Perfect Strangers

Om 4.55 kon ik eindelijk opstaan na een hele slechte nacht. Normaal vraag ik aan Georg of hij goed geslapen heeft, vanochtend vroeg ik of hij überhaupt geslapen heeft. Veel herrie op straat en een snurkende medepelgrim is niet de perfecte combinatie voor een goede nachtrust. En al helemaal niet wanneer je oren zeer gaan doen van je oordopjes. Bovendien was het erg warm in de kamer.
Om 6u liepen we door de bruisende straten Mont-de-Marsan uit. Op iedere straathoek kwamen we wel een groep jongeren tegen die waren gaan stappen. Kan me niet meer herinneren wanneer mijn laatste keer was dat ik tot zonsopgang nog op straat ergens rondzwierf! Hmm dat moet denk ik na het leidingfeest van de W6D zijn geweest?!

Enfin, na 12km was het rond een uur of half 9 tijd voor ons tweede ontbijt. Wat we maar ergens in het gras hebben opgegeten, want bankjes zijn heeeeel schaars (zie foto hoe blij ik was toen ik een paar dagen geleden een bankje spotte, helaas ben ik niet zo fotogeniek en heb ik m'n ogen dicht). Daarna doorgelopen naar Saint-Sever en toen waren we net over de helft. De lucht klaarde op en het was gelijk 10 graden warmer leek wel! Met iets meer dan 30 graden liepen we de volgende 10km en pauzeerden we ergens in de schaduw. Vanaf dat moment begonnen de voetjes toch weer een beetje zeer te doen dus luisterde ik maar naar wat muziek. Energie had ik nog genoeg ondanks de hitte, want ik liep half dansend achter Georg aan. Om 4u kwamen we aan in Hagetmau waar we de code voor de deur van het pelgrimsgebouw kregen. We besloten om er nog niet meteen naartoe te gaan aangezien er vaak niet veel te doen is en in plaats daarvan in een park in de zon te liggen (mijn specialiteit). Om 18u richting de refuge gegaan en daar kwamen we ineens 5 andere pelgrims tegen die deze dag in Saint-Sever zijn gestart. Georg kwam een oude bekende tegen en ik kwam eindelijk Jos uit Beuningen tegen die ik al zó vaak in een gastenboek had zien staan. Hij heeft voor Vézelay 4 weken lang met een Duitser samengelopen en deze heb ik 2 weken geleden al ontmoet. Vanaf Namen wist ik al dat ze voor mij zaten omdat de mervouw toen een foto van ze had laten zien (de Duitser was namelijk een enorme reus). Naast Jos zijn er nog 3 Fransmannen en 1 Zwitser. Ik ben dus de enige jonge meid hier!

Het is echt tof om nieuwe mensen te ontmoeten en hoe dichter we bij Spanje komen, des te meer dat zal gebeuren. En in Spanje zelf is het helemaal een gekkenhuis! Ook onderweg worden we steeds meer door vreemden aangesproken. Mensen die met de auto langzamer gaan rijden en allerlei dingen vragen en ons aanmoedigen. En gisteren een hele aardige man die ooit ook de camino had gelopen. Bij het afscheid gaf hij me nog een bemoedigende klop op mijn bezwete en plakkerige schouder! Maar ik denk niet dat hem dat iets kon schelen. Zulke lieve mensen allemaal! Vandaag kwamen we ook een beetje een ontspoorde man tegen. Wel een pelgrim maar hij liep niet echt de St. Jacobsroute en hij rook ontzettend naar alcohol. Hij vroeg of we iets in zijn boekje wilde schrijven dus dat hebben we maar gedaan.

Met Georg, Jos, de Fransman en de Zwitser zijn we naar een pizzaria gegaan waar ze ook pasta hadden. Hèhè, eindelijk eens wat anders! Met de Fransman hadden we een kwartier lang een discussie over het Franse drinkwater, dat echt niet zo goed smaakt als ons Nederlandse water, maar hij verdedigde stellig het Franse water. Zoals een echte Fransoos dat doet. Chauvinisten. De Zwitser blijkt in april vertrokken te zijn in Vézelay. Die heeft dus behoorlijk zijn tijd genomen. Maar ieder zijn Chemin! Morgen pakken er een paar de bus om niet de hele dag over de harde asfaltwegen te lopen. De wegen zijn inderdaad wat saai, maar om voor zoiets onbenulligs een bus te pakken lijkt me zonde!

Verder nog het insect van de dag: het vliegend hert. In Nederland en België zijn ze zeldzaam. GELUKKIG MAAR! Ik heb er namelijk nóg een nieuwe fobie bij. Ze zaten o-ver-al. En op de zandpaden was het een slagveld! Ik zag namelijk vooral veel verschillende delen: soms de kop met nog een paar poten eraan die nog bewogen en een paar meter verderop het andere deel. IEUWL! Jos vertelde dat hij een eikenboom had gezien waarin het krioelde van die scharminkels. Ik ben blij dat ik daar onwetend onderdoor ben gelopen zonder dat er eentje op me is gevallen. Nou we weten allemaal denk ik wel dat ik nooit van mijn leven insecten ga verzamelen!

Oke, en nu aan leuke dingen denken voordat ik ga slapen. Anders heb ik straks nog nachtmerries.

Bonne nuit!

Rachelle