Girls just want to have fun
Door: Rachelle
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
12 Juni 2015 | Frankrijk, Parijs
Het begon allemaal in de eerste week van juni 2015 (en eigenlijk nog wel iets eerder). Jullie favoriete Parijse blogster had verder geen verplichtingen meer en kon gaan genieten van haar vrije tijd in Parijs. Woensdagavond veranderde ik daarom in een partycrasher om een feestje van een Italiaanse jongen bij te wonen wiens naam ik niet eens kende. In de avond begaf ik mij met een fles wijn naar Quai de la Tournelle om daar een avond lang wijntjes te drinken met mijn nieuwe Italiaanse vrienden en mijn goede Midden-Amerikaanse vrienden. Ook heb ik toen eindelijk een keer een Fransman ontmoet die groter en breder is dan ik en ook nog eens het geen punt vond om met niet-Franse mensen op te trekken. Het was er supergezellig: een bandje speelde op de achtergrond, een mooi uitzicht op de majestueuze luchtbogen van de Notre Dame en op de Seine waarop de boten rustig op en neer deinden, lekkere hapjes en wijntjes en omringd door allemaal andere Parijzenaren die even het huis waren ontvlucht om gezellig iets met vrienden te gaan drinken. En het is dus ook nog mogelijk om in de laatste maand van je Erasmusperiode een hoop nieuwe, leuke mensen te leren kennen! Ik vind het nog steeds leuk om verhalen van andere mensen te horen en om zelf verhalen te vertellen over Nederland/België. Met andere woorden: het was een een top-avond. En vanaf die avond ga ik regelmatig terug naar dit stukje aan de Seine om gezellig met andere mensen wijntjes te drinken.
De volgende dag ben ik gaan “uitkateren” in Parc de Sceaux – een park ten zuiden van Parijs dat een beetje Versailles-achtig aandoet. Het was mooi weer dus ik heb daar een hele dag in de zon gelegen en met een toepasselijk boek erbij (Au Pair van W.F. Hermans over een Nederlandse studente die Kunstgeschiedenis en Frans wil gaan studeren in Parijs en er van alles meemaakt) kwam ik de dag wel door. Het is echt een mooie omgeving en op de terugweg naar het station liep ik nog langs een grote villawijk waardoor ik mezelf ging afvragen wat mensen in een mini-appartement in Parijs doen als ze voor hetzelfde geld ook in een vrijstaand huis met een tuin kunnen wonen.
Vrijdagmiddag ben ik met een gevoelstemperatuur van bijna 35 graden mijn vriendinnen uit Breda en omstreken gaan ophalen van Gare du Nord voor een fantastisch en vooral tropisch weekend. We hebben alle spullen op mijn kamer gezet en zijn daarna gaan lunchen in Jardin du Luxembourg. Jalisa had een bijna-doodervaring toen een auto rakelings langs haar scheurde terwijl we overstaken omdat we groen licht hadden. Dat was wel even schrikken natuurlijk! Na de lunch hebben we nog even door het park gelopen langs de Fontaine de Medici en zijn we daarna naar de St. Sulpice gelopen (een kerk redelijk vlakbij). Hier hoopten we net als Silas uit de Da Vinci Code via de Rose Ligne de sluitsteen te vinden. Maar dit viel een beetje tegen want we konden deze lijn helaas niet vinden. (Deze lijn is er echter wel, maar is overigens een soort meridiaan om de banen van de aarde te definiëren en geen “Rose Ligne”). Ook is ons de muurschildering van de beroemde schilder Delacroix ontgaan die zich daar blijkt te bevinden (dus ik moet nóg een keer terug). Wel was er een super spannende bijeenkomst van kindjes die aan het oefenen waren voor het vormsel.
