Ooh, that's a bingo!

Gisteren had ik BINGO! Het duurde wel de hele dag, maar uiteindelijk kon ik alle vakjes van mijn dit-is-echt-schijt-irritant-bingokaart doorstrepen:

- 2 centimeter klei/modder onder je schoenen die er met geen mogelijkheid onder uit gaat
- steen in je schoen
- steen in de groef onder je schoen die dan lekker over het asfalt schaaft
- K*Tvliegjes die continu voor je gezicht vliegen en niet eens weggaan als je keihard ROT OP K*TVLIEGJES roept
- een pad dat zo scheef is dat je met je rechtervoet op hoger terrein loopt dan je linkervoet
- een pijl missen omdat je aan het slapen bent
- meer kilometers lopen dan gepland
- dalen
- continu van het pad (links/rechts) moeten wisselen vanwege plassen/kuilen/stenen etc.

Na 30km zwoegen kwam ik erachter dat het zeker nog 10km was naar Roffey en daar word ik op z'n zachtst gezegd niet vrolijk van als ik er volgens het boekje 'maar' 35 hoefde. Toegegeven, ik heb zelf 1,6km lopen te prutsen, maar die andere 3,4 waren in het boekje ergens weggemoffeld. Gelukkig voor dat boekje heb ik 'm thuis gelaten, anders had ik 'm al lang van de hoogste berg gezwierd. 40km plan ik nooit, maar toch komt het wekelijks wel een keertje voor. En dan zit er niets anders op dan die laatste kilometers op karakter te lopen. Gelukkig heb ik een heel groot karakter! (Grapje he!).

Al dat zwoegen was niet voor niets want op mijn verblijfplaats werd ik als een prinsesje behandeld. Kleding werd gewassen, 3-gangen dinertje, heerlijke douche, hele lieve mensen en een nette kamer. Allemaal dingen die op mijn ik-ben-in-de-hemel-bingokaart staan naast een prachtig landschap (check), mooi weer (halve check, het was heel benauwd!), wilde dieren spoten (check, een slang gezien in het bos).

100% opgeladen vertrok ik vandaag naar St. Cyr les Colons met haar 344 inwoners. Wat was het uitzicht toch weer prachtig vandaag! Weidse, glooiende, groene vlaktes zover ik kon kijken (check) en ook nog een hert gespot (check). Omdat ik aan het slapen was had ik een afslag gemist (check), dus besloot ik een ander wandelpad te nemen. Dit bleek recht door een graanveld te lopen en waren dus gewoon de sporen waar een tractor had gereden. Maar ik had geen zin om terug te keren dus eigenwijs liep ik door. De modder van de akker bleef natuurlijk aan mijn schoenen plakken en ging er onmogelijk vanaf (check) en met mijn benen vernielde ik alle spinnenwebben die tussen het graan hingen waardoor mijn benen onder de spinnen en hun maaltijd zaten: BAH! Toen ik na een paar honderd meter weer op de verharde weg kwam probeerde ik de modder en de graanresten onder mijn schoenen vandaan te halen, maar dat lukte nog niet echt. Omdat ik aan de kant moest lopen voor de auto's plakten er ook nog eens allerlei kleine steentjes aan de modder vast (check). Gelukkig kwam ik niet veel later ergens uit waar ik met een scherpe steen alles onder mijn schoenen vandaan kon peuteren. Duurde een half uur en ik vond mezelf vooral erg dom vanwege die domme, domme, domme actie.

Net iets na de middag kwam ik aan in Chablis. Inderdaad, dat stadje van de wijn. Hier heb ik veel te lang geluncht en vetrok ik pas om half 3 richting St. Cyr les Colons wat nog 10km 'zou zijn'. Het was nog best pittig want ik moest continu heuvel op, heuvel af tussen de wijngaarden en die paden waren geen 5-sterrenwandelpaden. Gelukkig leidde de muziek mijn gedachten een beetje af. Ik heb 2 keer een stukje afgesneden door niet de dorpjes in te gaan maar de hoofdweg te blijven volgen. Ik vond dat dat wel mocht na al die andere lange dagen en anders had ik vandaag weer kilometers te veel gelopen. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, en hetzelfde geldt voor Santiago de Compostella, dus grote moeite om van de St. Jacobs route af te wijken had ik vandaag niet echt.

Rond kwart voor 6 kwam ik aan bij mijn slaapplaats. Een herberg voor 14 personen die ik (zoals gewoonlijk) weer helemaal voor mezelf heb. Tuurlijk vind ik het jammer om geen andere pelgrims tegen te komen, maar in Spanje ga ik denk ik de luxe en comfort die ik hier heb als ik in mijn uppie ben zeker missen! (En dan vooral het douchen tot er geen warm water meer is). Mijn diner bestond uit een demi -baguette met de camembert die in mijn tas zo warm was geworden dat ie bijna naar Zuid-Frankrijk was gedreven. En een stukje Flan als toetje (een ander favoriet Frans gebakje van mij).

Nu zou ik eigenlijk de route moeten gaan plannen die na Vézelay volgt, de Via Lemovicensis. Maar dat stel ik maar uit naar morgen denk ik. Dit, omdat ik weet dat ik de eerste 3 dagen waarschijnlijk 36km, 37km, 32km moet gaan lopen vanwege de slaapplaatsen die heel onhandig verspreid liggen. En dan heb ik eigenlijk ook nog niet eens gekeken naar de hoogteverschillen, aiaiai! En zolang de slaapplaatsen nog niet vastgelegd zijn kan ik nog in de ontkenningsfase blijven.

Gelukkig is het morgen zondag. En na 3 weken wandelen heb ik de traditie ontwikkeld om van een zondag een 20-25km dag te maken en lekker uit te slapen (voor zover dat gaat zonder gordijnen). Deze hou ik er zeker in! Dan vergeet ik ook minder snel welke dag het ook alweer is, want af en toe heb ik echt geen idee meer.

A bientôt!

Rachelle

P.s. Ik wil graag nog eens iedereen bedanken voor alle leuke en positieve reacties die ik continu krijg. Ze helpen me (naast mijn grote karakter uiteraard) vaak net de laatste zware kilometers door. Dus een dikke dankjewel!