Volgens mijn huisgenootje was de gillende vrouw tegen haar ex-man aan het blèren omdat hij weer bij haar terug wilde, maar zo te horen had ze daar niet zo veel zin in. Het is ook altijd hetzelfde met die mannen hè?
En toen ik die ochtend naar school liep stonden er een groot aantal journalisten, cameraploegen en radiomannen bij het ziekenhuis bij mij in de buurt. Dus ik dacht al dat er misschien een bekendheid in het ziekenhuis was ondergebracht, maar blijkbaar willen ze het ziekenhuis gaan sluiten omdat het te vervallen is. Wat daar zo spannend aan is, weet ik ook niet.
Verder in het soapleven hebben zich ook diverse verdwijningen voorgedaan. Zo is onze luchtverfrisser op het toilet op een miraculeuze wijze verdwenen! Er is nog geen verdachte aangewezen, ik denk dat de zaak geseponeerd zal worden. Niet dat dat nu zo belangrijk is, maar dat kan je dus ook overkomen als je in Parijs studeert.
1. dec.: had ik een presentatie die helaas weer niet goed ging. De kritiek van de prof. snapte ik echter niet zo goed en ook de Franse student was het er niet mee eens, maar hier kun je echt niet tegen een docent ingaan, dat is een soort heiligschennis, dus we hebben ons er maar bij neergelegd. Ten tweede was het niet echt eerlijk want ze is gespecialiseerd in Gustave Klimt, en daar moesten wij net juist een presentatie over houden.
2. dec.: had ik eigenlijk een cocktailfeestje: alle cocktails 5,-, en ik mis mijn Gin&Tonic heel erg, dus ik wilde er erg graag heen, maar door mijn ziek-, zwak- en misselijkheid ben ik maar op tijd in mijn bed gekropen. Huilie huilie!
5. dec.: Pakjesavond! En ook in Parijs was Sinterklaas lang geweest! Ik had namelijk (van mijn huisgenootje) de leukste, zachtste en warmste sloffen gekregen. Nu snapte ik ook waarom ze een aantal dagen ervoor zo verbaast naar mijn voeten keek (een echte modeflater; met superdikke sokken in mijn teenslippers, onder het mom van: niemand ziet het toch). Maar dankzij mijn warme slofjes was ik binnen een mum van tijd weer beter!
6. dec.: Met Marine naar een spektakel in de Eglise Saint-Germain-des-Prés geweest. Deze bestaat nu 1000 jaar en in de kerk werden er verschillende periodes uitgebeeld en de verschillende manieren waarop de kerk gebruikt werd in deze 1000 jaar. Helaas was het alleen dat weekend te zien!
7. dec.: Even tijd om weer de stad in te gaan en de andere kant van de rivier op te zoeken (Rive Droite), dat betekende een bezoekje aan het Musée National d’Art Moderne in het Centre Pompidou, gelegen in de pittoreske en gezellige wijk ‘Les Halles’ (maar niet heus). Ik had geluk, op dat moment waren er maar liefs 4 tijdelijke exposities: Marcel Duchamp, Frank Gehry, Robert Delauney en een retroperspectief van Jeff Koons. Door al die overdaad aan tentoonstellingen heb ik helaas niet veel gezien van de vaste collectie, want na 4 uur wilde mijn geest nog wel, maar mijn lichaam niet meer. De tentoonstellingen van Duchamp en Koons waren echt vet! Het is echt zo geweldig om kunstwerken in het echt zien nadat je er eindeloze colleges over hebt gevolgd! In de expositie van Duchamp werd ook nog met beeldmateriaal en filmpjes gewerkt die ik vorig jaar in mei/juni nog bestudeerd had. En als je dan Nederlanders naast je hoort die er niets van begrijpen wil je het zo graag uitleggen, maar dat komt misschien betweterig over? De expositie over het werk van Koons was ook super. Had van Koons alleen nog maar het ei gezien in Boijmans (R’dam), dus om zoveel werken bij elkaar te zien was wel een unieke ervaring. Wel jammer dat ik in mijn eentje was en dat ik niemand had om mee te grappen over de “Made in Heaven”-series (zoek maar op als je durft). Daarna heb ik met mijn laatste beetje energie het atelier van Brancusi bezocht, wat noodzakelijk was, omdat ik over een maandje een rapport moet inleveren voor Conservation Préventive, en ik wil de conservatie van ateliers gaan behandelen.
