Allemaal beestjes
Door: Rachelle van den Broek
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
27 Mei 2017 | Frankrijk, Bénévent-l'Abbaye
Deze nacht droomde ik in mijn (tweepersoons!!)bed dat ik een jachtluipaard spotte op een open vlakte. Nu zijn mijn dromen af en toe wel van een voorspellende aard, maar dit is toch wel iets té optimistisch. Toch heb ik vandaag weer een aantal mooie dieren gezien!
Het begon allemaal toen ik om 6.55u Saint Germain Beaupré uitliep. Ik was erg onder de indruk van de stilte, het mooie landschap en de zon die nog heel zwak dit landschap bescheen. Het leek wel een beetje op de voorlaatste scène van de recentste Pride & Prejudice film waarin Mr. Darcy door het weiland naar zijn Elizabeth Bennet loopt (zwijmel, zwijmel). Mijn Mr. Darcy was er helaas niet, maar toen ik een landweggetje op moest zag ik een vos met zijn neus in het gras snuffelen! Hij had mij nog niet opgemerkt dus ik kon met grote ogen naar het beestje blijven staren, wat ontzettend mooi om te zien! Uiteindelijk moest ik toch weer doorlopen en dook de vos het graan in. Toen ik weer op de harde weg liep, liep er ongeveer 100 meter voor mij een wandelaar (die ook nog eens zonder om te kijken op zijn gemak ging staan wildplassen!). In het dorpje verderop had ik hem ingehaald zonder het te weten want ineens liep hij een stuk achter mij. Toen moesten we ongeveer een kilometer door een smal paadje met bomen en struiken aan weerszijden. Ik had flink de pas erin, want ingehaald worden is geen optie. Af en toe al een draad met een rups eraan moeten ontwijken en toen BOEM op de rem. Een heel gordijn van draden voor me met aan iedere draad zeker een tiental rupsen. IIIEEEWW! Ik stond alweer te huiveren en te bedenken hoe ik dat zou gaan oplossen toen de meneer mij vrolijk voorbij liep en vrijwillig fungeerde als opruimingsdienst. Volgens mij had hij die gruwels niet eens gezien. Ik liep in zijn voetsporen verder en was deze keer erg blij dat ik ingehaald werd. Hoopte alleen niet dat er de hele dag van dit soort rupspaden zouden zijn, want ik dacht dat ik vrij beschut zou lopen. Maar gelukkig was dat niet zo en liep ik 80% van de dag op verharde wegen in de zon. Liever dat dan die beesten! Ook wel weer een aantal steile klimmen gemaakt en bij één zag ik nog net een eekhoorn de boom in tjoepen!
Na de pauze kreeg ik zin in muziek maar bleek de batterij van mijn mp3 leeg. Dan maar de batterij van mijn telefoon verspillen, maar daar staan geen afspeellijsten meer op dus dat gaat dan van Oh Rose Marie (The Fascinators) naar Bumaye (Typhoon) en dat vind ik eigenlijk alleen maar leuk! Toen ik net samen met Hozier Take Me to Church aan het brullen was stond er ineens een hert verstard voor mij. Natuurlijk had ik dat beestje weer een hoop angst aangejaagd, dus het wilde van mij weg rennen maar dat ging niet omdat er een weg was aan het einde van het zandpad en het zandpad aan beide kanten afgesloten was met dikke hagen. Dus toen draaide het hert zich om en kwam met volle vaart mijn kant uit gehupst! Weer met grote ogen bewonderde ik dit prachtige dier in volle actie en net voor mij schoot het door een gat de heg door. Wat geweldig toch allemaal!
Mijn tweede pauze vond weer plaats bij een begraafplaats, begint een beetje traditie te worden. Flessen gevuld en flink wat water in mijn gezicht geplensd. Een tijdje later kwam er een wat oudere Duitser aan gevolgd door een jongere (en hele knappe) stereotyp Duitser met blonde haren en hele mooie blauwe ogen. Helaas slapen ze niet in hetzelfde stadje maar wie weet kom ik ze nog eens tegen! Een oude bekende die ik weer tegen kwam was Marcus, de Duitser met de veel te zware rugzak. Blijkbaar heb ik geen grote indruk achter gelaten want hij herkende me eerst niet en noemde eerst vijf andere namen op die niet eens in de buurt kwamen van Rachelle. We zitten samen met nog een andere hele grote man (weet zijn naam nog niet) en een hele leuke en spontane Française genaamd Annie in een lekker moderne en schone gîte. Vanavond gaan we met z'n allen naar een restaurantje. Toch ook wel weer gezellig om met anderen te zijn. Annie heeft me alweer een heleboel verteld over de Camino Francés in Spanje en we gaan zo samen wat boodschapjes doen. Mijn kleren zijn ook weer eens in de wasmachine geweest en hangen nu te drogen in de zon. Voor zo ver de huishoudelijke taken, nu lekker genieten!
A bientôt!
Rachelle
Het begon allemaal toen ik om 6.55u Saint Germain Beaupré uitliep. Ik was erg onder de indruk van de stilte, het mooie landschap en de zon die nog heel zwak dit landschap bescheen. Het leek wel een beetje op de voorlaatste scène van de recentste Pride & Prejudice film waarin Mr. Darcy door het weiland naar zijn Elizabeth Bennet loopt (zwijmel, zwijmel). Mijn Mr. Darcy was er helaas niet, maar toen ik een landweggetje op moest zag ik een vos met zijn neus in het gras snuffelen! Hij had mij nog niet opgemerkt dus ik kon met grote ogen naar het beestje blijven staren, wat ontzettend mooi om te zien! Uiteindelijk moest ik toch weer doorlopen en dook de vos het graan in. Toen ik weer op de harde weg liep, liep er ongeveer 100 meter voor mij een wandelaar (die ook nog eens zonder om te kijken op zijn gemak ging staan wildplassen!). In het dorpje verderop had ik hem ingehaald zonder het te weten want ineens liep hij een stuk achter mij. Toen moesten we ongeveer een kilometer door een smal paadje met bomen en struiken aan weerszijden. Ik had flink de pas erin, want ingehaald worden is geen optie. Af en toe al een draad met een rups eraan moeten ontwijken en toen BOEM op de rem. Een heel gordijn van draden voor me met aan iedere draad zeker een tiental rupsen. IIIEEEWW! Ik stond alweer te huiveren en te bedenken hoe ik dat zou gaan oplossen toen de meneer mij vrolijk voorbij liep en vrijwillig fungeerde als opruimingsdienst. Volgens mij had hij die gruwels niet eens gezien. Ik liep in zijn voetsporen verder en was deze keer erg blij dat ik ingehaald werd. Hoopte alleen niet dat er de hele dag van dit soort rupspaden zouden zijn, want ik dacht dat ik vrij beschut zou lopen. Maar gelukkig was dat niet zo en liep ik 80% van de dag op verharde wegen in de zon. Liever dat dan die beesten! Ook wel weer een aantal steile klimmen gemaakt en bij één zag ik nog net een eekhoorn de boom in tjoepen!
Na de pauze kreeg ik zin in muziek maar bleek de batterij van mijn mp3 leeg. Dan maar de batterij van mijn telefoon verspillen, maar daar staan geen afspeellijsten meer op dus dat gaat dan van Oh Rose Marie (The Fascinators) naar Bumaye (Typhoon) en dat vind ik eigenlijk alleen maar leuk! Toen ik net samen met Hozier Take Me to Church aan het brullen was stond er ineens een hert verstard voor mij. Natuurlijk had ik dat beestje weer een hoop angst aangejaagd, dus het wilde van mij weg rennen maar dat ging niet omdat er een weg was aan het einde van het zandpad en het zandpad aan beide kanten afgesloten was met dikke hagen. Dus toen draaide het hert zich om en kwam met volle vaart mijn kant uit gehupst! Weer met grote ogen bewonderde ik dit prachtige dier in volle actie en net voor mij schoot het door een gat de heg door. Wat geweldig toch allemaal!
Mijn tweede pauze vond weer plaats bij een begraafplaats, begint een beetje traditie te worden. Flessen gevuld en flink wat water in mijn gezicht geplensd. Een tijdje later kwam er een wat oudere Duitser aan gevolgd door een jongere (en hele knappe) stereotyp Duitser met blonde haren en hele mooie blauwe ogen. Helaas slapen ze niet in hetzelfde stadje maar wie weet kom ik ze nog eens tegen! Een oude bekende die ik weer tegen kwam was Marcus, de Duitser met de veel te zware rugzak. Blijkbaar heb ik geen grote indruk achter gelaten want hij herkende me eerst niet en noemde eerst vijf andere namen op die niet eens in de buurt kwamen van Rachelle. We zitten samen met nog een andere hele grote man (weet zijn naam nog niet) en een hele leuke en spontane Française genaamd Annie in een lekker moderne en schone gîte. Vanavond gaan we met z'n allen naar een restaurantje. Toch ook wel weer gezellig om met anderen te zijn. Annie heeft me alweer een heleboel verteld over de Camino Francés in Spanje en we gaan zo samen wat boodschapjes doen. Mijn kleren zijn ook weer eens in de wasmachine geweest en hangen nu te drogen in de zon. Voor zo ver de huishoudelijke taken, nu lekker genieten!
A bientôt!
Rachelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
