En we gaan nog niet naar huis...

Nog lange niet, nog lange niet! Zeker nu Parijs als het ware uit haar cocon is gekropen en is ontpopt als een prachtige vlinder. Hallooo? Waar was je al die tijd?! Het Parijs van de afgelopen dagen is het Parijs waar ik een lange tijd geleden op verliefd ben geworden. Het doet me ook heel erg denken aan september, toen ik hier net was aangekomen en alles zo mooi in de bloei stond. De boulevards en avenues, zoals de prachtige Boulevard Arago, worden overschaduwd door de felgroene bladeren van de kastanjebomen en platanen. De terrasjes puilen uit en doen bourgondisch aan door het vrolijke geroezemoes en de geur van eten en alcoholische versnaperingen die je op afstand al kunt ruiken. En ook kan ik eindelijk weer zonder dat ik bevries met mijn raam open slapen. Gelukkig is mijn kamer super rustig gelegen; van het verkeer heb ik geen last, je hoort alleen af en toe een ambulance en verder niets! En het is ook wel nodig om het raam open te zetten anders is mijn kamer (net onder het dak op de 7e verdieping) net een sauna. Het lijkt wel of Parijs de lente heeft overgeslagen en maar meteen is begonnen aan de zomer. Ben altijd al een fan geweest van zwoele zomeravonden die lekker ruiken; mij hoor je niet klagen! Het is ook weer de periode van het jaar dat het toerisme begint toe te nemen, dit kun je merken aan een aantal dingen. De wachtrijen worden langer en in de metro’s spot je steeds vaker mensen uitgedost met een rugzak, wandelschoenen, fototoestel en een kaart en reisgids van Parijs. Ook neemt het aantal wanne-be-it-girls toe die op hun twaalf centimeter hoge Louis-Vuitton-hakjes al dan niet struikelend over de Avenue des Champs-Elysées paraderen, terwijl ze ondersteund worden door hun lieftallige slaaf (ik bedoel partner) die tevens ook nog eens gedwongen wordt om hun aankopen vast te houden (ik heb ze echt gespot!). Maar ik ben toch wel blij dat de toeristen er zijn. Ze komen naar Parijs om te genieten van de stad en zijn daarom totaal het tegenovergestelde van de meeste Parijzenaren die af en toe nogal stug kunnen overkomen.
Deze toeristen kunnen echter niet het “Centre de recherche et de restauration des musées de France” (ofwel het laboratorium van het Louvre) bezoeken, waar ik een aantal weekjes geleden wel heb mogen rondkijken met mijn klas. Het was echt supergaaf en ook interessant om te zien dat er aan kunstgeschiedenis ook een hele scheikundige of chemische kant zit. Helaas mocht ik niet van alle apparatuur foto’s maken, want er stonden echt péperdure apparaten tussen waarvan ze liever niet hadden dat die op internet verschenen. Ik zou het zo aanraden aan iedereen om er naartoe te gaan, maar dat is helaas dus niet mogelijk.

Toen ik ein-de-lijk klaar was met al mijn presentaties in maart ben ik weer eens naar een Erasmusfeestje geweest. Eigenlijk had ik er geen gemist omdat het bestuur van die studievereniging zelf ook geen tijd heeft om iets te organiseren (2 ervan zitten in het buitenland, en 1 loopt fulltime stage). De Erasmusfeestjes die georganiseerd worden door deze studievereniging van de Sorbonne vallen bijna altijd tegen, dat was het eerste semester al zo en het is helaas nu nog steeds zo. Er komen heel weinig mensen op af en de mensen van het bestuur zijn altijd wel heel gezellig, maar ik ga meestal met een vriendin die (nog steeds) geen woord Frans spreekt dus dat is niet zo handig. Het feestje was in het 5 arrondissement (waar ik woon) en toch was het nog 25 minuten reizen! Op de heenweg kon ik het eerst niet zo goed vinden (ik had geen internet meer op mijn telefoon en was het nummer en de naam van de kroeg vergeten), toen kwam ik nog langs een zwerver die zijn broek op zijn knieën had en midden op straat zijn grote boodschap kwijt wilde. Ik keek meteen weg toen ik begreep wat er gebeurde, maar dat beeld staat nog wel even op mijn netvlies gebrand. Nouja, shit happens. En ook de terugweg benadrukte maar weer eens dat ik in Parijs woon. De nachtbus kwam na een kwartier nog niet opdagen dus toen besloot ik maar te voet naar huis te gaan. Op een gegeven moment liep ik voorbij een park (aan de rechterkant) en aan de linkerkant van het trottoir staan de prullenbakken (in Parijs zijn dat ijzeren houders met gewoon een plastic zak erin), en tot twee maal toe schoten er muizen uit het park langs mijn voeten naar de prullenbakken. Gelukkig waren het geen ratten!