Verder de hele week weer druk bezig geweest voor school en boeken gezocht voor het vak XXe siècle, waar ik gaan bal van snap. Ik dacht dat ik de enigste was, maar blijkbaar hebben Franse studenten er ook moeite mee. Het ligt vooral aan meneertje Dagen (klemtoon op de laatste lettergreep) Die hoort zichzelf nogal graag praten (vandaar dat we ook geen vragen mogen stellen waarschijnlijk). Bah, ik walg echt van docenten die zichzelf zo geweldig vinden en laten blijken dat ze boven de studenten staan. Hij kan dit toch niet lezen, dus ik kan me hier lekker uitlaten over hem! Er zit verder totaal geen structuur in zijn colleges; er is geen rode draad en zijn colleges bestaan uit een opeenvolging van kunstwerken uit de jaren ’40 (voornamelijk van Franse meesters (bah chauvinist)). En als hij dan ook nog een mooi verhaaltje eromheen kon breien dan zou dat nog wel te behappen zijn geweest, maar het enigste wat-ie zegt: hier is een rode lijn te zien, of, hier ligt een schedel op een tafel (Picasso). Net of we dat zelf niet kunnen zien?! Inhoud en structuur gewenst s’il vous plaît!
12. dec.: Het beste feestje tot nu toe ondanks de koude pizza, en de mensen die ik allemaal voor de eerste keer zag (behalve Pamela, een Mexicaanse vriendin). Deze avond zorgde bij mij echt voor het “Erasmus-gevoel”. Aanwezig waren: Frankrijk, Italië, Noorwegen, Albanië Mexico, Colombia, Spanje, Costa Rica en Nederland/België (moi). Het zijn trouwens geen echte Erasmusstudenten, want ze doen heel hun Bachelor en Master gewoon hier. Tot nu toe kende ik voornamelijk Duitstalige Erasmusstudenten (denk dat 75% van Erasmus hier uit Duitsland of Oostenrijk komt). En die klitten allemaal aan elkaar, dus voor je het weet word je bezet door een Duitse meerderheid. In die 70 jaar is er dus nog niet veel veranderd. Nee grapje natuurlijk! Ze zijn allemaal heel aardig, en ik had nooit gedacht dat in Parijs mijn Duits ook nog van pas zou te komen. Maar een avondje met andere nationaliteiten is ook wel eens leuk en kon ik mijn Spaans ook nog eens gebruiken.
Deze avond heb ik ook de LEKKERSTE Guacamole ooit gegeten, gemaakt door Tito een Mexicaan, maar dat moet je als Zuid-Amerikaan natuurlijk wel kunnen maken. Een meisje uit Noorwegen dipte ook mijn stroopwafels een keer in de Guacamole, maar dat was niet zo’n goede combi. Tito vertelde ook dat hij een half jaar stage had gelopen in Amsterdam, dus hij sprak een aantal woordjes Nederlands en hij vertelde dat hij gek was op haring met uitjes! Er waren nog twee anderen die nu op de universiteit lessen Nederlands volgen (zou niet weten waarom) en ik heb dus geprobeerd om ze het een en het ander bij te brengen. Al snel werd er gesmeekt om vieze woorden, dus mijn Franse/Spaanse/Italiaanse vieze-woorden-vocabulaire is ook weer uitgebreid.
Die avond deden we ook een soort surprise. Ik had voor een meisje een doos chocolaatjes en een boek over Vermeer gekocht, waar ze echt heel gelukkig mee was. En ikzelf had een set gekregen om zelf Macarons mee te maken, dus die ga ik deze vakantie even uitproberen, ben benieuwd.
Het was echt een geweldige avond, naast dat het gezellig was en ik veel heb gelachen, vind ik het ook altijd superleuk om van andere culturen, talen en gebruiken te leren. Zo ligt mevrouw Colombia (Juanita) deze kerst te studeren aan het strand in de zon en heb ik ook nog een superzoet gebakje gegeten dat een specialiteit was van mevrouw Albanië (Julia). Dans un mot: FORMIDABLE!
14. dec.: Blijkbaar nog niet genoeg cultuur gezien, dus er stond een avondje Opéra op de planning met mijn Duitse vrienden: Hänsel et Gretel. Was wel een leuk stuk, maar omdat we kaartjes hadden van 10,- met beperkte zichtbaarheid konden we het rechterdeel van het toneel niet goed zien. Dus toen het afgelopen was en iedereen naar voren kwam voor het applaus zag ik personages voorbij komen die ik in het stuk zelf niet gezien had. Dat was wel jammer, maar voor tien euro mag je niet sukkelen.
16. dec.: Voor het eerst naar de bioscoop geweest (alweer met mijn Duitse vrienden). In de wijk Montmartre (waar ik me ’s avond niet heel erg veilig voelde) zijn we naar de kunstzinnige bioscoop l’Entrepôt geweest. Het was een Engelstalige film over een aantal werken van Edward Hopper die uitgebeeld werden. Het werk ‘Nighthawkes’ had ik echt verwacht, maar die zat er helaas niet bij. Net zoals in een museum is het leuk om werken te zien waar je al het een en het ander over weet. En ook nog eens wat ontspanning, want ik was namelijk de hele dinsdag bezig geweest voor mijn presentatie van donderdag 18. december!
