Stom, stommer, stomst

STOM aan vandaag waren de spinnenwebben. Eigenlijk heb ik er al last van sinds Mery sur Seine. Dan loop je door een pad en dan zit er weer een draad tegen je benen geplakt, of je armen, of nog erger, je gezicht. En als je pech hebt, hangt er ook nog een insectenlijk aan, of zoals vandaag heel veel groene rupsjes. Toen heb ik wel even staan gillen, niet dat dat hielp, maar toch. En dan loop ik zelfs nog met mijn bidon als een soort kandelaar voor me uit, maar het hielp niet. Die bidon en de fles water waren trouwens na 30km leeg. En toen was het nog 5km op een soort landweg, pal in de zon, naar Corbigny. Op 1km van het stadje kwam ik langs het kerkhof. Dus ik dacht YES water! Maar er stond met grote, rode letters 'ne pas boire', dus toen maar in het stadje een terassje gepakt, beviel ook goed. Wel zijn er ontzettend veel Nederlandse toeristen in dit stadje!
LEUK was dat ik die laatste 5km mezelf geen korte pauze meer gunde om even op een bankje uit te rusten. Maar ik nam natuurlijk wel alle tijd om kalfjes proberen te aaien die bij een hek stonden. Helaas waren ze bang voor mij, snap ik ook wel. Dus na 10 minuten gaf ik het op.

Nog STOMMER aan vandaag was eigenlijk al veel eerder op de dag. Om 2u 's nachts om precies te zijn. Mijn eerste avond op een (dames)slaapzaal en het was gelijk raak hoor. 1 vrouw gaf een snurkconcert waar ik zelfs met mijn oordoppen in nog van kon genieten, zo fortissimo was het! Dat mensen zoveel decibel kunnen produceren als ze bewusteloos zijn, daar sta ik echt van te kijken! Ik heb daarna geen oog meer dicht gedaan.
LEUKER - was dat we met bijna alle pelgrims om 7uur naar de Laudes gingen. Dat was prachtig. De zon scheen door de gotische ramen terwijl een klein vogeltje over het koor (architecturale term) vloog. Het andere koor, bestaande uit zusters en broeders, kon prachtig zingen. Aan het einde kregen we een zegen en ook nog het evangelie van Lucas (weer extra gewicht).

Het STOMST van vandaag was natuurlijk een debiele actie van mezelf. Ik zou graag hebben dat mijn ouders dit deel even overslaan voordat ik weer op m'n donder krijg. Ik dacht slim te zijn en een stukje af te snijden door 'off road' te gaan. En dat kon want er stonden stippeltjes op mijn kaartje dus er zou een pad zijn. Dat pad was er ook, voor 200meter. En toen werd het gras, en steeds hoger en hoger. Met andere woorden, de weg was weg. Ik dacht het pad zal wel weer verschijnen, wat soms ook gebeurt! Maar vandaag niet. Enfin ik kwam aan bij de rand van een bos, wat ook de bedoeling was! Maar het bos lag hoger dan de heide dus ik moest een glibberige heuvel op. De eerste keer te weinig vaart dus toen stond ik terug in de hei en had ik 2 vingers open gehaald (waaraan ik nog water heb verspild). De tweede keer beter nagedacht en me aan de wortels van de bomen vastgehouden. En na wat gestuntel was ik boven, waar een hert zich helemaal wild schrok en keihard weghupste zoals herten dat zo mooi kunnen doen. Ik volgde de stippels op mijn kaart en kwam uit bij een wei met koeien. Dat was volgens mij niet echt meer de bedoeling. Maar ik liep er vastberaden doorheen. De koeien waren het probleem niet, maar de stippeltjes leidden niet naar een uitgang en alles was afgesloten met struiken, brandnetels, schrikdraad én stroomdraad. Terugkeren wilde ik niet natuurlijk. Toen zag ik een soort gat in een struik waar ik wel onderdoor kon kruipen. Mijn rugzak gooide ik aan een andere kant over de struiken en ik kroop door het gat. Mijn shirt moest ik nog loswrikken van het prikkeldraad en mijn knieën en armen werden bekrast door van alles en nog wat. Vergeet ook niet de brandnetels die hier en daar stonden, AU! Toen ik net over de helft was en me met mijn handen omhoog wilde drukken plofte ik ineens tegen de grond! Ik had de stroomdraad geraakt en daar stond behooooorlijk veel stroom op. Holy Shit! Dat was een raar gevoel. Dat doe je niet voor je lol. Dus extra voorzichtig doorgekropen en extra voorzichtig mijn rugzak gepakt. Toen moest ik nog 3 keer over zo'n koeienhek klimmen en stond eindelijk weer op een normale weg. Wat een debiele actie toch weer, ik voelde mezelf echt een koe, figuurlijk dan toch. En hoeveel heb ik afgesneden? Daar antwoord ik beter niet op.
Het LEUKST was natuurlijk toen ik aankwam in Corbigny. De vrouw bij wie ik slaap is kunstenares en ik slaap boven haar atelier. Ze heeft een uitgebreid oeuvre (aquarel, pastel, olieverf op doek, kopergravures) en er zitten mooie dingen bij. Dit zorgt wel voor hoge verwachtingen van de stempel. Omdat ik hier niet aan tafel kon aanschuiven heb ik een leuk restaurantje in de zon uitgezocht en lekker gegeten. Ik trakteerde mezelf op een cocktail met (redelijk wat) gin. Ik twijfelde nog over het dessert, of ik niet voor de tiramisu zou gaan. Maar bij de Dame Blanche zaten amandelen en noten zijn gezond toch?

Nog voor te gaan slapen alweer volledig opgeladen voor morgen. 37 km en deze keer blijf ik wel op de route!