Met Pasen ben ik een weekendje naar Baarle afgereisd. Heb er erg van genoten. Donderdagavond, toen ik aankwam, met mijn zus en m’n moeder in Breda tapas gaan eten. En ik vond het echt heel apart dat er ineens weer mensen rondom mij zaten die Nederlands spraken en die ik gewoon 100% kon volgen! In het weekend vooral veel de natuur en de frisse lucht opgezocht. Ik ben drie keer gaan hardlopen en heb één keer een redelijke wandeling gemaakt en het ging echt veel beter dan hier in Parijs. Ik kon gemakkelijk heen en terug naar Alphen hardlopen, terwijl ik nu hier na twintig minuten alweer bekaf ben! Ben ook twee keer op stap geweest met mijn vrienden uit Baarle en dat was ook echt weer superleuk. Verder ook nog op bezoek geweest bij de oma’s en toen zat het er alweer op. Dinsdagavond vanuit Turnhout de bus gepakt naar Antwerpen om vanuit daar met de Thalys naar Parijs te gaan. Toen ik in Antwerpen van de bus naar het centraal station liep, viel het mij op dat echt iedereen netjes bleef wachten bij het rode licht voor voetgangers. En dat hoort natuurlijk ook zo! Maar ik als halve-Parijzenaar had geen geduld om daarop te wachten (waarom zou je wachten als het toch veilig is om over te steken?) en stak gewoon over. Ik weet het, slechte gewoonte.

Denk dat ik in het paasweekend iets te veel heb ondernomen (vooral qua hardlopen), want toen ik in Parijs kwam, ben ik de volgende dag meteen ziek geworden. Heb een hele zware verkoudheid opgelopen, waar ik nu nog steeds niet helemaal vanaf ben. Ik kan de laatst tijd ook niet echt goed in slaap komen (lig soms tot 2.30h wakker, terwijl ik de volgende dag gewoon les heb), weet nog niet zo goed hoe het komt. Heb door mijn verkoudheid ook nog niet veel ondernomen. Ik ben wel vrijdagavond naar een dansvoorstelling geweest van mijn huisgenootje Marine. Ben blij dat ik daar wel naartoe ben geweest. Het was bij Porte de Clignancourt – de banlieue – en de meiden met wie ik was (vriendinnen van Marine) zeiden ook dat het goed was dat we met wat meer waren omdat het daar ’s avonds niet echt veilig is. Nou, ik kan me nog herinneren dat ik er met mijn moeder ben geweest voor die vlooienmarkt, en ik voelde me er overdag al niet eens veilig! Er waren veel verschillende dansen tijdens de voorstelling, vooral veel modern. Dat was wel eens leuk om te zien omdat ik eigenlijk nog nooit moderne dans heb gezien. Maar voorlopig is het wel even genoeg haha! Ik snap er niet veel van en als ik in de badkamer toevallig een keer sta te dansen (niet die hier in Parijs van 1 vierkante meter, maar die bij mijn ouders thuis) dan zou dat best moderne dans kunnen zijn. “Dat kan iedereen” zou ik kunnen zeggen, maar dat doe ik toch maar niet omdat er mensen zijn die dat ook beweren van moderne kunst en dat is niet zo.