18. dec.: De volgende dag des oordeels. Bij Het Sekreet moest ik namelijk een solo-presentatie geven. En na twee slechte presentaties mét de hulp van Franse studenten verwachte ik ook niet veel anders van een presentatie die ik helemaal alleen moest maken en presenteren. En hoewel ik wist dat de inhoud van het mijn presentatie goed was en er geen Franse fouten inzaten (omdat mijn huisgenootje zo lief was geweest om het even na te kijken) was ik toch verschrikkelijk zenuwachtig! Ik ben volgens mij nog nooit zo zenuwachtig ergens voor geweest. En ik gloeide zelf helemaal, volgens mij waren mijn wangen super rood en dat heb ik normaal nooit. Het Sekreet zou Het Sekreet niet zijn als ze mij niet na 2 minuten al zou interrumperen. Gelukkig was het omdat ik te snel praatte (mijn tekst was namelijk voor een half uur maar het moest in 20 minuten). Voor de rest ging de presentatie heel goed en zelfs Monsieur Handsome (die normaal altijd naar zijn MacBook staart) keek een paar keer mijn kant uit – of het was uit interesse of hij hoorde dat ik een domme fout maakte, weet ik niet. En ook Het Sekreet vond het “très bien”. Dus ik was helemaal happy! En altijd als ik een opdracht of examen heb afgesloten word ik overspoeld met het idee: EEUWIGE VRIJHEID!!! Helaas was dat deze dag maar voor een uurtje, want na het college moest ik nog snel aan het werk voor school om mijn samenvattingen op tijd af te krijgen. Bovendien twijfel ik nu wel een beetje aan de capaciteiten van de Franse studenten. Dat bedoel ik niet lullig, maar het was altijd wel zo dat mijn kritiek uiteindelijk nooit verwerkt werd, en ik dacht altijd: ze zullen het wel beter weten. Maar dat ik geen perfect Frans spreek wil nog niet zeggen dat ik dom ben en niet weet hoe ik een fatsoenlijke presentatie in elkaar moet zetten
En toen was het ineens 19 december! Vanochtend een grote poule gehad met schermen, om de beste eruit te pikken. Uiteindelijk 5e geworden van de 20 ongeveer, met alleen maar jongens boven mij en ik heb zelfs van de nummer 1 gewonnen! Er zaten een aantal tegenstanders bij waar ik nog nooit tegen had geschermd dus dat was af en toe best lastig. En sommigen bakken er echt niets van maar juist daardoor wonnen ze van mij. Dat zijn vooral mensen die lopen te hakken met hun floret alsof het een of ander zwaard is, en daar kun je moeilijk tegen verdedigen, maar dat is eigenlijk ook geen schermen te noemen. Een jongen (Olivier) behandelde zijn floret net als een zweep en na 5 seconde petste die al tegen mijn onbeschermde been, waarop nu een rode striem te zien is van een aantal centimeter! Net nu ik eindelijk van de bloeduitstorting op mijn hals af was! De poule was erg zwaar, na anderhalf uur wedstrijden gespeeld te hebben was mijn rechterarm zo lam als wat en lukte het nauwelijks nog om me te verdedigen. Plus als ik met een Franse student in een 'combat' zat en een andere Franse student was ook Frans verliep de tellimg niet helemaal eerlijk. Een keer had mijn floret zelfs krom gestaan door het raken van mijn tegenstander, maar die beweerde dat ze niets had gevoeld en de arbitrair had het "niet gezien". Maar uiteindelijk dus een mooie vijfde plaats gehaald. Misschien dat ik er volgend semester wel mee door ga, maar ik zou ook heel graag weer atletiek gaan doen, dus dat moet ik nog even bekijken.
Vanmiddag had ik met Erik afgesproken, een vriend uit Breda. Was fijn om weer eens Nederlands te praten! Heb hem de Sorbonne kunnen binnensmokkelen en verder heb ik nog wat souvenirtjes gekocht. Vond het jammer dat ik niet meer tijd met hem had kunnen doorbrengen.
Morgen de hele dag aan de poets: 3 wassen draaien, afval wegbrengen, badkamer en toilet poetsen, keuken opruimen, vegen en dweilen. En natuurlijk mijn koffer inpakken! Ik kijk er erg naar uit om naar huis te gaan, nog precies 24 uur en dan ben ik nu thuis. Dan 2 weken met feestjes, LOVE, foodies, Family, cadeautjes, GEZELLIGHEID, vrienden, OLIEBOLLEN, champagne, vuurwerk, WARMTE, en nog veel meer! Dus hier zullen jullie het even mee moeten doen; tot over twee weken, tot volgend jaar!
Je vous souhaite un joyeux Noël et très bon nouvel an!
Bises
Rachelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
