¡Dos cervezas por favor!

Mijn Spaans komt helaas nog steeds niet veel verder dan Hola, buen camino, gracias, salsa tequila en dos cervezas por favor. Maar de voertaal op de camino is toch wel Engels. Als je iemand tegenkomt dan toch, want ook vandaag hadden alle pelgrims, wandelaars en fietsers zich weer verstopt. Dat is het voordeel van te vertrekken uit een klein dorpje. Het was al licht, maar de zon was nog niet te zien toen ik om 6.30u Cirauqui verliet. Toen ik in na 3 uurtjes in Estella aankwam was daar iedereen al lang vertrokken. Ik besloot 5km later mijn pauze te houden, bij het Monasterio van Irache, waar een kraan was waar rode wijn uit kwam. Perfecte plaats om even te relaxen toch? Ik voelde me een echte bourgondiër toen ik met mijn mond onder de kraan hing en de wijn over mijn kin naar beneden stroomde. En zelfs om 10 uur smaakte dat niet verkeerd! Ik had verwacht dat het er vol zou staan met pelgrims, maar ik was de enige. Heb daarom uitgebreid de tijd genomen om de wijn te keuren.

Maar ik moest toen nog zo'n 17km dus ik kon helaas geen fles vullen en dat zou onderweg toch maar een soort glühwein worden. Dus ik ging vrolijk verder. Er moest 's middags nog een stuk geklommen worden, maar dat viel uiteindelijk harstikke mee. Vanaf eem uur of 1 begon ik de pelgrims die in Estella waren vertrokken tegen te komen. Het verbaast me toch nog steeds waar mensen in lopen! Een vrouw gezien met afgetrapte schoenen en die haar wandelstokken gebruikte als soort roeispanen. De Zuid-Koreanen zijn beter verzorgd. Alles erop en eraan. De meesten gaan blijkbaar in St. Jean Pied de Port naar de sportwinkel en vragen daar om al het materiaal. Ondanks de fantastische uitrusting lopen ze maar 3km per uur. Ik ben echt benieuwd hoe dat gaat zijn als ik verder kom in Spanje, of al deze pelgrims dan ook hun ritme en het caminogevoel hebben gevonden.

Na de eerste pauze kon ik eigenlijk kilometers lang geen geschikte pauzeplaats meer vinden. 3 kilometer voor het stadje vond ik een groot veld met schaduw en at daar mijn laatste stukje brood. Toen ik aan het genieten was van mijn RUST kwam er een mooiboy met nikes, hoedje, zonnebril en een dagrugzakje naast mij zitten. Van ál die vierkante meters koos hij de vierkante meter naast mij om te gaan relaxen. Nou... ook al was z'n "hi" erg verleidelijk. Zorg eerst maar dat je fatsoenlijke wandelschoenen hebt als je met mij een gesprek wil aanknopen. Dus ik was snel weer weg.

Rond half 3 kwam ik aan in Los Arcos waar ik weer in een hele fijne albergue terecht kwam met een gezellige woonkamer (vol boeken, fijne stoelen, een wand vol ansichtkaarten, gezelschapsspelletjes en een gitaar) een mooie tuin waar je een voetenbad kon nemen en je kon zelfs tegen een lief pelgrimsprijsje een voetenmassage krijgen. Ook is er wifi en de code is 2cervezas, haha! Ik ga mezelf ook niet meer op hotels "trakteren" want dit is veel leuker! Vooral omdat je een hoop nieuwe mensen leert kennen! En het is schoon, toch wel een van de belangrijkste dingen. Toch vond een Zuid-Koreaanse meid het nodig heel haar bed af te poetsen met vochtige doekjes!
In het stadje voor de kerk kwam ik David en Olivier weer tegen, ik bedankte ze voor de spulletjes die ik gekregen had want ze lijken te werken. Daarna bezocht ik de kerk met een enorm druk interieur. Eigenlijk nog nooit zo'n aangekleede kerk bezocht maar heel bijzonder. Is dat een andere manier om te zeggen dat ik het lelijk vond? Haha nee dat niet, maar ik moet er aan wennen. Totaal anders dan de simele kerken die ik gewend ben. Heel het terras voor de kerk zat vol met pelgrims trouwens. Ze waren ineens overal! En toen het supermarktje om half 7 weer terug open ging stormde daar iedereen op af voor een voorraadje eten.

Hoop niet dat we morgen allemaal tegelijk vertrekken anders wordt het een beetje druk onderweg! We zullen het zien. Eerst maar eens mijn tweede biertje opdrinken!

Hasta la próxima! (Ja dat kan ik ook zeggen!)