Het is zo bizar maar dit is al de laatste lesweek van het tweede semester. Na carnaval is het echt met een sneltreinvaart gegaan! Ben nu vooral bezig met het redigeren van mijn laatste aantekeningen. Ik moet nog 5 colleges uitwerken en daarna kan ik beginnen met het reviseren (ofwel studeren, maar hier noemen ze het zo) voor de tentamens die beginnen na de vacances de printemps (lentevakantie). Ik heb na deze week eerst nog twee weken vakantie. Gelukkig komt er de eerste week nog wat familie langs (waaronder mijn oma!), want ik ben echt niet van plan om twee weken fulltime te gaan studeren. Dus een hoop leuke dingen gepland voor de aankomende vakantie en als het zo’n mooi weer blijft gaat dat zeker goedkomen! Ik kijk ook heel erg uit naar de periode na de examens dat ik hier geen verplichtingen meer heb (behalve het afstuderen regelen en nog wat dingetjes voor Erasmus). Ik heb een lijst gemaakt met dingen die ik allemaal nog wil zien en tot mijn schrik is deze ongeveer vijf bladzijdes lang! Maar gelukkig heb ik de hele maand juni, dus dat zou wel moeten lukken. En ook hoop ik dat ik tegen die tijd alle metrostations ‘verzameld’ heb. Ik heb er nu 65, maar er komt schot in. Ik pak namelijk sinds het zo’n mooi weer is iedere avond een metro naar een halte waar ik nog niet ben geweest, daar stap ik uit, maak een foto en dan wandel ik (meestal een half uurtje tot een uur) naar huis. Tijdens deze wandelingen kijk ik echt mijn ogen uit; ik zie dingen die ik nog nooit heb gezien of kom langs plaatsen waar ik nog nooit ben geweest. Zo kwam ik gisteren bijvoorbeeld lang Gare du Lyon dat echt een heel mooi station is. En vandaag vond ik een mini-parkje vlakbij Denfert-Rochereau dat Square Claude Nicolas Ledoux heet (zie foto’s).

Ik hoorde dat in Brabant weer de wedstrijd voor het beste worstenbroodje heeft plaatsgevonden en dat de Jumbo waar ik heb gewerkt (Jumbo de Bresser) eraan heeft meegedaan. Helaas is mijn voormalige werkgever niet in de prijzen gevallen, volgende keer beter, maar ik ben toch nog supertrots! Hier in Parijs is le Grand Prix de la meilleure baguette de 2015 uitgereikt aan Monsieur Dijbril Bodain, een bakker in het 18e arrondissement die ook al een keer heeft gewonnen in 2010. Ik ga zeker hier een keer een stokbrood halen om te proeven – ook al is het voor mij helemaal aan de andere kant van Parijs!

Vriendinnen van mij zijn tijdens het paasweekend naar Marokko geweest en hebben daar een souvenirtje voor mij meegenomen om me te bedanken. Ik had ze namelijk geholpen met een opdracht die ze voor het vak Nederlands moesten maken, dat ze allebei volgen. Het is hartstikke leuk om te zien hoe mensen mijn moedertaal leren en bij welke dingen ze fouten maken. Geen van beide heeft namelijk problemen met de beruchte ‘dt’ spelling, terwijl ik Nederlanders ken die dat nog steeds niet onder de knie hebben (ik betrap mezelf af en toe ook nog op foutjes). Maar ze hebben wel problemen met andere dingetjes waar wij niet eens over hoeven na te denken (zoals zinsvolgorde, kloktijden enz.).Ik vind het echt heel leuk om ze erbij te helpen, vooral omdat ik zo weinig mensen ken die Nederlands willen leren omdat ze het een mooie taal vinden!

Zo, ik ga nog weer even wat dingetjes opzoeken die ik graag wil zien. Heb er echt veel zin in om de toerist uit te hangen in Parijs. Ik hoop dat de mensen die mij nog komen bezoeken daar net zo veel zin in hebben als ik, want er staat véél op de planning.

En ik ga nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet.

Bisous

Rachelle

Tips voor Parijs-reizigers:
Mocht je een keer de niet-drukke kant van Parijs willen zien, dan raad ik je aan om een keer vroeg op te staan en te zorgen dat je rond een uurtje of 7/8 door het centrum of een park loopt (zoals bijvoorbeeld Le Jardin du Palais Royal in het 1e arrondissement). Meestal is het dan uitgestorven (vooral in het weekend); Parijzenaren zijn namelijk niet zo’n vroege vogels. Je kunt dan echt genieten van de stilte en de rust!