Everywhere
Door: Rachelle van den Broek
Blijf op de hoogte en volg Rachelle
18 Mei 2017 | Frankrijk, Nevers
De afgelopen dagen 37, 35 en 35 gelopen en dat was behoorlijk pittig. De laatste 8km op woensdag waren op een verharde weg in de brandende zon, wat heerlijk is als je niet vergeet (zoals ik) om je kuiten GOED in te smeren, in plaats van half. Op de een of andere manier zal deze weg me bijblijven als een échte camino-weg. Ik heb er een aantal mooie dingen op meegemaakt.
Toen ik er nog geen 10 minuten op liep, stopte er ineens een auto voor mijn neus. Was het de kunstenares bij wie ik was blijven slapen. Ze dacht al dat ze me zou tegenkomen omdat ze naar Nevers moest, dus ze had speciaal voor mij een lekkere koek gekocht! Een paar kilometer verder stopte er een auto aan de andere kant. Of ik een fles met ijswater wilde. Dat wilde ik ook wel! Dus hopla, kreeg ik zomaar een fles met bevroren water. Wat een verwennerij allemaal! En weer niet veel later kwam er een pelgrim langsgefietst. Ik begroet altijd iedereen in het Frans en vraag dan ook maar waar ze vandaan komen. Toen hij met een Nederlands accent 'Santiago' zei omdat hij me niet begreep, riep ik 'ooh een Nederlander'. Hij draaide om en we hebben een tijdje gekletst. Hij was ook heel blij met mijn fles vol ijs die we samen hebben gedeeld. Joop uit Venray had veel ervaring met fietsen en wandelen. Omdat hij nog een heel stuk verder moest is hij doorgefietst, maar hij heeft me wel zonder dat ik het door had een paar kilometer vergezeld.
Rond 17u zwalkte ik de camping op waar ik zou overnachten in mijn eigen caravan! Hoe cool is dat?! Check de foto! Maar de receptie ging pas om 18.30 open dus toen heb ik anderhalf uur uitgeput aan het meer gelegen, met een T-shirt over mijn verbrande benen, want de zon was nog ontzettend fel. Ik had iets van eten kunnen halen maar mijn voeten wilden niet meer. Omdat ik in mijn caravan helaas mijn overschotjes van maandag niet kon opwarmen moest ik toch naar de winkel, die 2km verderop was! En omdat hij maar tot 19.30 open was moest ik er snel en stinkend naartoe strompelen. Ik trakteerde mezelf op een salade, een blik rijstepap, een zak chips en maar liefst 2 orangina's waarvan ik er 1 gelijk al op de parking achterover kapte.
Ik sliep voor het eerst van mijn leven in een caravan en vond het supergezellig in mijn eigen sleurhut! Om 22u begon het alleen wel te onweren dus toen heb ik nog even snel gegoogled of ik toevallig nog kans had om geëlektrocuteerd te worden (dat hoeft voor mij namelijk niet per se 2x per week), maar als het goed is, was ik veilig. Helaas sliep ik toch niet zo goed want het bleef maar stormen. Was wel heel blij dat ik in ieder geval niet naar de wc hoefde!
De volgende ochtend was mijn uitslaapochtend (wekker om 8u), omdat er maar 32km op de planning stonden. Ohjee, ik zeg gewoon nu al 'maar' 32, wat belachelijk! Ik sprak nog even met Jan, een fietsende pelgrim uit Uden die de nacht had doorgebracht in zijn tentje en ook geen oog had dichtgedaan. Ik voelde me zo suf en futloos en het schoot maar niet op. Ik ergerde me aan:
- het weer
- mijn rugzak
- de beesten
- mezelf
Dus toen ik Prémery uit was besloot ik maar muziek op te zetten. Ik heb toen 10km lang naar Everywhere van Fleetwood Mac geluisterd. Ik denk dat ik wat dat betreft een record heb neergezet. Door het liedje raakte ik in een soort staarmodus: staarde naar de grond en mijn voeten liepen vanzelf op het ritme en de rest van mijn lichaam volgde wel. Ik had soms niet eens door dat het liedje alweer was afgelopen. Ik wilde eigenlijk pas na 20km pauzeren in een dorpje, want alles was natgeregend en nergens een bankje natuurlijk. Maar na 15km kon ik niet meer dus toen heb ik mijn jas op een stukje gras gelegd en heb ik wat gegeten (samen met alle andere rupsen en spinnen). Nevers bleek toch een stukje verder dan die 32km. Moest nog zeker 3 km extra. Gelukkig werd dat helemaal goedgemaakt door de fantastische verblijfplaats: Espace Bernadette. Een klooster waar Bernadette blijkbaar na haar Mariaverschijningen nog een tijdje heeft doorgebracht. En ik als voormalig Bernadette-bij-de-bron-actrice (en tevens Maria-in-de-grot-actrice), vond dat helemaal fantastisch natuurlijk! Het was er zo kalm en ik heb er heerlijk gegeten en geslapen.
In tegenstelling tot Jan die ik daar tot mijn verrassing weer tegenkwam. Hij had maar weinig gefietst want hij zat niet lekker in z'n vel. Bij het ontbijt zat hij in zak en as en dat was duidelijk te zien. Hij had vanaf zijn vertrek problemen met de route, de slaapplaatsen, het gewicht dat hij bij zich had, het alleen-zijn, het fietsen en het Frans. Hij genoot er niet meer van. Toen ik mijn rugzak aan het klaarmaken was voor het vertrek belde hij naar huis om te overleggen en even later klopte hij op mijn deur om met tranen in zijn ogen te komen melden dat hij had besloten te stoppen. Ik heb voor hem opgezocht welke trein hij naar huis kon pakken en dat zou via Parijs zijn. Maar aangezien er geen treinen door Parijs rijden moest die arme man van het zuiden naar het noorden door de stad fietsen om over te stappen op een trein naar Nederland. Ik had zo graag met hem meegegaan om hem alleen maar op de goede trein te zetten en zeker te weten dat hij in Nederland aankomt met fiets en al. Ik heb vaak aan hem gedacht. Niet alleen omdat ik bezorgd was, maar vooral omdat ik het zo moedig vind dat hij heeft besloten om te stoppen met iets waar je niet gelukkig van wordt en waar je niet meer 100% achter staat. Dit geldt niet alleen voor de camino, maar voor alle dingen die je meemaakt in je leven natuurlijk. Het kost dan heel veel moed en wijsheid om de knoop door te hakken en ermee te stoppen, iets wat ik alleen maar kan bewonderen. Ik zag dat er een enorme last van zijn schouders was gevallen toen hij besloten had terug te keren. Hij had alleen nog zoiets van 'en hoe kom ik nu thuis'. Maar ik hoop dat dat uiteindelijk ook allemaal is goedgekomen.
Geluķkig heb ik tijdens mijn camino nog nooit dat gevoel gehad waar Jan zo'n last van had. Ik wandel voorlopig lekker door!
-
21 Mei 2017 - 18:02
Karolien:
Slapen in een caravan tijdens een stormnacht... Dat klinkt helemaal "camino".
Een hypnotiserend stapliedje erbij en je bent alweer een etappe opgeschoten.
Je bent helemaal goed bezig, Rachelle! -
26 Mei 2017 - 08:15
Jose:
Hoi Rachelle,
Grappig Fleetwood mac daar dansen jullie pa en ma vroeger ook op.
Wat een belevenis weer, die man besluit af te stappen. Echt een gevecht word het dan, en zo besluit neem je niet zo snel.
Ga gauw verder lezen , want ik moet heel wat inhalen. Leuke foto´s trouwens.
Wandel ze . Jose
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley