Slakjes hier, slakjes daar, slakjes overal

Vanochtend werd ik vroeg gewekt door het felle licht dat mijn kamer zonder gordijnen binnenscheen. Maar omdat ik pas vanaf 17u bij het volgende adres welkom was, besloot ik mezelf te trakteren op een ochtend in bed. Ik plande de route voor de komende week (Sézanne, Mery sur Seine, Troyes, Forêt Chenu, Roffey, St. Cry les Colons, Vézelay) en regelde gelijk wat slaapplaatsen.

Het parochiegebouw was verlaten dus ik maakte een ontbijtje voor mezelf met de spulletjes die ik in de koelkast vond en het eten dat ik zelf nog had. Daarna mezelf omgekleed, mijn voetjes verzorgd en klaargemaakt voor vertrek. Toen ik nog even in de keuken terugkwam lag er ineens een gigantisch mes op het aanrecht dat daar eerst niet lag! En omdat ik te veel thrillers kijk, maakte ik me snel uit de voeten.

Ik vertrok dus rond 12 uur pas richting Montmort-Lucy 25km verderop. Omdat Epernay niet aan de route lag moest ik deze eerst weer gaan opzoeken in de wijngaarden. Het miezerde een beetje maar ik kreeg het al snel warm door de klim die ik moest maken. Ik besloot al snel om muziek op te zetten want werd niet erg vrolijk van dat vieze weer. Nadat ik 2 keer mijn favoriete jaren '80 liedjes had afgespeeld besloot ik dat het tijd was voor een lunch. Croissantje en een half stokbroodje met jam. Omdat ik zo goed was voorbereid op deze reis had ik natuurlijk ook geen mes meegenomen. Dus toen heb ik de stukjes stokbrood maar lekker in het potje met jam gesopt.

Toen ik het dorpje uitliep werd ik gelijk weer een bos ingestuurd voor de rest van de regenachtige dag. De modder plakte heerlijk aan mijn schoenen zodat ik per voet een halve kilo extra gewicht meenam. Al glibberend volgde ik de bospaden. Zag het al helemaal voor me dat ik een keer zou uitglijden maar dat is gelukkig niet gebeurd! Dik 10 kilometer door het bos gelopen zonder iemand tegen te komen. Ik ben sowieso vandaag meer slakken tegengekomen dan mensen. Heb ze niet geteld, maar het moeten er zeker 200 zijn geweest. Helaas zeiden zij geen bonjour terug. Geen wonder dat die Fransen ook zoveel slakken eten, als ze dat niet doen dan zal denk ik het slakkenras gaan overheersen!

Het was nog maar een paar kilometer tot het dorpje en toen zag ik ineens dat mijn nieuwe vriendje Locus Map me 2 keer een omweg zou laten nemen terwijl je uiteindelijk weer op de doorgaande weg uitkomt. Zo loopt de St. Jacobsroute nu eenmaal. Ik hoop dat St. Jacob mij vergeeft maar ik ben lekker rechtdoor gelopen. Ik heb namelijk niet zo' n zin om een omweg te maken terwijl ik tot aan mijn onderbroek doorweekt ben. Ik hoor het graag van iemand als ik een of ander fantastische bezienswaardigheid in the middle of nowhere gemist heb, maar ik kan het me niet voorstellen. De dagetappe eindigde ook nog met een redelijke klim. Ik heb straks een flink onderstel dat wil je niet weten!

Ik slaap bij een Frans gezin dat tijdens het avondeten een discussie voerde over mosselen. Ze hebben een vijver met troebel water en blijkbaar filteren mosselen het water. Maar ze kosten dan ook wel 2,- euro per stuk. En ze blijven niet stilzitten zoals oesters maar ze bewegen zich voort. Aangezien hier mijn kennis over weekdieren ontoereikend is en het dialect af en toe moeilijk te volgen was, heb ik niet veel gezegd maar wel genoten van een 3-gangen diner. Ook heb ik genoten van de FÖHN die ik in de badkamer vond. Ik was als een kind zo blij! Is het altijd maar zo'n feest!

Tot slak,

Ik bedoel snel!

Rachelle