Daarna hebben we het Panthéon bezocht en konden we in haar koele tombes even afkoelen van de enorme hitte. Toen we een beetje afgekoeld waren zijn we naar de Notre-Dame gelopen waar we in de wachtrij erachter kwamen dat we allemaal toch wel een ietsepietsie rood waren. Na een bezoekje aan deze bekende kathedraal hebben we een metro gepakt richting het Louvre en zijn we daar in de buurt eerst een salade gaan eten in een café-restaurant met een rare barman. Toen onze magen weer gevuld waren hadden we genoeg energie om het Louvre te trotseren (want serieus, het Louvre is het meest uitputtende museum dat ik ken). Na de hotspots gezien te hebben (Mona Lisa, Grande Galerie, 19e eeuwse Franse historiestukken, Venus de Milo, De Stervende Slaaf (Michelangelo), en Rachelle’s favoriete sculptuur Amor et Psyche van Antonio Canova ) was het wel mooi geweest. Toen we buitenkwamen zagen we tot onze vreugde (want afkoeling) en spijt (want geen wijntjes aan de Seine) dat het was begonnen met regenen dus toen besloten we om naar huis te gaan. Maar omdat we allemaal wel zin hadden in een wijntje zijn we nog even naar Rue Mouffetard gegaan om een leuk cafeetje te zoeken.
De volgende dag hebben we ’s ochtends eerst de Arc de Triomphe beklommen waar we een mooi uitzicht hadden over Parijs. Ik had nog nooit overdag Parijs van bovenaf bekeken, dus dat was ook wel leuk om te zien. Ik kon best veel herkennen en daarnaast zou het een perfect dakterras zijn geweest om te zonnen. Maar we hadden nog meer op de planning dus we moesten weer door. We zijn onderhand de hele Champs-Elysées afgelopen waar minder bekende/duurdere merkwinkels zitten dan mijn vriendinnen gedacht hadden. Wel zijn we even binnengegaan bij Abercrombie & Fitch (het zei mij niets, ik vind het al knap dat ik de naam heb onthouden want ik ben echt een leek op dat gebied). Je moest eerst een laan uitlopen om bij de nogal donkere maar chique boetiek te geraken; een compleet nieuwe ervaring voor mij! Daarna hebben we even gechilld in de Jardin des Tuileries en zijn we via Place de la Concorde richting La Madeleine gegaan om daar een metro te pakken richting Trocadéro (Palais de Chaillot). Vanaf daar zijn we richting de Eiffeltoren gelopen en zagen we onderweg mensen die aan het afkoelen waren in de fonteinen en spotten we ook maar weer eens een bruidje. Op de Champ de Mars stond een groot scherm voor Roland Garros-liefhebbers die uitbundig meeleefden met de wedstrijd. Wij waren iets minder fanatiek en hebben voor 3,50 (afzetters!) een ijsje gegeten in de schaduw. Daarna zijn we naar les Invalides gegaan en heb ik eindelijk de Dôme des Invalides kunnen bezoeken waar Napoleon begraven ligt. Met ons toegangsticket konden we ook het museum van het leger bezoeken, maar daar hadden we helaas geen tijd meer voor. Daarna zijn we gaan eten bij de Italiaan bij mij in de buurt waar we werden geholpen door een ietwat rare ober, maar het eten smaakte zoals altijd goed! ’s Avonds zijn we op Quai de la Tournelle nog gaan na-borrelen. Waar we nog getuige waren van een spannende/hilarische gebeurtenis. Op een gegeven moment klommen twee jongens over de rand van de brug en liepen op een smal stukje dat daar uitsteekt. We wisten allemaal niet goed wat ze van plan waren en ik was er bang voor dat ze zouden vallen. Zo stonden ze daar ongeveer een minuutje en toen kwam er een boot met toeristen voorbij. De jongens deden hun broek naar beneden en op het schip zagen we mensen panisch wegrennen van de “gouden regen” die van boven kwam. Aan de ene kant was dat grappig om te zien, maar dat is weer iets typisch voor jongens om dat te doen. Sowieso stonk het deze dagen in Parijs op verschillende plaatsen naar pis (veel meer dan normaal), dat zal misschien wel te maken hebben met het warme weer maar het is echt geen pretje!
