Wat voorafgaat
Door: Rachelle van den Broek
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
26 Januari 2017 | België, Baarle-Hertog
Terwijl ik dit schrijf zit ik met mijn voeten in een badje met soda, want als je veel wandelt krijg je blaren. Wie had dat nou gedacht?! Nog nooit last gehad van die vervelende krengen en de wandelschoenen waren eigenlijk al goed ingelopen. Blijkblaar * (ja, ik ben geobsedeerd door ze) is er toch ergens iets fout gegaan. Ik zal jullie de details besparen, maar een feestje is het niet, dat kan ik jullie wel vertellen. Op een gegeven moment was ik zelfs bang dat mijn voeten geamputeerd zouden moeten worden! Nouja, als ze over ongeveer 88 dagen maar weg zijn en nooit meer terugkomen, want dan vertrek ik naar Santiago de Compostella. Trainen zit er echter even niet in; ze noemen me thuis al honend Lucille Werner, wat grof is maar wel de waarheid want ik liep een paar dagen hartstikke mank.
Maar ik laat me niet uit het veld slaan. Ja, ik ben nog niet echt goed getraind en ja, ik weet niet wat er op mijn pad zal komen (volgens mijn ouders in ieder geval véél enge en sterke mannen die ineens uit de bosjes springen), maar dat maakt het juist spannend en een echt avontuur. Als ik daar geen zin in zou hebben zou ik wel thuis op de bank blijven liggen. Ik vind het juist leuk dat ik niet weet wat ik allemaal mee ga maken en wie ik allemaal tegen ga komen. Er zullen ongetwijfeld momenten zijn dat ik om wil draaien en de eerste de beste bus naar huis wil pakken, maar ik hoop dit niet te doen. Zelfs niet als ik zo afzie als ik de laatste paar dagen heb gedaan. Ik zou denk ik zelfs het laatste stuk kruipen als het nodig zou zijn, want ik wil er echt al heel lang heen. Ik ben in ieder geval niet vies van een beetje afzien, dan weet je tenminste dat je leeft. En hoe kun je nou meer genieten van een aankomst in Santiago als de reis veel energie en moeite heeft gekost. Als het allemaal vanzelf zou gaan, zou het niet echt een prestatie zijn of wel? Als kers op de taart wil ik nog doorlopen naar Finisterre, Google het maar, jullie gaan het prachtig vinden!
Vorige week heb ik in grote lijnen de route uitgestippeld (zie foto). 1987 kilometer, BAM! Ik wil in ieder geval via het plaatsje Vézelay in Frankrijk en dan in Spanje de traditionele route de ‘Camino Francés’ lopen die me van St. Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostella zal leiden. Hoe lang ik erover wil doen? In principe zo lang als nodig is, maar als je 30 km per dag loopt zou je er 67 dagen over doen. En aangezien ik er ongeveer 85 dagen voor heb uitgetrokken, heb ik nog twee weken speling en genoeg tijd om wat rustdagen in te lassen.
Begin januari heb ik me aangemeld voor het Nederlands Genootschap van Sint Jacob, klinkt heel tempeliersachtig, maar is het niet. Leden ontvangen een súpercoole Credencial del Peregrino (zie foto) ofwel een pelgrimspaspoort, waarop maar liefst plaats is voor 56 stempels. Deze stempels heb je nodig om een Compostela te krijgen bij je aankomst in Santiago, een soort oorkonde dat je de route hebt afgelegd. En het paspoort heb je af en toe ook nodig om toegelaten te worden tot een refugio, een herberg voor pelgrims.
Als pelgrim zijnde bestaan er ook een aantal rituelen of tradities die je kunt volgen. Zo kun je van thuis (omdat je backpack nog niet zwaar genoeg zal zijn) een steen meenemen die staat voor de zware lasten die je met je meedraagt en deze daar achterlaten. Ook kun je er voor kiezen om aan het einde van de tocht je kleding te verbranden. Aan welke ik mee ga doen weet ik nog niet precies. Misschien maak ik wel mijn eigen ritueel, ik zou het bijvoorbeeld wel mooi vinden als ik iedere dag ergens een kaarsje kan opsteken
Ik kijk enorm uit naar deze reis, naar de overweldigende natuur, de eindeloze zandwegen en de uitgestrekte vlaktes, naar de mensen die ik ga ontmoeten en de verhalen die zij vertellen, naar de rust en de tijdloosheid. Kan niet wachten om te vertrekken!
Nu ik mezelf zonder al te veel pijn en op een niet al te belachelijke manier weer kan voortbewegen, ga ik vanmiddag op zoek naar anti-blaarschoeisel. Waarschijnlijk wordt het iets in de vorm van Crocs. Kunnen ze me thuis nog wat langer uitlachen.
I’ll keep you posted!
