Shit just got real

Ik zeg bonsoir uit het mooie Namen. 128 km (zoals ik gelopen heb) verwijderd van Baarle-Hertog/Nassau. En heb nu meer tijd om te vertellen wat ik allemaal uitgespookt heb, dan in dat verhaaltje waar ik jullie gisteren mee heb afgescheept.
De dag begon met een lekker ontbijtje bij het echtpaar in Enines en ik mocht natuurlijk - lief dat ze waren - ook nog eten meenemen voor onderweg. In de ochtend liep ik met schit-ter-end weer op de RAVeL een soort Bels Lijntje. Het staat voor Réseau Autonome de Voies Lentes, wat heel geschikt is voor mij want ik was vandaag uitermate ' Lente'. Hier heb ik na zo' n 15 km mijn schoenen uitgegooid en ben ik lekker in de zon gaan zitten voor een vroege lunch. Ik was net helemaal in mijn nopjes met het mooie weer dat ik de afgelopen dagen heb gehad en de rust om me heen, toen er boze wolken kwamen opdoemen. Ofja, ik weet niet of ze boos waren. Ze waren in ieder geval heel grijs! 'Snel' maar verder gegaan. Alhoewel het na zo' n pauze echt een kilometer duurt voordat ik weer recht en in een lekker tempo loop. Ik voel me dan eigenlijk net een aap die met gebogen benen en een kromme rug loopt en als dat stadium voorbij is, verander ik in een pinguïn die heen en weer waggelt. Ik noem het de pinguïnpas. Na ongeveer 8 kilometer nog een keer pauze gehouden. Maar ik hou echt niet van pauzes want de laatste kilometers kan ik dan echt niet meer op gang komen. Het heeft vanaf toen ook de hele tijd geregend/gehageld en ik liep zo'n 10 km langs een drukke weg. Daarom ook de eerste keer dat ik maar muziek ben gaan luisteren, anders vlotte het allemaal niet. Omdat ik mijn MP3 nog niet echt had gebruikt was het een verrassing wat ik zou gaan horen. Eerst een hele lijst met liedjes van Festival Mundial afgeluisterd, een festival waar ik vorig jaar ben geweest en hele goede herinneringen aan heb. En toen begon de filmmuziek: Alain Silvestri (Cast Away), Thomas Newman (American Beauty), Hans Zimmer (Gladiator en Pirates). Dit zijn stukken van vaak 10 minuten dus dan gaat de tijd lekker snel! Echt doorlopen ga je er niet van, maar dat kon ik toch niet. Laatste 2 kilometer was echt even op de tanden bijten. Ik was in de straat waar ik moest zijn op nummer 21, maar de straat begon bij 83, HALLELUJAH! En dan niet met van die pietepeuterige huisjes maar huizen waar je u tegen zegt, waardoor het nog even een eindje doorlopen was.

Verder is dit eigenlijk allemaal niet zo belangrijk. Wat belangrijker is, is dat ik vandaag de eerste Schelpjesstickers heb gezien! Joepiedepoepie! En naarmate de weg vandaag dus vorderde zag ik steeds meer schelpjes voor mijn ogen. Nee, dat is overdreven. Maar mijn benen waren wel stijf en mijn billen waren koud van de regen. Dus lekker een hete douche gepakt waar ik het liefst een uur had onder gestaan. En toch ook maar mijn haar natgemaakt. Was eigenlijk niet nodig maar het is op dat moment zo fijn. Gelukkig schijnt de zon nu door het raam naarbinnen dus kan het nog lekker drogen (R.I.P. reisföhn).

Mevrouw Bombaert waar ik vanavond blijf slapen is heel aardig. Er zou nog een andere pelgrim komen (een man) maar van hem had ze een berichtje gehad dat hij is omgekeerd en terug naar Nederland gaat. Jammer, want ik had graag een keer een andere pelgrim tegengekomen. Maar dat gaat vast nog gebeuren! Bovendien moet ik er misschien nog maar even van genieten dat ik alles voor mezelf heb, dat gaat straks niet meer zo zijn natuurlijk.
De vrouw is heel geïinteresseerd in mijn studie etc. Kunstgeschiedenis blijkt toch vaak een band te scheppen met mensen die ook fan zijn van de Camino. Op dit moment is ze naar de zangles dus ik heb het huis voor mij alleen. Ik vind die mensen die aangesloten zijn bij het genootschap (klinkt allemaal heel geheim en stoer) zo geweldig! Als ik later op de route woon ga ik ook zeker mensen onderdak bieden. Ik heb hier trouwens nu heel mooi uitzicht over Namen want het huis staat op een heuvel. Recht voor mij uit zie ik de barokke Sint-Aubankathedraal. Wat een plaatje!

Daarstraks stond ook een Frans praatprogramma op de radio aan over een vrij serieus onderwerp. Ik kreeg direct een flashback naar de middelbare school waar we luistertoetsen moesten doen en dan bij een piepje het ontbrekende woord moesten invullen. Grappig is dat, ik vermaak me hier prima!

Net heb ik even een salade gegeten, maar ik was heel lang bezig met het openen van het zakje met de croutons. En altijd als ik iets niet open krijg, denk ik aan de scène uit de pianist met zijn blik augurken. Geweldige scène! En dan denk ik meestal weer aan die keer toen ik met nachtmis voor Kerst in de kerk zat en daar aan moest denken en de slappe lach kreeg. En deze manier van denken is overdag precies hetzelfde. Ik snap nog niet zo goed hoe mensen reflecteren en dingen overdenken op zo' n reis. Mijn gedachten gaan van links naar rechts net zoals mijn voetjes en net zoals deze blog waarschijnlijk. Misschien komt dat na een maand nog wel. Misschien is dat iets wat je moet leren, je gedachten ordenen. Heb ik gelijk een nieuw doel erbij!

Veel zin en tijd voor andere dingen heb ik nog niet gehad. Nog niet de behoefte gehad om een kerkje binnen te lopen of een omweg voor iets te nemen. Wel stonden er van die apparaten waar hardlopers oefeningen op konden doen. Ik vind dat echt helemaal geweldig, geef me zo'n rek en ik klim erop. Maar ik had de energie niet meer helaas.

Een aantal kleren heb ik in Leuven achtergelaten, waardoor ik nu maar 2 broeken heb en in de ene zit een heel mooi gat. En ik heb ook nog maar 1 T-shirt. Dus hoe moet ik dan die sexy pelgrim onderweg gaan versieren, hoor ik jullie denken. Nou, met mijn mooie ogen! ˆ_ˆ

En ik weet even geen bruggetje naar de complete serie stripverhalen van Kuifje, maar die staan dus op mijn kamer. En heb zoveel zin om ze te lezen! Maar eerst nog de route plannen van morgen. Richting Dinant, ik wilde eigenlijk niet weer 30 doen, maar ik denk dat er niets anders op zit. Want ik heb daar waarschijnlijk een slaapplaats in de abdij.

Dus ik ga lekker routes plannen, met mijn pootjes omhoog en boekjes lezen. En me mentaal klaar maken voor de Ardennen, want daar ben ik bang voor. Bang dat ik verdwaal, bang dat er geen slaapplek is, bang dat ik beesten tegenkom die me willen eten. Mon dieu, als dat maar goedkomt!

Caminobisous!

Rachelle