Eerste schooldag
Door: Rachelle
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
16 September 2014 | Frankrijk, Parijs
Salut!
Omdat mijn kamer nu volhangt met de was van afgelopen twee weken (en ik dus niet kan gaan koken omdat dan alles weer gelijk stinkt) én ik totaal geen motivatie kan opbrengen om het onbegrijpelijke hoorcollege van gisteren verder uit te werken, kom ik tot de conclusie dat het weer eens tijd is voor een nieuw verslag.
Toen ik 1 september aankwam in Parijs, spookte de volgende gedachte al door mijn hoofd: "voor je het weet is het 15 september, je eerste schooldag en als die eenmaal voorbij is, is het Kerstvakantie voordat je er erg in hebt." En zo is het maar net, de tijd gaat ongelofelijk snel hier! Maar dat is natuurlijk ook wel te begrijpen als je alleen maar leuke dingen doet. Het lijkt nu nog wel even een vakantie, maar toch voelt het niet zo.Voel mezelf al redelijk ingeburgerd en ik wil nog lang niet naar huis (wat op vakantie meestal wel het geval is). Ik denk dat dat komt omdat ik me hier ook echt thuis voel. Dit weekend bedacht ik me zelfs dat ik best wel langer hier wil blijven, maar die gedachte maakte me gelijk ook een beetje bang, want het is wel ver van m'n lieve familie en vrienden. Eerst maar eens dit schooljaar afronden, en dan zien we wel verder. Maar stiekem word ik iedere ochtend vrolijk van het feit dat ik wakker word in Parijs!
Vorige week begon de introductieweek voor de Erasmusstudenten. Dat was niet erg bijzonder. Ik moest nog steeds een hoop dingen regelen en alles zat nog steeds een beetje tegen ( mijn moeder begint tegenwoordig zelfs een gesprek met mij al met de zin: heb je nu eindelijk eens goed nieuws?). Maar als het goed is, is het meeste nu opgelost (die pipo's bij DUO begrijpen ein-de-lijk (na 2 bezwaarschriften en een dreigmail) dat ik recht heb op een ov-vergoeding gedurende het gehele schooljaar) en ook de bureaucratische rompslomp bij de universiteit heeft voor veel problemen en stress gezorgd. Ik hoef nog maar een aantal keer langs het secretariaat en dan komt dat hopelijk ook goed. Deze hindernissen en vooral ook de - vaak arrogante - Parijzenaren waarmee ik te maken kreeg, heeft me doen beseffen dat studeren in Parijs niet is voor iemand met een zachte ziel. Gelukkig is dat bij mij niet het geval en zie ik overal positieve dingen in. Maar genoeg van dit gezever, ik zal wel vertellen hoe de rest van mijn week was!
Woensdag ben ik met mijn Duitse buurmeisje Mélanie van de 6e verdieping naar de catacomben van Parijs geweest. Na een twee-uur-durende wachtrij (en dat was al om 10u 's ochtends) mochten we eindelijk naar binnen. Door de lange wachtrij waren mijn verwachtingen wel heel hoog en het begin de catacomben kon deze verwachtingen niet waarmaken. Na ongeveer 20 minuten slenteren door het ondergrondse gangenstelsel kwamen we uit bij het gedeelte waar de beenderen van overleden mensen netjes opeen lagen gestapeld. Deze botten zijn van verschillende begraafplaatsen in Parijs hier naartoe gebracht (in verband met sanering van de stad). Er lagen ontelbaar veel botten en schedels gerangschikt en ik kon me moeilijk voorstellen dat er mensen waren geweest die dit werk wilden doen. Soms waren de schedels ook nog in een vorm van een hart of een kruis gerangschikt! Even was deze bottententoonstelling wel leuk, maar na een tijd had ik er echt genoeg van (het bleef maar duren), en ik was blij toen we eindelijk weer bovengronds waren. Om in de sfeer te blijven van de lugubere catacomben hebben we daarna ook nog even Cimitière de Montparnasse bezocht (die vlakbij was). Het kan niet echt tippen aan Cimitière Père Lachaise maar er heerste daar wel een absolute rust. Heel even hadden we niet door dat we in Parijs waren.