Adios,
Rachelle
Maar ik laat me niet uit het veld slaan. Ja, ik ben nog niet echt goed getraind en ja, ik weet niet wat er op mijn pad zal komen (volgens mijn ouders in ieder geval véél enge en sterke mannen die ineens uit de bosjes springen), maar dat maakt het juist spannend en een echt avontuur. Als ik daar geen zin in zou hebben zou ik wel thuis op de bank blijven liggen. Ik vind het juist leuk dat ik niet weet wat ik allemaal mee ga maken en wie ik allemaal tegen ga komen. Er zullen ongetwijfeld momenten zijn dat ik om wil draaien en de eerste de beste bus naar huis wil pakken, maar ik hoop dit niet te doen. Zelfs niet als ik zo afzie als ik de laatste paar dagen heb gedaan. Ik zou denk ik zelfs het laatste stuk kruipen als het nodig zou zijn, want ik wil er echt al heel lang heen. Ik ben in ieder geval niet vies van een beetje afzien, dan weet je tenminste dat je leeft. En hoe kun je nou meer genieten van een aankomst in Santiago als de reis veel energie en moeite heeft gekost. Als het allemaal vanzelf zou gaan, zou het niet echt een prestatie zijn of wel? Als kers op de taart wil ik nog doorlopen naar Finisterre, Google het maar, jullie gaan het prachtig vinden!
Vorige week heb ik in grote lijnen de route uitgestippeld (zie foto). 1987 kilometer, BAM! Ik wil in ieder geval via het plaatsje Vézelay in Frankrijk en dan in Spanje de traditionele route de ‘Camino Francés’ lopen die me van St. Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostella zal leiden. Hoe lang ik erover wil doen? In principe zo lang als nodig is, maar als je 30 km per dag loopt zou je er 67 dagen over doen. En aangezien ik er ongeveer 85 dagen voor heb uitgetrokken, heb ik nog twee weken speling en genoeg tijd om wat rustdagen in te lassen.
Begin januari heb ik me aangemeld voor het Nederlands Genootschap van Sint Jacob, klinkt heel tempeliersachtig, maar is het niet. Leden ontvangen een súpercoole Credencial del Peregrino (zie foto) ofwel een pelgrimspaspoort, waarop maar liefst plaats is voor 56 stempels. Deze stempels heb je nodig om een Compostela te krijgen bij je aankomst in Santiago, een soort oorkonde dat je de route hebt afgelegd. En het paspoort heb je af en toe ook nodig om toegelaten te worden tot een refugio, een herberg voor pelgrims.
Als pelgrim zijnde bestaan er ook een aantal rituelen of tradities die je kunt volgen. Zo kun je van thuis (omdat je backpack nog niet zwaar genoeg zal zijn) een steen meenemen die staat voor de zware lasten die je met je meedraagt en deze daar achterlaten. Ook kun je er voor kiezen om aan het einde van de tocht je kleding te verbranden. Aan welke ik mee ga doen weet ik nog niet precies. Misschien maak ik wel mijn eigen ritueel, ik zou het bijvoorbeeld wel mooi vinden als ik iedere dag ergens een kaarsje kan opsteken
Ik kijk enorm uit naar deze reis, naar de overweldigende natuur, de eindeloze zandwegen en de uitgestrekte vlaktes, naar de mensen die ik ga ontmoeten en de verhalen die zij vertellen, naar de rust en de tijdloosheid. Kan niet wachten om te vertrekken!
Nu ik mezelf zonder al te veel pijn en op een niet al te belachelijke manier weer kan voortbewegen, ga ik vanmiddag op zoek naar anti-blaarschoeisel. Waarschijnlijk wordt het iets in de vorm van Crocs. Kunnen ze me thuis nog wat langer uitlachen.
I’ll keep you posted!
Adios,
Rachelle
-
26 Januari 2017 - 13:32
Bix:
Hi Rachelle,
Leuk blog! Succes met de voorbereiding. En een tip; roze crocs!
Als ik tijdens je reis in ons huis in Frankrijk ben, zou ik het leuk vinden wanneer je een nachtje bij ons wil komen slapen en eten natuurlijk.
Liefs, Bix
-
26 Januari 2017 - 14:05
Joris:
Mooie uitdaging! Succes :) -
26 Januari 2017 - 14:11
Rachelle:
Dankje! Dat zou echt super zijn Bix! -
27 Januari 2017 - 10:22
Lucy:
WoW, Rachelle!
Wat heerlijk om zo van start te kunnen gaan. En wat schrijf je fojn. Je neemt me helemaal mee zo op je boeiende tocht. Veel plezier en geluk op je pad, in welke vorm die ook komt! A whole lot of gifts!!! -
05 Februari 2017 - 19:48
Lief Van Gestel :
He Rachelle ,ben een zus van Marianne van gestel en hoorde van je reis naar Santiago de Compostella ,mischien zit de reis er in de toekomst voor me der ook wel in!
Zou je graag willen volgen hier op de blog en wens je veel succes! groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
