Alleen maar hoogtepunten - Reisverslag uit Curaçao, Curaçao van Rachelle van den Broek - WaarBenJij.nu Alleen maar hoogtepunten - Reisverslag uit Curaçao, Curaçao van Rachelle van den Broek - WaarBenJij.nu

Alleen maar hoogtepunten

Door: Rachelle

Blijf op de hoogte en volg Rachelle

17 Maart 2018 | Curaçao, Curaçao

De tweede dag was going local wederom het thema. 's Middags ging ik tussen de locals lunchen bij de oude markt die tijdelijk verplaatst is naar de 1e verdieping van de ronde nieuwe markt waar ik de eerste dag ook was geweest. En wederom kon ik hier niet echt terecht met Nederlands of Engels, wat ik eigenlijk alleen maar leuk vind. Wees maar iets aan dat me lekker leek, ging zitten en had een prachtig uitzicht over Waaigat (plas water). Het eten was net zo lekker als het windje dat er stond en niet veel later vertrok ik richting Parasasa Beach dat ongeveer een klein uurtje lopen was. Mambo Beach is net wat dichterbij maar dat kan erg druk en duur (en érg Nederlands) zijn. Google Maps stuurde me halverwege naar een weg tussen de zee en een nutsbedrijf. Ik vertrouwde het niet helemaal en moest gelijk terugdenken aan al de ruzies die ik met de app had toen ik naar Santiago liep, en dat we op een gegeven moment zelfs in scheiding lagen. Gelukkig kon ik we doorwandelen maar was ik er helemaal alleen, op wat auto's na. Had wel speciaal een lange broek aangetrokken om zo min mogelijk aanstootgevend rond te huppelen of aangekeken te worden. Net toen ik me een beetje onveilig begon te voelen kwam ik ineens bij een stuk of wat visrestaurantjes waar mensen gezellig de vers gevangen vis zaten te eten. Maar dus vlak achter het industriegebied. Zo bizar! De weg werd uiteindelijk een soort povere boulevard die samen met de vervallen gebouwen een vergane glorie uitstraalde. Zo liep ik een half uurtje in de brandende zon (heeeeerijk!) en kwam ik bijna niemand tegen. Eindelijk aangekomen bij het strand waar maar 3 anderen waren op dat moment. Was een beetje een domper want 3/4 was afgezet omdat daar een resort uit de grond werd gestampt. En ook dit strandje was net als de boulevard een beetje vergane glorie aan alle gebouwtjes te zien. Maar meer dan zon, zee en zand heb je niet nodig. Dus heb me prima vermaakt. Heb me uiteraard - zoals altijd als ik een zandkasteel bouw - ontzettend verbrand. Net toen ik een foto wilde maken van mijn Sagrada Familia die ik gemaakt had met de Van de Rakt-druiptechniek (druppels nat zand op elkaar laten vallen) viel het ding om door een rukwind. Er staat sowieso behoorlijk wat wind, zelfs de lokals vinden het heftig. Dus iedere avond komt het zand vanuit de raarste plekken tevoorschijn. Op de terugweg uiteraard een visgerechtje (rode snapper) gegeten. Dushi!

De dag erna gaan strandhoppen omdat ik een huurauto tot mijn beschikking had. Eerst ging ik naar St. Willibrordus om flamingo's te spotten. Moest wel goed kijken maar in de verte zag je inderdaad de knalroze vogels zichzelf op hun stelten voortbewegen. Toch wel gaaf! Daarna naar Grote Knip (strand) gegaan. Heb nog nooit zó helder blauw water gezien, prachtig! Toen het wat drukker werd ben ik naar Kleine Knip gereden waar het lekker rustig was. Had eigenlijk wel zin om daar de zonsondergang te zien, (temperaruur was nu ook echt heel aangenaam) maar vertrouwde het niet dat ik in het donker zou moeten gaan rijden dus toch maar wat eerder weggegaan (na nog een prachtig bouwwerk van zand te hebben gemaakt). Op de terugweg reed ik bijna een leguaan van de weg en keek ik mijn ogen uit toen ik over enorm hoge Julianabrug reed, dat was toch wel spectaculair. Kreeg bijna hoogtevrees.

Over hoogtes gesproken, vandaag was een dag vol hoogtepunten. Om half 7 ging de wekker om naar het Christoffelpark te gaan en de berg te beklimmen. Met de auto naar de rand van de berg gereden (ondertussen en paar hartverzakkingen gehad toen mijn Kia die blijkbaar toch niet zo Picanto was de stijle hellingen niet trok en ik als Nederandse griet ook niet gewend ben om een helling op te rijden waar je ook niet ees ziet hoe je precies terug naar beneden gaat). Om 8.15 stond ik aan de rand van de berg en begon de klim naar de top. Had het een beetje onderschat want was toch wel echt klim- en klauterwerk in plaats van een stevige wandeling. Vooral het laatste stuk was pittig. Maar om 9u stond ik boven in de heerlijke wind met een hoofd zo rood als een tomaat. Het uitzicht was prachtig en heel het eiland was te overzien. Daar was nog een ander groepje waarvan de jongen (Junior, uit Curaçao) als een soort fotograaf een fotoshoot aan het doen was met 3 meiden (Roos een Nederlandse meid die hier woont, Kelly, vriendin die op bezoek is en Miriam, die alleen reist. Ik sloot aan en kreeg ook een fotoshoot. En na op adem te zijn gekomen en het uitzicht in mijn hoofd te hebben geprent zijn we naar beneden gegaan. Waar we van een man van het park koud water kregen. Meer dan welkom na die hitte. We raakten aan de praat en blijkbaar is hij ooit ook in Baarle-Nassau geweest. Kom je gewoon aan de andere kant van de wereld mensen tegen die dat dorp kennen!