Donderdagochtend ben ik met mijn huisgenootje naar Jardin des Plantes gegaan, een botanische tuin (mét zoo) vlak bij ons appartement. Deze week gaan we terug om de zoo en de enorme kassen te bezoeken. 'S middags had ik een afspraak met de universiteitsarts. In Parijs heb je een certificaat van de dokter nodig om lid te worden van een sportclub. Had helaas niet verwacht dat de plaatsten bij de sportclubs zo snel vergeven zouden zijn. Heel de dag was ik chagrijnig om het feit dat ik in de winter nu zou moeten gaan hardlopen, maar gelukkig zag ik 's avonds dat er nog een plekje vrij was bij schermen. Sinds ik 3 lessen op de middelbare school heb gehad, wilde ik echt heel graag nog een keer lessen volgen dus ik ben erg benieuwd hoe dat zal verlopen!
Vrijdag was de laatste dag van de introductieweek en daarom stond er 's avonds een cocktailparty op de planning. Op deze party heb ik nog een aantal Nederlandse meiden ontmoet met wie ik nog naar de afterparty (naast de Moulin Rouge) ben gegaan. Dat was echt superleuk en ook was het fijn om nog eens Nederlands te praten!
Zaterdag ben ik met twee meiden van de 6e verdieping naar Bois de Vincennes geweest. Een supergroot park/bos met een aantal meren (waar je bootjes kunt huren om te roeien). Er waren weinig toeristen maar wel veel Parijzenaren die hier in het weekend komen om te ontspannen. We hebben een fiets gehuurd en langs de meren gereden. Daarna zijn we naar het kasteel van Vincennes gereden dat daar vlakbij is. Eerlijk gezegd viel dat kasteel een beetje tegen, ik ken wel mooiere kastelen in Frankrijk!
Zondag ben ik met Marine naar de IKEA geweest om een boekenkast te kopen en nog wat andere spulletjes die ik tekort/of helemaal niet had (zoals wijnglazen bien sûr). Ik was er van te voren al bang voor, maar we hadden dus veel te veel gekocht. Gelukkig waren er twee jongens zo aardig om het een en het ander te tillen tot aan onze voordeur! Ondanks de hulp heb ik nog steeds enorme spierpijn. Maar gelukkig wel een mooie kast die ik met een mes (als schroevendraaier) en een glas (als hamer) in elkaar heb moeten zetten. Maar het resultaat mag er wezen!
En toen waren we weer terug bij mijn eerste schooldag. Iedereen kent dat gevoel denk ik wel als 's ochtends vroeg weer voor de eerste keer na een vakantie vol met uitslapen de wekker gaat. Zenuwachtig liep ik naar het gebouw toe waar ik les heb (is maar 20 minuutjes lopen van hier). Nadat de prof haar eerste zin had gezegd dacht ik: "mon dieu, dit is echt veel te moeilijk! Waar ben ik aan begonnen? Ik snap er echt helemaal niets van!". Maar ik besefte al snel dat als ik dat de hele tijd zou blijven denken ik helemaal niets van de les zou meekrijgen. Dus ik verzamelde moed en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging om aantekeningen te maken. Gelukkig heb ik het hoorcollege opgenomen en kan ik nu (als ik de motivatie vind) het in alle rust uitwerken. Het enigste probleem is dat 20 minuten hoorcollege mij al 6 uur heeft gekost, dus dat kan nog problemen op gaan leveren. Misschien aan een lieve Franse student (als die bestaat) vragen of ik zijn/haar aantekeningen mag hebben. Het eerste contact met een Franse student heb ik al gemaakt. Namelijk met een meisje dat Pétula heet en die dezelfde vakken volgt als ik. We moeten samen voor het vak XIXè siècle een exposé houden over een werk van Henri Martin (of 'Enri Martin, zoals de Fransen dat zeggen). Ze lijkt me wel aardig, dus misschien is zij zo lief om de komende weken haar aantekeningen naar mij door te sturen.
Morgen heb ik 3 colleges. Ik hoop dat ze begrijpelijker zijn dan het hoorcollege van maandag. Uiteindelijk zal ik ze wel kunnen gaan volgen, maar het is nu gewoon nog even pittig. Vanavond mijn verdriet over het horrible hoorcollege wegdrinken op een Erasmusparty. Gelukkig zijn alle Erasmusstudenten wel heel aardig, maar ik had ook niet anders verwacht.
Hopelijk is mijn was nu onderhand droog zodat ik kan gaan eten. Heb gelukkig nog niet zo heel veel honger. Goh, begin steeds meer een française te worden ^_^
Bisous!
Omdat mijn kamer nu volhangt met de was van afgelopen twee weken (en ik dus niet kan gaan koken omdat dan alles weer gelijk stinkt) én ik totaal geen motivatie kan opbrengen om het onbegrijpelijke hoorcollege van gisteren verder uit te werken, kom ik tot de conclusie dat het weer eens tijd is voor een nieuw verslag.
Toen ik 1 september aankwam in Parijs, spookte de volgende gedachte al door mijn hoofd: "voor je het weet is het 15 september, je eerste schooldag en als die eenmaal voorbij is, is het Kerstvakantie voordat je er erg in hebt." En zo is het maar net, de tijd gaat ongelofelijk snel hier! Maar dat is natuurlijk ook wel te begrijpen als je alleen maar leuke dingen doet. Het lijkt nu nog wel even een vakantie, maar toch voelt het niet zo.Voel mezelf al redelijk ingeburgerd en ik wil nog lang niet naar huis (wat op vakantie meestal wel het geval is). Ik denk dat dat komt omdat ik me hier ook echt thuis voel. Dit weekend bedacht ik me zelfs dat ik best wel langer hier wil blijven, maar die gedachte maakte me gelijk ook een beetje bang, want het is wel ver van m'n lieve familie en vrienden. Eerst maar eens dit schooljaar afronden, en dan zien we wel verder. Maar stiekem word ik iedere ochtend vrolijk van het feit dat ik wakker word in Parijs!
Vorige week begon de introductieweek voor de Erasmusstudenten. Dat was niet erg bijzonder. Ik moest nog steeds een hoop dingen regelen en alles zat nog steeds een beetje tegen ( mijn moeder begint tegenwoordig zelfs een gesprek met mij al met de zin: heb je nu eindelijk eens goed nieuws?). Maar als het goed is, is het meeste nu opgelost (die pipo's bij DUO begrijpen ein-de-lijk (na 2 bezwaarschriften en een dreigmail) dat ik recht heb op een ov-vergoeding gedurende het gehele schooljaar) en ook de bureaucratische rompslomp bij de universiteit heeft voor veel problemen en stress gezorgd. Ik hoef nog maar een aantal keer langs het secretariaat en dan komt dat hopelijk ook goed. Deze hindernissen en vooral ook de - vaak arrogante - Parijzenaren waarmee ik te maken kreeg, heeft me doen beseffen dat studeren in Parijs niet is voor iemand met een zachte ziel. Gelukkig is dat bij mij niet het geval en zie ik overal positieve dingen in. Maar genoeg van dit gezever, ik zal wel vertellen hoe de rest van mijn week was!
Woensdag ben ik met mijn Duitse buurmeisje Mélanie van de 6e verdieping naar de catacomben van Parijs geweest. Na een twee-uur-durende wachtrij (en dat was al om 10u 's ochtends) mochten we eindelijk naar binnen. Door de lange wachtrij waren mijn verwachtingen wel heel hoog en het begin de catacomben kon deze verwachtingen niet waarmaken. Na ongeveer 20 minuten slenteren door het ondergrondse gangenstelsel kwamen we uit bij het gedeelte waar de beenderen van overleden mensen netjes opeen lagen gestapeld. Deze botten zijn van verschillende begraafplaatsen in Parijs hier naartoe gebracht (in verband met sanering van de stad). Er lagen ontelbaar veel botten en schedels gerangschikt en ik kon me moeilijk voorstellen dat er mensen waren geweest die dit werk wilden doen. Soms waren de schedels ook nog in een vorm van een hart of een kruis gerangschikt! Even was deze bottententoonstelling wel leuk, maar na een tijd had ik er echt genoeg van (het bleef maar duren), en ik was blij toen we eindelijk weer bovengronds waren. Om in de sfeer te blijven van de lugubere catacomben hebben we daarna ook nog even Cimitière de Montparnasse bezocht (die vlakbij was). Het kan niet echt tippen aan Cimitière Père Lachaise maar er heerste daar wel een absolute rust. Heel even hadden we niet door dat we in Parijs waren.
Donderdagochtend ben ik met mijn huisgenootje naar Jardin des Plantes gegaan, een botanische tuin (mét zoo) vlak bij ons appartement. Deze week gaan we terug om de zoo en de enorme kassen te bezoeken. 'S middags had ik een afspraak met de universiteitsarts. In Parijs heb je een certificaat van de dokter nodig om lid te worden van een sportclub. Had helaas niet verwacht dat de plaatsten bij de sportclubs zo snel vergeven zouden zijn. Heel de dag was ik chagrijnig om het feit dat ik in de winter nu zou moeten gaan hardlopen, maar gelukkig zag ik 's avonds dat er nog een plekje vrij was bij schermen. Sinds ik 3 lessen op de middelbare school heb gehad, wilde ik echt heel graag nog een keer lessen volgen dus ik ben erg benieuwd hoe dat zal verlopen!
Vrijdag was de laatste dag van de introductieweek en daarom stond er 's avonds een cocktailparty op de planning. Op deze party heb ik nog een aantal Nederlandse meiden ontmoet met wie ik nog naar de afterparty (naast de Moulin Rouge) ben gegaan. Dat was echt superleuk en ook was het fijn om nog eens Nederlands te praten!
Zaterdag ben ik met twee meiden van de 6e verdieping naar Bois de Vincennes geweest. Een supergroot park/bos met een aantal meren (waar je bootjes kunt huren om te roeien). Er waren weinig toeristen maar wel veel Parijzenaren die hier in het weekend komen om te ontspannen. We hebben een fiets gehuurd en langs de meren gereden. Daarna zijn we naar het kasteel van Vincennes gereden dat daar vlakbij is. Eerlijk gezegd viel dat kasteel een beetje tegen, ik ken wel mooiere kastelen in Frankrijk!
Zondag ben ik met Marine naar de IKEA geweest om een boekenkast te kopen en nog wat andere spulletjes die ik tekort/of helemaal niet had (zoals wijnglazen bien sûr). Ik was er van te voren al bang voor, maar we hadden dus veel te veel gekocht. Gelukkig waren er twee jongens zo aardig om het een en het ander te tillen tot aan onze voordeur! Ondanks de hulp heb ik nog steeds enorme spierpijn. Maar gelukkig wel een mooie kast die ik met een mes (als schroevendraaier) en een glas (als hamer) in elkaar heb moeten zetten. Maar het resultaat mag er wezen!
En toen waren we weer terug bij mijn eerste schooldag. Iedereen kent dat gevoel denk ik wel als 's ochtends vroeg weer voor de eerste keer na een vakantie vol met uitslapen de wekker gaat. Zenuwachtig liep ik naar het gebouw toe waar ik les heb (is maar 20 minuutjes lopen van hier). Nadat de prof haar eerste zin had gezegd dacht ik: "mon dieu, dit is echt veel te moeilijk! Waar ben ik aan begonnen? Ik snap er echt helemaal niets van!". Maar ik besefte al snel dat als ik dat de hele tijd zou blijven denken ik helemaal niets van de les zou meekrijgen. Dus ik verzamelde moed en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging om aantekeningen te maken. Gelukkig heb ik het hoorcollege opgenomen en kan ik nu (als ik de motivatie vind) het in alle rust uitwerken. Het enigste probleem is dat 20 minuten hoorcollege mij al 6 uur heeft gekost, dus dat kan nog problemen op gaan leveren. Misschien aan een lieve Franse student (als die bestaat) vragen of ik zijn/haar aantekeningen mag hebben. Het eerste contact met een Franse student heb ik al gemaakt. Namelijk met een meisje dat Pétula heet en die dezelfde vakken volgt als ik. We moeten samen voor het vak XIXè siècle een exposé houden over een werk van Henri Martin (of 'Enri Martin, zoals de Fransen dat zeggen). Ze lijkt me wel aardig, dus misschien is zij zo lief om de komende weken haar aantekeningen naar mij door te sturen.
Morgen heb ik 3 colleges. Ik hoop dat ze begrijpelijker zijn dan het hoorcollege van maandag. Uiteindelijk zal ik ze wel kunnen gaan volgen, maar het is nu gewoon nog even pittig. Vanavond mijn verdriet over het horrible hoorcollege wegdrinken op een Erasmusparty. Gelukkig zijn alle Erasmusstudenten wel heel aardig, maar ik had ook niet anders verwacht.
Hopelijk is mijn was nu onderhand droog zodat ik kan gaan eten. Heb gelukkig nog niet zo heel veel honger. Goh, begin steeds meer een française te worden ^_^
Bisous!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