Toen was de laatst dag alweer aangebroken. In de ochtend gingen we naar het altijd-drukke Montmartre om net als alle andere toeristen de Sacre Coeur en de Place du Tertre te bezoeken. Er stonden weer een hoop straatverkopers die bandjes wilden rondknopen bij nietsvermoedende toeristen. We zagen dat één familie voor 3 bandjes waarschijnlijk 10,- betaalde. Daarna zijn we nog naar ‘Le mur des je t’aime’ gegaan waarop in verschillende talen ‘ik hou van jou’ opstaat. Na enige tijd hadden we ook de uitdrukking in het Nederlands gevonden maar het viel een beetje tegen, het lettertype was raar en de zin stond op een vreemde plaats. Maar bon, niet alles is rozengeur en maneschijn. Bij een Italiaanse bistro hebben we geluncht en daarna hebben we de trein gepakt naar Jardin du Luxembourg om nog even te chillen en een ijsje te eten (ongeveer 4,- afzetters!). Toen moesten we nog wat macarons inslaan bij Georges Larnicol die je op verschillende plaatsen in Parijs kunt vinden (waaronder Montmartre en St. Germain) en waar je blijkbaar de goedkoopste en lekkerste macarons kunt kopen. Daarna was het helaas alweer tijd om afscheid van mijn vriendinnen te nemen en ik heb ze naast alle kleffe en verliefde koppeltjes staan uitzwaaien op Gare du Nord.
Toen was het weer even stil in huis. Maandag even huisvrouw gespeeld en wat wasjes gedraaid, mijn kamer opgeruimd en mijn koelkast weer aangevuld. Ook ben ik mijn cijferlijst gaan ophalen (2 zessen en 2 achten, dus dat vond ik wel netjes) en daarna ben ik nog gaan hardlopen omdat dat alweer veel te lang geleden was. Dinsdagochtend heb ik mijn verslag van mijn periode in het buitenland afgemaakt en daarna was het alweer tijd om mijn zus op te halen van het station!
’s Avonds zijn we eerst gaan eten bij de Italiaan waar ik ondertussen een vaste klant ben geworden. Ik wilde een keer de Linguini alla Puttanesca proberen maar die was net na het weekend van de kaart gehaald (want zaterdag stond –ie er nog op!), gelukkig smaakte de Tagiatelle alla Carbonara ook lekker. ’s Avond hebben we een filmpje gekeken op mijn kamer omdat we de volgende dag vroeg moesten opstaan om in de rij te gaan staan om de Notre Dame te beklimmen. De torens gaan pas om 10u open, maar zelfs om half 10 stond er al een lange rij. Gelukkig zaten we lekker in het zonnetje, dus was het wachten niet zo erg. Maar ik raad mensen die dat ook willen doen wel aan om er rond die tijd al in de rij te gaan staan. Toen wij namelijk aan het begin van de rij stonden was de rij al 2 of 3 keer zo lang geworden en er kan iedere keer maar een klein groepje naar boven dus het duurt vrij lang. Rond een uur of elf waren we dan na een oneindig-lijkende trap eindelijk boven in de torens. Dat weet ik nog goed omdat we ons toen rot schrikten van de enorme en oorverdovende bellen die begonnen te luiden. Ik heb het kabaal ook nog opgenomen, dus als iemand een nieuwe wekker nodig heeft stuur ik het geluidsfragment wel even door. In de rechtertoren kon je de ongebruikte klokken zien, maar de klokkenluider van de Notre Dame hebben we helaas niet gespot ;). Daarna konden we ook nog een kwartiertje op de top van de rechtertoren rondkijken. Hier hadden we een panoramisch uitzicht over Parijs en ik vond het echt de moeite waard om dit een keer gedaan te hebben. Daarna zijn we gaan shoppen in de Rue de Rivoli op jacht naar een leuke partydress die ik helaas niet heb gevonden. We hadden de hele Rue de Rivoli uitgelopen en dan kom je op een gegeven moment terecht bij het Louvre. Omdat mijn zusje niet een complete cultuurbarbaar is hebben we ook nog maar even (net als al die andere toeristen) een blik geworpen op La Joconde. Het zegt denk ik wel genoeg dat er vanaf de inkomhal een stroom toeristen rechtstreeks naar de Mona Lisa loopt, en ook ik ken die route inmiddels al uit mijn hoofd. Daarna hebben we nog het halve museum doorgelopen om de Nederlandse kunstenaars Vermeer en Rembrandt op te zoeken en toen was het wel weer mooi geweest. Daarna zijn we gaan eten in het Hard Rock Café, ook weer een concept waar ik nog nooit van had gehoord, maar dat restaurant met een nogal Amerikaanse menukaart zit over de hele wereld en ik moest er minimaal één keer gegeten hebben (volgens mijn zus). Het was wel goed bevallen. We kregen behoorlijk veel eten en drinken en ik merkte op dat om ons heen ook nogal wat zwaargewichten zaten die waarschijnlijk al eerder kennis hadden gemaakt met dit concept. En ik wil niet gemeen doen, maar er waren behoorlijk veel zwaarlijvige Amerikanen. Sowieso valt het me op dat Parijs de laatste paar weken echt wordt overspoeld met (vaak betweterige) Amerikaanse toeristen. Nadat we onze buikjes weer rond hadden gegeten (ik moet straks echt op dieet) zijn we weer op huis aangegaan omdat we de volgende dag weer vroeg moesten opstaan.
De volgende dag zijn we vroeg met de trein naar Versailles vertrokken waar we in de felle ochtendzon konden aansluiten aan een rij die al 3 pleinlengtes lang was. Gelukkig liep het redelijk snel door en na ongeveer een uurtje konden we binnen. Voor ons stond een koppel dat nog geen kaartjes had dus zij hadden voor niets een uur aangesloten en moesten nu eerst kaartjes gaan kopen voordat ze weer in een nu 4 pleinlengtes lange rij aan konden sluiten. Het paleis hebben we in een sneltreinvaart doorlopen om aan de enorme drukte te ontsnappen. We hebben in de spiegels van de spiegelzaal nog snel een foto gemaakt (mijn traditie), hebben daarna de appartementen van de mesdames nog bezocht en zijn daarna gaan lunchen aan le Grand Canal in de tuin waar we bezoek kregen van gigantische vissen, meneer en mevrouw eend en twee prachtige maar enge zwanen met hun 6 koters. Daarna hebben we de tuinen doorkruist en zijn we in de schaduw richting het petit en grand trianon gelopen en hebben we le hameau de la reine (het kunstmatige idyllische dorpje) nog bezocht in de stekende zon. Vooral heel irritant die dag waren de talloze groepen jonge kinderen van 4-16 jaar die ook deze plaats bezochten. De tuinen zijn echt gigantisch en er zijn verder niet echt speeltoestellen ofzo dus ik snapte echt de leraren niet dat ze met zulke jonge kinderen naar zoiets toe konden gaan. Enfin, we zijn rond een uur of half 5 weer richting huis gegaan zodat we tijd hadden om een keer bij mij thuis te gaan koken. Daarna hebben we uiteraard nog wat wijntjes gedronken op mijn favoriete plek aan de Seine (:, deze keer geen (bijna) geen wildplassers gespot.
Vandaag hebben we ’s ochtends eerst een keertje uitgeslapen, want dat hadden we wel verdiend na twee dagen vroeg opstaan. We zijn nog even naar de wijk Le Marais gegaan om want winkeltjes te kijken en even te chillen op Place des Vosges. Toen moest m’n zus alweer naar huis en na een hectisch afscheid op Gare du Nord (we hadden nog maar minuutje voordat de trein vertrok). Was ik weer alleen.
In de metro terug huis stonden een Amerikaanse familie die net aangekomen was en een verdacht persoon die op een gegeven moment, zonder reden, vlak naast mij kwam staan. Instinctief deed ik mijn tas beter dicht en hield ik hem stevig vast waardoor de verdachte persoon al snel afdroop en richting de Amerikaanse familie ging, waar hij op een stoel ging zitten naast de koffers van de familie. Toen ik na een aantal haltes zag dat de verdachte persoon op een slinkse wijze zijn hand in een van de koffers van de familie had gemanoeuvreerd waarschuwde ik de vader en na enige verwarring en commotie (What’s happening, did you take anything?) vluchtte de verdachte persoon snel de metro uit. De Amerikanen bedankten mij niet eens voor de waarschuwing (voor hetzelfde geld had er iets waardevols in de koffer gezeten dat de verdachte persoon gemakkelijk had kunnen pakken) maar in plaats daarvan keken ze mij aan alsof ik niets anders had gedaan dan paniek veroorzaken of erger nog, alsof ík degene was die niet te vertrouwen was. Enfin, blijkbaar waren het mijn zaken niet om me ermee te bemoeien dus wees gerust Amerikanen, als ik de volgende keer weer iemand in jullie tassen zie graaien dan houd ik mijn mond wel.
Wat me eraan doet denken dat ik sinds ik in Parijs ben nauwelijks erge dingen heb meegemaakt (op het ingeslagen autoraam van mijn ouders na dan toch). Ik ben nog niet gerold, ontvoerd, aangerand of aangereden geweest dus ik heb het er nog goed vanaf gebracht. Ben er nog wel twee weken, dus ik zal het snel even afkloppen. Maar ik heb het idee dat het echt vooral aan jezelf ligt als je iets overkomt. Parijs is niets voor naïevelingen, dus hou je ogen open en ga op je gevoel af; doe geen dingen die je niet vertrouwt en dan komt het allemaal wel goed ;).
À la prochaine
Rachelle
De volgende dag ben ik gaan “uitkateren” in Parc de Sceaux – een park ten zuiden van Parijs dat een beetje Versailles-achtig aandoet. Het was mooi weer dus ik heb daar een hele dag in de zon gelegen en met een toepasselijk boek erbij (Au Pair van W.F. Hermans over een Nederlandse studente die Kunstgeschiedenis en Frans wil gaan studeren in Parijs en er van alles meemaakt) kwam ik de dag wel door. Het is echt een mooie omgeving en op de terugweg naar het station liep ik nog langs een grote villawijk waardoor ik mezelf ging afvragen wat mensen in een mini-appartement in Parijs doen als ze voor hetzelfde geld ook in een vrijstaand huis met een tuin kunnen wonen.
Vrijdagmiddag ben ik met een gevoelstemperatuur van bijna 35 graden mijn vriendinnen uit Breda en omstreken gaan ophalen van Gare du Nord voor een fantastisch en vooral tropisch weekend. We hebben alle spullen op mijn kamer gezet en zijn daarna gaan lunchen in Jardin du Luxembourg. Jalisa had een bijna-doodervaring toen een auto rakelings langs haar scheurde terwijl we overstaken omdat we groen licht hadden. Dat was wel even schrikken natuurlijk! Na de lunch hebben we nog even door het park gelopen langs de Fontaine de Medici en zijn we daarna naar de St. Sulpice gelopen (een kerk redelijk vlakbij). Hier hoopten we net als Silas uit de Da Vinci Code via de Rose Ligne de sluitsteen te vinden. Maar dit viel een beetje tegen want we konden deze lijn helaas niet vinden. (Deze lijn is er echter wel, maar is overigens een soort meridiaan om de banen van de aarde te definiëren en geen “Rose Ligne”). Ook is ons de muurschildering van de beroemde schilder Delacroix ontgaan die zich daar blijkt te bevinden (dus ik moet nóg een keer terug). Wel was er een super spannende bijeenkomst van kindjes die aan het oefenen waren voor het vormsel.
Daarna hebben we het Panthéon bezocht en konden we in haar koele tombes even afkoelen van de enorme hitte. Toen we een beetje afgekoeld waren zijn we naar de Notre-Dame gelopen waar we in de wachtrij erachter kwamen dat we allemaal toch wel een ietsepietsie rood waren. Na een bezoekje aan deze bekende kathedraal hebben we een metro gepakt richting het Louvre en zijn we daar in de buurt eerst een salade gaan eten in een café-restaurant met een rare barman. Toen onze magen weer gevuld waren hadden we genoeg energie om het Louvre te trotseren (want serieus, het Louvre is het meest uitputtende museum dat ik ken). Na de hotspots gezien te hebben (Mona Lisa, Grande Galerie, 19e eeuwse Franse historiestukken, Venus de Milo, De Stervende Slaaf (Michelangelo), en Rachelle’s favoriete sculptuur Amor et Psyche van Antonio Canova ) was het wel mooi geweest. Toen we buitenkwamen zagen we tot onze vreugde (want afkoeling) en spijt (want geen wijntjes aan de Seine) dat het was begonnen met regenen dus toen besloten we om naar huis te gaan. Maar omdat we allemaal wel zin hadden in een wijntje zijn we nog even naar Rue Mouffetard gegaan om een leuk cafeetje te zoeken.
De volgende dag hebben we ’s ochtends eerst de Arc de Triomphe beklommen waar we een mooi uitzicht hadden over Parijs. Ik had nog nooit overdag Parijs van bovenaf bekeken, dus dat was ook wel leuk om te zien. Ik kon best veel herkennen en daarnaast zou het een perfect dakterras zijn geweest om te zonnen. Maar we hadden nog meer op de planning dus we moesten weer door. We zijn onderhand de hele Champs-Elysées afgelopen waar minder bekende/duurdere merkwinkels zitten dan mijn vriendinnen gedacht hadden. Wel zijn we even binnengegaan bij Abercrombie & Fitch (het zei mij niets, ik vind het al knap dat ik de naam heb onthouden want ik ben echt een leek op dat gebied). Je moest eerst een laan uitlopen om bij de nogal donkere maar chique boetiek te geraken; een compleet nieuwe ervaring voor mij! Daarna hebben we even gechilld in de Jardin des Tuileries en zijn we via Place de la Concorde richting La Madeleine gegaan om daar een metro te pakken richting Trocadéro (Palais de Chaillot). Vanaf daar zijn we richting de Eiffeltoren gelopen en zagen we onderweg mensen die aan het afkoelen waren in de fonteinen en spotten we ook maar weer eens een bruidje. Op de Champ de Mars stond een groot scherm voor Roland Garros-liefhebbers die uitbundig meeleefden met de wedstrijd. Wij waren iets minder fanatiek en hebben voor 3,50 (afzetters!) een ijsje gegeten in de schaduw. Daarna zijn we naar les Invalides gegaan en heb ik eindelijk de Dôme des Invalides kunnen bezoeken waar Napoleon begraven ligt. Met ons toegangsticket konden we ook het museum van het leger bezoeken, maar daar hadden we helaas geen tijd meer voor. Daarna zijn we gaan eten bij de Italiaan bij mij in de buurt waar we werden geholpen door een ietwat rare ober, maar het eten smaakte zoals altijd goed! ’s Avonds zijn we op Quai de la Tournelle nog gaan na-borrelen. Waar we nog getuige waren van een spannende/hilarische gebeurtenis. Op een gegeven moment klommen twee jongens over de rand van de brug en liepen op een smal stukje dat daar uitsteekt. We wisten allemaal niet goed wat ze van plan waren en ik was er bang voor dat ze zouden vallen. Zo stonden ze daar ongeveer een minuutje en toen kwam er een boot met toeristen voorbij. De jongens deden hun broek naar beneden en op het schip zagen we mensen panisch wegrennen van de “gouden regen” die van boven kwam. Aan de ene kant was dat grappig om te zien, maar dat is weer iets typisch voor jongens om dat te doen. Sowieso stonk het deze dagen in Parijs op verschillende plaatsen naar pis (veel meer dan normaal), dat zal misschien wel te maken hebben met het warme weer maar het is echt geen pretje!
Toen was de laatst dag alweer aangebroken. In de ochtend gingen we naar het altijd-drukke Montmartre om net als alle andere toeristen de Sacre Coeur en de Place du Tertre te bezoeken. Er stonden weer een hoop straatverkopers die bandjes wilden rondknopen bij nietsvermoedende toeristen. We zagen dat één familie voor 3 bandjes waarschijnlijk 10,- betaalde. Daarna zijn we nog naar ‘Le mur des je t’aime’ gegaan waarop in verschillende talen ‘ik hou van jou’ opstaat. Na enige tijd hadden we ook de uitdrukking in het Nederlands gevonden maar het viel een beetje tegen, het lettertype was raar en de zin stond op een vreemde plaats. Maar bon, niet alles is rozengeur en maneschijn. Bij een Italiaanse bistro hebben we geluncht en daarna hebben we de trein gepakt naar Jardin du Luxembourg om nog even te chillen en een ijsje te eten (ongeveer 4,- afzetters!). Toen moesten we nog wat macarons inslaan bij Georges Larnicol die je op verschillende plaatsen in Parijs kunt vinden (waaronder Montmartre en St. Germain) en waar je blijkbaar de goedkoopste en lekkerste macarons kunt kopen. Daarna was het helaas alweer tijd om afscheid van mijn vriendinnen te nemen en ik heb ze naast alle kleffe en verliefde koppeltjes staan uitzwaaien op Gare du Nord.
Toen was het weer even stil in huis. Maandag even huisvrouw gespeeld en wat wasjes gedraaid, mijn kamer opgeruimd en mijn koelkast weer aangevuld. Ook ben ik mijn cijferlijst gaan ophalen (2 zessen en 2 achten, dus dat vond ik wel netjes) en daarna ben ik nog gaan hardlopen omdat dat alweer veel te lang geleden was. Dinsdagochtend heb ik mijn verslag van mijn periode in het buitenland afgemaakt en daarna was het alweer tijd om mijn zus op te halen van het station!
’s Avonds zijn we eerst gaan eten bij de Italiaan waar ik ondertussen een vaste klant ben geworden. Ik wilde een keer de Linguini alla Puttanesca proberen maar die was net na het weekend van de kaart gehaald (want zaterdag stond –ie er nog op!), gelukkig smaakte de Tagiatelle alla Carbonara ook lekker. ’s Avond hebben we een filmpje gekeken op mijn kamer omdat we de volgende dag vroeg moesten opstaan om in de rij te gaan staan om de Notre Dame te beklimmen. De torens gaan pas om 10u open, maar zelfs om half 10 stond er al een lange rij. Gelukkig zaten we lekker in het zonnetje, dus was het wachten niet zo erg. Maar ik raad mensen die dat ook willen doen wel aan om er rond die tijd al in de rij te gaan staan. Toen wij namelijk aan het begin van de rij stonden was de rij al 2 of 3 keer zo lang geworden en er kan iedere keer maar een klein groepje naar boven dus het duurt vrij lang. Rond een uur of elf waren we dan na een oneindig-lijkende trap eindelijk boven in de torens. Dat weet ik nog goed omdat we ons toen rot schrikten van de enorme en oorverdovende bellen die begonnen te luiden. Ik heb het kabaal ook nog opgenomen, dus als iemand een nieuwe wekker nodig heeft stuur ik het geluidsfragment wel even door. In de rechtertoren kon je de ongebruikte klokken zien, maar de klokkenluider van de Notre Dame hebben we helaas niet gespot ;). Daarna konden we ook nog een kwartiertje op de top van de rechtertoren rondkijken. Hier hadden we een panoramisch uitzicht over Parijs en ik vond het echt de moeite waard om dit een keer gedaan te hebben. Daarna zijn we gaan shoppen in de Rue de Rivoli op jacht naar een leuke partydress die ik helaas niet heb gevonden. We hadden de hele Rue de Rivoli uitgelopen en dan kom je op een gegeven moment terecht bij het Louvre. Omdat mijn zusje niet een complete cultuurbarbaar is hebben we ook nog maar even (net als al die andere toeristen) een blik geworpen op La Joconde. Het zegt denk ik wel genoeg dat er vanaf de inkomhal een stroom toeristen rechtstreeks naar de Mona Lisa loopt, en ook ik ken die route inmiddels al uit mijn hoofd. Daarna hebben we nog het halve museum doorgelopen om de Nederlandse kunstenaars Vermeer en Rembrandt op te zoeken en toen was het wel weer mooi geweest. Daarna zijn we gaan eten in het Hard Rock Café, ook weer een concept waar ik nog nooit van had gehoord, maar dat restaurant met een nogal Amerikaanse menukaart zit over de hele wereld en ik moest er minimaal één keer gegeten hebben (volgens mijn zus). Het was wel goed bevallen. We kregen behoorlijk veel eten en drinken en ik merkte op dat om ons heen ook nogal wat zwaargewichten zaten die waarschijnlijk al eerder kennis hadden gemaakt met dit concept. En ik wil niet gemeen doen, maar er waren behoorlijk veel zwaarlijvige Amerikanen. Sowieso valt het me op dat Parijs de laatste paar weken echt wordt overspoeld met (vaak betweterige) Amerikaanse toeristen. Nadat we onze buikjes weer rond hadden gegeten (ik moet straks echt op dieet) zijn we weer op huis aangegaan omdat we de volgende dag weer vroeg moesten opstaan.
De volgende dag zijn we vroeg met de trein naar Versailles vertrokken waar we in de felle ochtendzon konden aansluiten aan een rij die al 3 pleinlengtes lang was. Gelukkig liep het redelijk snel door en na ongeveer een uurtje konden we binnen. Voor ons stond een koppel dat nog geen kaartjes had dus zij hadden voor niets een uur aangesloten en moesten nu eerst kaartjes gaan kopen voordat ze weer in een nu 4 pleinlengtes lange rij aan konden sluiten. Het paleis hebben we in een sneltreinvaart doorlopen om aan de enorme drukte te ontsnappen. We hebben in de spiegels van de spiegelzaal nog snel een foto gemaakt (mijn traditie), hebben daarna de appartementen van de mesdames nog bezocht en zijn daarna gaan lunchen aan le Grand Canal in de tuin waar we bezoek kregen van gigantische vissen, meneer en mevrouw eend en twee prachtige maar enge zwanen met hun 6 koters. Daarna hebben we de tuinen doorkruist en zijn we in de schaduw richting het petit en grand trianon gelopen en hebben we le hameau de la reine (het kunstmatige idyllische dorpje) nog bezocht in de stekende zon. Vooral heel irritant die dag waren de talloze groepen jonge kinderen van 4-16 jaar die ook deze plaats bezochten. De tuinen zijn echt gigantisch en er zijn verder niet echt speeltoestellen ofzo dus ik snapte echt de leraren niet dat ze met zulke jonge kinderen naar zoiets toe konden gaan. Enfin, we zijn rond een uur of half 5 weer richting huis gegaan zodat we tijd hadden om een keer bij mij thuis te gaan koken. Daarna hebben we uiteraard nog wat wijntjes gedronken op mijn favoriete plek aan de Seine (:, deze keer geen (bijna) geen wildplassers gespot.
Vandaag hebben we ’s ochtends eerst een keertje uitgeslapen, want dat hadden we wel verdiend na twee dagen vroeg opstaan. We zijn nog even naar de wijk Le Marais gegaan om want winkeltjes te kijken en even te chillen op Place des Vosges. Toen moest m’n zus alweer naar huis en na een hectisch afscheid op Gare du Nord (we hadden nog maar minuutje voordat de trein vertrok). Was ik weer alleen.
In de metro terug huis stonden een Amerikaanse familie die net aangekomen was en een verdacht persoon die op een gegeven moment, zonder reden, vlak naast mij kwam staan. Instinctief deed ik mijn tas beter dicht en hield ik hem stevig vast waardoor de verdachte persoon al snel afdroop en richting de Amerikaanse familie ging, waar hij op een stoel ging zitten naast de koffers van de familie. Toen ik na een aantal haltes zag dat de verdachte persoon op een slinkse wijze zijn hand in een van de koffers van de familie had gemanoeuvreerd waarschuwde ik de vader en na enige verwarring en commotie (What’s happening, did you take anything?) vluchtte de verdachte persoon snel de metro uit. De Amerikanen bedankten mij niet eens voor de waarschuwing (voor hetzelfde geld had er iets waardevols in de koffer gezeten dat de verdachte persoon gemakkelijk had kunnen pakken) maar in plaats daarvan keken ze mij aan alsof ik niets anders had gedaan dan paniek veroorzaken of erger nog, alsof ík degene was die niet te vertrouwen was. Enfin, blijkbaar waren het mijn zaken niet om me ermee te bemoeien dus wees gerust Amerikanen, als ik de volgende keer weer iemand in jullie tassen zie graaien dan houd ik mijn mond wel.
Wat me eraan doet denken dat ik sinds ik in Parijs ben nauwelijks erge dingen heb meegemaakt (op het ingeslagen autoraam van mijn ouders na dan toch). Ik ben nog niet gerold, ontvoerd, aangerand of aangereden geweest dus ik heb het er nog goed vanaf gebracht. Ben er nog wel twee weken, dus ik zal het snel even afkloppen. Maar ik heb het idee dat het echt vooral aan jezelf ligt als je iets overkomt. Parijs is niets voor naïevelingen, dus hou je ogen open en ga op je gevoel af; doe geen dingen die je niet vertrouwt en dan komt het allemaal wel goed ;).
À la prochaine
Rachelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