Daarna reed ik met Junior en Miriam naar Playa Grandi nadat ik nog een keer flink gezakt was voor een hellingproef (en mijn benen trilden zo van de inspanning dat ik nauwelijks de pedalen kon indrukken en de afgrond was toch behoorlijk diep). Maar gelukkig levend uit het park gekomen en bij Playa Grandi volgde het volgende hoogtepunt. O mijn god. Dit was zo ontzettend gaaf! Kan het nog steeds moeilijk geloven. Vissers verkopen hier verse vis en de resten gooien ze terug in zee, hier komen zeeschildpadden op af. Maar echt heel veel zeeschildpadden! Maar echt! Bril op, snorkel in je mond en gaan! Ik had nog nooit gesnorkeld (als je de mislukte poging in Jordanië niet meetelt) maar was echt meteen verkocht! Zo ontzettend mooi en gaaf om die schildpadden te zien. 1 kwam echt recht op me af en zwom onder me door, WAUW! De kleuren waren echt prachtig en af en toe kwamen ze met hun hoofd boven water, dat was zo schattig om te zien. Verder ook hele scholen vissen gezien. Er ging echt een wereld voor me open, de onderwaterwereld. Ik kan hier dan ook alleen maar enthousiast over zijn. En ga dit nooit meer van mijn leven vergeten, ook al zijn er geen foto's van.

Na dik een uur in het water te hebben gelegen werd het toch wel koud en droogden we op aan het strand toen Junior (werkt bij Dolphin Acadamy hier) een groep dolfijnen in de zee spotte. Speels sprongen ze uit het water en hij was zo enthousiast dat hij zowat heel het strand bij elkaar riep om te kijken.

Honger van het zwemmen dus we gingen eten bij Jaanchie's. TOPTENT! Hier is geen menu maar komt er een oude meneer langs die komt uitleggen wat ze te bieden hebben. Ik bestelde de blote garnalen (met knoflook) en garnalen in een jasje (gepaneerd) en volgens de meneer zat er ook ingrediënt L in, van Liefde. En dat zat er zeker in. We kregen een toetje van het huis en bij het afrekenen een supermooi portemonneetje met Jaancie's erop.

Daarna maakten we een stop bij Blue View Sunny Tarrace, waar je blijkbaar niet alleen heel lekker kan eten met een prachtig uitzicht, je kunt er ook van een 14meter hoge klif springen. Ik word niet graag uitgedaagd want ik weet van mezelf dat ik heel ver kan gaan. Mijn hart begon in mijn borstkas te kloppen omdat ik stiekem wel wist dat ik dit zou gaan doen. Maar potverdorie wat is het hoog als je daar staat. Onder de ogen van de restaurantgangers bereidde ik me (vooral mentaal) voor op de sprong in het diepe. Mijn hart ging nog steeds niet normaal snel. In mijn hoofd telde ik af terwijl ik werd aangemoedigd (maar dat weet ik alleen van het filmpje want ik hoorde alleen mijn eigen gedachten nog). 10, 9 ging ik dit echt doen? 8, 7 het water is wel mooi blauw zeg. 6, 5, als ik maar niet doodga, 4, 3, als mijn bikini maar niet uitfloept, 2, 1 focus. 0 SPRING! En toen sprong ik. Wat. Een. Kick. Wat een adrenaline. Wat was dat zo ontzettend gaaf. Ik leef nog én mijn bikini was gewoon aangebleven. Het werkt verslavend want ben gelijk nog 1 keer gegaan. En geloof me, toen was het nog steeds net zo spannend.

En het leukste van alles is dat ik toen ik vanochtend wakker werd dit allemaal ging doen. Het lijkt nog steeds alsof ik droom. Sowieso is dit eiland net een droom. Wat een fantastiche mensen en natuur en wat een hoogtepunten. Maar de dag is nog niet voorbij. Vanavond naar een feest met de anderen bij de Zanzibar in Jan Thiel ook ontzettend veel zin in. Mijn eerste eilandfeestje, ben benieuwd!

Good vibes only
(Nog steeds voorzien van een overdosis adrenaline)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Curaçao, Curaçao

Rachelle

Actief sinds 04 Sept. 2014
Verslag gelezen: 250
Totaal aantal bezoekers 172870

Voorgaande reizen:

05 Juni 2021 - 12 Juni 2021

Omdat het kan

25 April 2017 - 30 Augustus 2019

Rachelle naar het einde van de wereld

14 Juni 2018 - 06 Juli 2018

Trans-Mongolian Adventure

13 Maart 2018 - 21 Maart 2018

DUSHI CURAÇAO

03 April 2017 - 16 April 2017

Jordanië

01 September 2014 - 30 Juni 2015

Partir pour Paris

Landen bezocht: